De hoofdredacteur van de Britse zondagskrant de Observer heeft het volgende scenario geschetst, voor hem (en ook voor deze columnist) een droomscenario. Het Verenigd Koninkrijk, zo betoogt hij, is een betrekkelijk klein land met een banksector die relatief buitenissig groot is, met namen als HSBC, Barclays, Royal Bank of Scotland, en National Westminster. Deze banken zullen, als gevolg van de kredietcrisis, binnenkort ook in buitengewoon zwaar weer terecht komen, maar een 'bail-out' Amerikaanse stijl zal de Britse schatkist zich nooit kunnen veroorloven. Dus wat dan te doen? De Amerikaanse huisvriend is ondertussen ook failliet, bij de Rus, de Arabier of de 'Chinaman' aankloppen zou te ver gaan, dus blijft er maar één optie over: de Europese Unie. De Europese Unie zou bereid zijn om het geld voor te schieten, onder voorwaarde dat Groot-Brittannië de euro in zou voeren. En zo zou Groot-Brittannië door de achterdeur bij de euro komen. Dit is een droomscenario voor Will Hutton. De man is de meeste bekende eurofiel van Engeland, en hij wil niets liever dan meer volledige aansluiting. Het zal er zeer waarschijnlijk niet van komen. De reacties op de column dropen in ieder geval van de eurofobie. De Britten prefereren waarschijnlijk een totale economische recessie boven de invoering van de euro. Maar de hoop van Hutton is misschien wel een reflectie van de manier waarop sommige Europeanen (deze columnist niet uitgezonderd) tegen het debacle in de Verenigde Staten aankijken. Sommige Europeanen willen geloven dat de problemen in de Verenigde Staten het bewijs zijn dat het Europese systeem zo slecht nog niet is, en dat er na verloop van tijd een nieuwe economische wereldorde zal ontstaan, waarin Europa machtiger en rijker zal zijn dan het nu is. Het is waarschijnlijk een ijdele hoop ? maar wel een hoop die houvast biedt in deze crisis.
“Als Denemarken de euro had ingevoerd, had het land nu geen centje pijn gehad.”
Columnist Mathijs Bouman van Z24 legt uit waarom de economisch sterke Denen zuchten onder de kredietcrisis, terwijl de zwakke Grieken en Italianen er fluitend doorheen zeilen.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Gesmokkelde sigaretten, illegaal hout, cocaïne, namaak-rolexen, gestolen auto’s, losgeld voor ontvoerde zakenmensen, wapens uit Albanië, vrouwen uit Moldavië, een partijtje krokodillen lederen tassies, bloeddiamanten, gehackte creditcard informatie: criminelen laten zich steeds vaker betalen in euro’s. Volgens een rapport van de Canadese Criminal Intelligence Service is de euro voor het eerst het favoriete betaalmiddel van criminelen. Decennialang liepen criminelen weg met de dollar maar die tijden zijn voorbij. Niet omdat de eurozone een bovengemiddeld crimineel gebied is maar omdat een calculerende crimineel nu eenmaal voor zekerheid gaat. Dit jaar bereikte de euro zijn voorlopige piek rond de 1,60 dollar. Dat is nu weer gedaald tot 1,50 dollar. (Elsevier)
GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Dit keer nogmaals voor Berend die ons deze column toemailde getiteld Kauwgom kopen in Damascus, of, Hoe het Syrische volk het Amerikaanse imperialisme in stand helpt te houden.
Op een taxi-haven in de Syrische hoofdstad Damascus werd ik benaderd door een jongetje van een jaar of twaalf, die pakjes kauwgom verkocht. De pakjes zagen eruit alsof ze nog voor de val van de Muur uit de Sovjet-Unie waren geïmporteerd. De vraag drong zich op wat de houdbaarheidsdatum van kauwgom is, zeker in een Mediterraan land. Het zou voor de hand hebben gelegen deze kauwgom niet te kopen, maar er waren drie redenen om het toch te doen.
Om te beginnen liefdadigheid.
Ten tweede was er het feit dat de reis naar Damascus tot dan toe wat teleurstellend was geweest. Syrië geldt als een adjunct-lid van de As van het Kwaad, en er heen gaan had een avontuur moeten zijn. Het bleek echter een betreurenswaardig veilig land te zijn, met een ontspannen houding ten aanzien van religie, en ook, in vergelijking met andere landen in het Midden-Oosten, weinig militairen op straat. Een poging om ons naar goed Nederlands gebruik klem te zuipen en te misdragen was stuk gelopen op het alcoholbeleid van de stad Damascus. De enige gelegenheid waar alcohol geschonken werd bevond zich in een atoombunker vijftig meter onder de stad, waar (en dit is belangrijker) de biertjes omgerekend meer dan tien euro per glas kostten. Dit was ons te gortig. Kortom, het consumeren van verdacht uitziende kauwgom was misschien wel de laatste kans om een gevoel van gevaar in onze vakantie terug te brengen.
En er was een derde reden. Dit was namelijk een kans om, zonder veel risico te nemen, een substantiële bijdrage te leveren aan het verval van de VS en de opkomst van Europa. Dit behoeft enige uitleg. De macht van Amerika is gebaseerd op de overwaardering van de dollar. Hierdoor is de Verenigde Staten 20% rijker dan het normaal gezien zou moeten zijn, en dat betekent dat het land op alle gebieden een voorsprong kan nemen. Er zijn een aantal redenen aan te wijzen waarom de dollar overgewaardeerd wordt. Dat is bijvoorbeeld omdat het de belangrijkste reserve-valuta is, en omdat het grootste deel van de internationale oliehandel in dollars wordt afgehandeld. Maar er is nog een factor, die de kranten niet zo vaak haalt omdat deze niet goed te kwantificeren is. In informele economieën is de dollar de belangrijkste munteenheid. Handelaartjes op kleine marktjes van Moskou tot Nairobi en van Calcutta tot Buenos Aires doen hun zaakjes het liefst in dollars. Alleen aan de randen van het Europese imperium, bv. op de Balkan, is de euro bezig aan een opmars. Verder heerst de dollar overal. Ook op de taxi-haven annex zwarte markt in de hoofdstad van Syrië, een verklaarde vijand van de Verenigde Staten.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Het zal u niet ontgaan zijn, op Sargasso komt regelmatig een postje voorbij over de staat van de economie, hier en elders in de wereld. En onze reaguurders smijten dan graag met cijfers en feitjes om argumenten kracht bij te zetten. Omdat veel van dit zeer fraaie en bruikbare materiaal ondersneeuwt in de discussies van losse postjes, leek het me wel aardig om het allemaal maar eens te verzamelen. Dan kunnen we in de toekomst gewoon naar deze post verwijzen.
Directe aanleiding was een zeer uitgebreide spreadsheet van reaguurder Palestrina waarin de olieprijs in goud werd uitgedrukt. Zie hier het resultaat voor deze eeuw:
Geheel in Web 2.1 stijl hoop ik natuurlijk dat jullie hiervoor materiaal aan (blijven) leveren en aangeven wanneer iets niet langer correct of valide is. Ik zal dan met enige regelmaat deze post actualiseren. Heb alvast een begin gemaakt, maar moet nog door de oude posts bladeren voor de mooie grafieken. Aanwijzingen helpen!
Omdat het een nogal lange post zal zijn, starten we hier met een inhoudsopgave. Gevolgd door de grafieken en een korte toelichting. Daar waar er geen copyright op zit, plaatsen we het hier, anders een klein plaatje en een verwijzing naar de site.
Iedereen op voorhand dank voor de input.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
“Als de euro verder opklimt tegen de dollar en andere munten dan wordt de Europese exportindustrie aan gruzelementen gebracht. We zitten in de voorfase van een valutacrisis in Europa – een crisis die het bestaan van de euro bedreigt.” (FN Arena)
Overdreven? Broodje Aap? Kern van waarheid?
FN Arena noemt de budgetverschillen tussen verschillen eurolanden als oorzaak van een mogelijk europrobleem in Europa. De Zuid-Europese landen kampen met een tekort op het budget van meer dan 10% evenals veel Oost-Europese landen waar de schulden zeer hoog zouden zijn. Als de situatie in Oost-Europa explodeert vanwege de valutakoersverschillen, wat voor voordeel hebben landen met een positief budgetsaldo dan nog om aan de euro vast te klampen, is de redenatie. Lijkt vergezocht, want wat voor invloed hebben de Oost-Europese landen nou eigenlijk op de euro?
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.