Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Engeland: niet in de euro, toch in de problemen
Engeland zit niet in de euro, maar net zo goed in de problemen. Het land wordt niet geplaagd door een wankele munt, maar wel door een te grote afhankelijkheid van energie, stelt Hans Verbeek.
Het Britse Office for Budget Responsibility (een soort centraal planbureau) maakte in november 2010 een prognose voor de economische groei in de komende jaren.
Men verwachtte tot 2015 een economische groei tussen de 2 en 3% per jaar. De blauwe banden geven de groei aan bij meevallers of tegenvallers.Men verwacht groei en geen krimp.
Maar in het vierde kwartaal van 2010 kromp de economie in het Verenigd Koninkrijk onverwacht met 0,5%. In 2011 laten de eerste twee kwartalen een zeer kleine groei zien van 0,5 en 0,1%.
Als je deze groeicijfers intekent in de prognoses, dan zie je dat de gerealiseerde groei minder is dan de slechtste prognoses.
Het Verenigd Koninkrijk doet niet mee met de euro en gebruikt nog gewoon het Britse pond. De Britse regering kan gewoon haar eigen monetaire beleid voeren en de Britse export wordt niet gehinderd door de sterke euro. Toch zien we dezelfde tegenvallende groei en moet de regering ook fors snoeien in de uitgaven. Er is een fundamenteel probleem, dat niet alleen de Euro-zone, maar ook de VS en het Verenigd Koninkrijk in problemen brengt.
Het schorem en het kwaad
Een spook waart door Europa – het spook van het schorem uit de grootstedelijke buitenwijken. Voor Sarkozy was het helder: de werkloze jongeren uit de banlieu waren “racaille”. Cameron doet niet voor hem onder en spreekt over “criminal vandalism”.
Wie rondrijdt in de buitenwijken van Londen en Parijs, kan gemakkelijk zien hoe de boel niet bij elkaar is gehouden. De binnensteden zijn rijk, commercieel, toeristisch. Maar verder naar de buitenkant verarmt en verkleurt de stad. Daar wonen de immigranten en de werklozen.
De multiculturele samenleving is mislukt, zeggen we elkaar gretig na. Maar wat had er precies moeten gelukken, dan? Dat gekleurde jongeren scholing hadden gehad, dat zij een perspectief hadden gekregen en een doel in hun leven hadden verworven, dat zij een baan en een inkomen hadden kunnen vinden? Als je die eisen aanlegt, is het geen groot succes geworden, ons multi-culti drama. Maar wie draagt daar schuld aan? Met huidskleur of cultureel verschil heeft dat niet zo veel te maken, vrees ik. “Die im Dunkeln sieht man nicht”, meende Brecht. En dat weten zij in het donker zelf ook heel goed: dus vechten zij met de politie en zorgen voor verlichting door wat branden.
Kort voor de Engelse rellen trad een eigenaardige terrorist op in Noowegen, Anders Breivik, in een land waar de boel al jaren door sociaal-democraten behoorlijk bij elkaar wordt gehouden. Hij noemde zich kruisridder, (echo van Bin Laden?) vijand van feministen, marxisten, vreemde geloven en was bevreesd voor de overheersing door de Islam. Hij wilde die angst voeden door een verzengend vuur en decennia van strijd te beginnen, die pas in 2084 beslecht zal worden.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Plan UK: opt-in nodig voor pornosurfen
Londen, geen poging tot duiding
Als extreemrechts de rellen in Londen ziet als het bewijs voor het failliet van de multiculturele samenleving, extreemlinks ze ziet als terechte volkswoede voor alle problemen van het kapitalisme en technohaters het liefst de Blackberry aanwijzen als schuldige, dan is de enige gerechtvaardigde conclusie die we kunnen trekken dat niemand in staat is om buiten zijn eigen kadertje te denken.
Gelukkig zijn er de inwoners van de arme wijken: zij maken een lange neus naar iedereen. Zij gebruiken die angstaanjagende moderne communicatiemiddelen om, geheel in tegenspraak met de theorieën van Marx en de doemscenario’s van Wilders, schoon te maken. Zoals de “allochtoon” Prad Patel vanochtend, na een onrustige nacht in zijn eigen buurt. De hoogopgeleide tech blogger staat nu waarschijnlijk glas bijelkaar te vegen om een getroffen winkeleigenaar te helpen. Samen met zijn islamitische stadgenoten. Elke haal van zijn bezem bewijst het ongelijk van linkse idioten en rechtse idioten tegelijk.
Laat mij vanuit Italië niet proberen om de toestand in Londen te duiden. Twaalf jaar geleden was ik er voor het laatst en ik keek vanuit een geleende privéflat uit over de grauwe verpauperde straatjes van Poplar, met de glimmend nieuwe, superluxueuze Canary Wharf op de achtergrond. Elke nacht piste de bovenbuurman uit zijn raam. Ik kan alleen maar zeggen dat je niet vrolijk wordt van een leven in dergelijke omstandigheden. Ik voelde noch de behoefte om te plunderen, noch om de boel bij elkaar te vegen. Ik ben dan ook geen Londoner.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Geld groeit wel aan bomen
In several wooded areas around the UK, passersby have been stopping for centuries, meticulously hammering small denomination coins intro trees. Most of the trees seem to be in and around Cumbria and Portmeirion. The practice might date back to the early 1700s in Scotland where ill people stuck florins into trees with the idea that the tree would take away their sickness.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.