Verzekeraars mogen vanaf 2016 vergoeding bepaalde zorgleveranciers weigeren

Aantasting van de vrije artsenkeuze leidt tot een monopoliepositie van verzekeraars en ondergraaft juist de marktwerking in de zorg. De Nederlandse Zorgautoriteit (NZa) had bij monde van Natasja Wijnbeek in maart naar buiten gebracht dat het beperken van de vrije artsenkeuze per persoon zo’n honderd Euro per jaar goedkoper zou zijn en de minister had er wel oren naar. Of was het andersom? Dat mevrouw Schippers de zorgverzekeraars ten dienste wilde zijn - om hun bedrijfskosten te verlagen - en de NZa vervolgens met een financieel voordeel kwam? Inzet in het politieke debat over het nieuwe zorgakkoord gisteren was de vrije keuze van de patiënt - u en ik - voor een zorgaanbieder. Als een zorgverzekeraar namelijk de vrijheid krijgt om alleen de zorgkosten van een patiënt te vergoeden wanneer die naar een gecontracteerde, goedkope arts gaat, is er winst te behalen volgens de minister. Daar betalen anderen echter wél een prijs voor.

Vrije artsenkeuze gaat op de schop

Als Edith Schippers haar zin krijgt tenminste.

Zorgverzekeraars hebben bij zogeheten ‘natura’-verzekeringen nu al een stevige vinger in de pap over de artsenkeuze van hun patiënt, al zijn ze wettelijk verplicht tachtig procent van de kosten van een behandeling te dekken. Schippers wil deze bepaling nu uit de wet schrappen, om zo de medische kosten (in de eerste plaats voor de verzekeraar) te drukken.

In principe geldt dit overigens alleen voor natura-verzekerden, mensen die vergoed worden in zorg, niet in geld. Mensen die bereid zijn iets meer te betalen voor een restitutiepolis, aldus Schippers, kunnen gewoon nog hun eigen behandelaar kiezen. Maar hoe lang nog, is onduidelijk. In het regeerakkoord is ook het voornemen opgenomen om de restitutiepolis te laten verdwijnen uit het zorglandschap, waarmee vrije artsenkeuze definitief verleden tijd lijkt.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Schippers wilde gewoon wedstrijden zien

OPINIE - Edith Schippers, minister van Volksgezondheid en Sport, schoof donderdagavond aan tafel bij Humberto Tan in RTL Late Night om te praten over de Winterspelen. Ze legde uit waarom ze de discussie over het boycotten van de Spelen onzin vond en wat haar oplossing was, maar ze kwam niet altijd even goed uit haar woorden. Dat kwam waarschijnlijk omdat ze zoveel onzin sprak.

Ik vind die discussie [over mensenrechten] erg belangrijk, maar hij is wel selectief. Want in Salt Lake City hadden wij ook Winterspelen, en die hadden in 2002 een strengere homoregelgeving dan Rusland nu.

Dat is op zich waar. Tot 2003 gold in de staat Utah (waar Salt Lake City ligt) een sodomy law die het verboden maakte voor twee mensen van hetzelfde geslacht om seks te hebben. In 2003 werd die wet ongeldig verklaard (voor de hele VS) door de US supreme court. Nog altijd is het homohuwelijk niet geldig in Utah, maar er wordt een flinke juridische strijd om gevoerd.

Maar de homowetgeving is natuurlijk niet het enige dat mis is met de mensenrechten in Rusland (pdf). De vrijheid van meningsuiting, persvrijheid, vrijheid van vergadering en de vrijheid van vereniging staan er onder druk, om nog maar te zwijgen over de plaats Sotsji. Dat is nu niet bepaald onomstreden terrein. Het is misschien selectief om verontwaardigd te zijn over de Nederlandse afvaardiging naar Sotsji en niet over Salt Lake City, maar de minister is selectief in de bezwaren die mogelijk zijn tegen zo’n afvaardiging.

Foto: Patrick (cc)

Weer meer macht voor zorgverzekeraar

OPINIE - Vanaf 2014 moeten alle basisverzekering als naturapolis worden aangeboden. Dat betekent minder keuzevrijheid in de zorg en meer macht voor de zorgverzekeraars.

Ik vraag me wel eens af hoe Edith Schippers ‘s avonds op de bank zit. Wrijft ze tevreden in haar handjes? De de inkomensafhankelijke zorgpremie is van de baan en het EPD is formeel haar pakkie-an niet meer.  Beide dossiers waren mooie bliksemafleiders  voor wat er verder nog in de zorgparagraaf staat (de inkomensafhankelijke zorgpremie gaat immers niet door en het EPD).

Want niemand heeft het nu over het plan om de basisverzekering vanaf 2014 slechts in naturavorm aan te bieden. Je mag dan dus alleen naar zorgaanbieders die een contract hebben met jouw zorgverzekeraar. Kies je een arts die niet gecontracteerd is, dan moet je in de aanvullende verzekering een restitutiepolis afsluiten, waarmee je de zorgkosten alsnog kan declareren. Daarmee is het gedaan met je keuzevrijheid, tenzij je extra wil lappen voor een aanvullende verzekering.

Voornemen in regeerakkoord

Het staat er tussen neus en lippen door, op pagina 20 van het regeerakkoord. ‘Concentratie van voorzieningen zorgt vaak voor een hogere kwaliteit tegen lagere kosten. Verzekeraars zijn er verantwoordelijk voor dat dit doel bereikt wordt, door selectiever te contracteren op basis van heldere kwaliteitscriteria. Daarom wordt de basisverzekering beperkt tot naturapolissen; de restitutiepolis gaat naar de aanvullende verzekering.’ Dat betekent dus dat als ik naar een huisarts wil waar mijn zorgverzekeraar geen contract mee heeft, ik een aanvullende verzekering moet afsluiten om toch naar die huisarts te kunnen. Dat vind ik raar. Ik moet toch zelf mijn zorgaanbieder kunnen kiezen?

Foto: Thirteen Of Clubs (cc)

EPD ondergraaft beroepsgeheim en de minister de democratie

ANALYSE - De te verwachten privacyproblemen van het EPD zijn ernstig. Maar ook de private bypass van een publiek NEE en het digitaal ondergraven van het medisch beroepsgeheim zouden al reden tot afblazen moeten zijn.

Afgelopen week werden de doorstartproblemen van het EPD eens flink in het zonnetje gezet. De te verwachten privacyproblemen voerden de boventoon, tot aan de Amerikaanse Patriot Act toe. De meest koddige verdediging van het systeem kwam van de uit het predigitale tijdperk stammende Wilna Wind. In De Wereld Draait Door probeerde zij de beveiliging te verdedigen met zo’n dokter moet zich kunnen identificeren, die moet aantonen dat hij een behandelrelatie heeft met die patiënt.’ Mevrouw Wind, ik ken het systeem niet in detail, daarom vraag ik het maar aan u. Geldt dat ook voor hackers? Dat ze zo’n behandelrelatie moeten hebben, alvorens zij zichzelf toegang verschaffen tot het systeem?

Die journalistieke belichting van verwachte privacyproblemen was aangenaam en nodig, maar liet twee andere kwesties in het schemerduister achter. Kwesties die op zichzelf al reden zouden moeten zijn het systeem af te blazen. De eerste gaat over het medisch beroepsgeheim. Want zelfs als patiënten aangeven mee te willen doen, is het maar de vraag of de arts met het koppelen van de gegevens niet alsnog dat beroepsgeheim schendt. De tweede is de wonderlijke opvatting over democratie die uit dit dossier spreekt, met een hoofdrol voor minister Schippers en een bijrol voor senator/zorgverzekeraar Roger Van Boxtel.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Nieuw EPD is een schande

OPINIE - Op 1 januari gaat een nieuw elektronisch patiënt dossier (EPD) van start, dit keer gedragen door private partijen. Dit EPD nieuwe stijl is niets minder dan een grote schande.

NRC Handelsblad meldt vanochtend dat huisartsen door de zorgverzekeraars betaald zullen worden als ze veel patiënten op het nieuwe EPD aangesloten krijgen. Behalve dat dit een naargeestige incentive is, is het ook een zoveelste teken dat in het ellenlange debat over het EPD niets, maar dan ook niets is geleerd.

Voor de goede orde, ik ben geen tegenstander van elektronische dossiervorming. Zowel mijn tandartsdossier als huisartsdossier zijn zoekgeraakt en het is niet meer dan normaal dat in deze tijden gegevens makkelijk opgeslagen en verzonden kan worden.

Maar dan moet zo’n dossier wel aan een aantal voorwaarden voldoen.

Ten eerste moet het veilig zijn. Medische gegevens zijn zeer gevoelig en je wilt niet dat die in de verkeerde handen vallen.

Ten tweede moet de bewerking en verspreiding van die gegevens transparant gebeuren. Het is wel zo  prettig dat je inzage krijgt als patiënt wie er in jouw dossier zit te neuzen.

Ten derde mogen die gegevens nooit in handen komen van de zorgverzekeraars die er vervolgens mee kunnen profilen en klanten kunnen gaan weigeren.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Foto: Steve Snodgrass (cc)

Overheid moet niet pamperen

ANALYSE - Hoe kun je als overheid een gezonde leefstijl voor burgers vanzelfsprekend en plezierig maken? Door ze te pamperen, aan hun lot over te laten of door een wondermiddel in te zetten? Beter is: laat samenleving en individu beiden hun verantwoordelijkheid nemen.

Nudging wordt geregeld als panacee beschouwd om gedrag te beïnvloeden: je hoeft maar een paar dingen in de omgeving van consumenten aan te passen en het komt bijna vanzelf goed. Vooral maatregelen in de trant van gezonde gerechten op de voorkant van de menukaart van het restaurant of gezonde producten op ooghoogte in de schappen van de supermarkt, zouden consumenten er als vanzelf toe verleiden om geen vette, zoete en dikmakende voedingswaren te kopen of te eten.

Maar dat is te simpel. Net als de ideeën die mensen zouden moeten stimuleren om meer te bewegen. Voorstellen om een trap middenin een gebouw te plaatsen en de liften naar de donkere hoeken te verbannen, lijken aardig, maar gaan voorbij aan de vraag wie bepaalt hoe een gebouw wordt ontworpen. In de regel zijn dat geen sociaal wetenschappers of voedingsdeskundigen.

Nudging kan mensen helpen om ze te stimuleren om gezondere keuzes te maken. Maar daarnaast mogen mensen wel op hun eigen verantwoordelijkheid worden aangesproken. Daarbij moet ook de overheid zelf een gezonde leefstijl bevorderen.

Foto: copyright ok. Gecheckt 06-11-2022

Eten om gezond te blijven

Minister Schippers heeft er genoeg van. Al jarenlang stoppen voedingsfabrikanten teveel zout en vet in hun (bedoeld wordt “ons”) eten. En als het daarmee nu eens niet snel afgelopen is, komt er wetgeving om ze daartoe te dwingen. Opvallend krachtdadige taal van een kabinet dat wars zegt te zijn van betutteling.

Maar dat is niet het enige opmerkelijke aan deze boude taal. Wat in dit statement vooral opvalt, is de enorme suikervormige leegte in deze stoere taal, een selectieve blindheid die de Volkskrant, die vandaag over des ministers voornemen bericht, weliswaar niet geheel is ontgaan, maar waarbij opvalt dat het dagblad evenmin verder komt dan de constatering dat het vervangen van de zoetigheden bij het tienuurtje door fruit en het weghalen van de snoep- en frisdrankautomaten op scholen niet het gewenste effect sorteert.

En dat terwijl de minister ons de pap in de mond geeft. Want wat stoppen voedingsfabrikanten nog meer al jarenlang–en steeds meer–in ons eten? Ik ga uw intelligentie niet beledigen door het u verder nog uit te spellen.
Laat het duidelijk zijn: ik ben geen voorstander van dit soort wetgeving. Ik vind dat consumenten vooral in staat moeten worden gesteld om zélf afwegingen te maken. Niet door nietszeggende logootjes als “ik kies bewust”, maar door duidelijke etikettering waaruit ze zelf informatie kunnen halen. Dáár is iets te winnen, niet door selectief voedingsbestanddelen te gaan beperken.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Vorige Volgende