To bijvoer or not bijvoer...? Dat was de vraag die onze volksvertegenwoordiging onlangs bezighield. Moesten de edelherten, wilde paarden en runderen in de Oostvaardersplassen nu wél of niet worden bijgevoerd tijdens deze strenge winter? "Ja zeker, want sterven van de honger is wreed" vond een Kamermeerderheid van CDA, CU, VVD, PVV en fractie Verdonk: partijen die gek genoeg ook vierkant achter de bio-industrie staan? Ondertussen willen de Oostvaardersdieren het bijgevoerde hooi helemaal niet opeten en zijn de edelherten te druk met 1-april grappen. Hoe wreed kan de realiteit soms zijn? Dieren in de natuur gaan dood, zoals deze giraffe in Kenia: geen hek toch dood door droogte, of deze koe: zelfde gebied zelfde probleem bijvoeren mocht niet baten of deze beer: weer geen hek toch honger, soms weten we (nog) niet wat het sterven veroorzaakt zoals bij deze walvissen bij Patagonië. Allemaal recente sterfgevallen in de natuur, zo ook deze eland. Waarschijnlijk zag het door de sneeuw de scheur niet, het moet een pijnlijke langzame dood zijn geweest. Als de parkwachters tijdig het terrein hadden geegaliseerd had dit niet hoeven gebeuren...
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Middernacht. Dit bericht doemt op. Michael Jackson dood. CNN zei van niet. Geenstijl zei van wel.
Nu weten we het. Een paar minuten wist de wereld het niet. Zie webkop van de Volkskrant rond middernacht. Bestaat niet meer. Uit de database. Voor de Wacko Jacko fans, een souvenir.
Mooie proeve van bekwaamheid. Er als eerste bij zijn. Maar een minuutje wachten had ook gekund. Had de halve wereld dit bericht (dat-ie in ‘kritieke toestand’ in het ziekenhuis lag) niet hoeven maken en niet hoeven weggooien. Net als in het pre-internettijdperk.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Is het vrijlaten van de man die veroordeeld was voor de bomaanslag van Lockerbie op grond van het feit dat hij stervende is een goede of een slechte zaak? En waarom?
“Als artsen rekenen we erop dat we nooit doodgaan. Net zoals we nooit ziek worden” (Christine Groeninx van Zoelen, longarts op de ic van het Erasmus MC)
Nederlandse artsen denken dat ze niet doodgaan. En dat bemoeilijkt de discussie tussen artsen over orgaandonatie. Wie staat geregistreerd als orgaandonor en wie niet? De moeilijkheid is dat iemand die niet doodgaat, ook geen organen kan doneren. In werkelijkheid is ruim een kwart van alle artsen geen orgaandonor, omdat ze a) de beslissing om organen te doneren na hun dood door familie laten nemen b) te laks zijn om zichzelf als orgaandonor te registreren, c) twijfels hebben rond de status van ‘het klinisch dood zijn’ en d) in het verleden dusdanig negatieve ervaringen hebben opgedaan met orgaandonatie, dat ze er vanaf zien.
Dit maal een foto ingezonden door Flip (dank!). Zijn typering “kindernachtmerrie” is treffend. Het geeft veel ruimte voor het vinden van het verhaal hierachter.
Overigens was dit in Ierland (nabij Dublin).
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.