“Als ik word verkozen als gouverneur”, belooft Tim Michels, “verliest de Republikeinse partij nooit meer een verkiezing in Wisconsin.” Michels, de Republikeinse gouverneurskandidaat in Wisconsin, steekt zijn plannen niet onder stoelen of banken: met de Republikeinen aan het roer gaat de democratie op de schop.
VERSLAG - Vandaag gaan Amerikanen naar de stembus om hun volksvertegenwoordigers in het Huis van Afgevaardigden, de Senaat en de lokale parlementen te kiezen. In dit liveblog hou ik de belangrijkste ontwikkelingen bij.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
ANALYSE - Wie aan Nevada denkt, denkt gelijk aan Las Vegas: de stad van de grote theatershows, resorts en casino’s, waar je met een beetje geluk schatrijk kan worden of toch van een koude kermis terugkomt.
De afgelopen dagen staat Nevada voor iets heel anders in het nieuws: de Amerikaanse verkiezingen. Republikeinse politici en hun bondgenoten geven dit jaar miljarden uit om een meerderheid in de Senaat te halen. Als de GOP (Grand Old Party) in beide kamers van het Congres een meerderheid behaalt, raakt de regering van President Biden nagenoeg vleugellam.
Net als bij de gokmachines en de roulettetafels laat de uitslag van de aanstaande Amerikaanse verkiezingen zich lastig voorspellen. Volgens experts is de kans fifty-fity; het kan alle kanten op gaan. Maar één ding is zeker voor de Republikeinen: zonder Nevada komen ze er niet.
Figuur 1: De Senaatsverkiezing in Nevada (november 2018). Rechtsonder: Clark County. Bron: Wikimedia Commons
Zoals zo vele Amerikaane staten kan je Nevada politiek opdelen in drie stukken: het platteland dat voor de Republikeinse partij stemt en de steden die steevast naar de Democraten gaan. In de tussenliggende suburbs zijn de stemmen gelijker verdeeld.
Dit stempatroon zie je uitvergroot in Nevada. Driekwart van de inwoners van de staat woont in Clark County, de county waar Las Vegas en haar agglomoratie toe behoort. Terwijl het rurale buitengebied van Nevada elk verkiezingsjaar donkerrood kleurt, stemt Clark County overwegend Democratisch. Voor de rest kleurt alleen de noordwestelijke county rond Reno, de tweede stad van de staat, blauw in verkiezingstijd.
RECENSIE - De meritocratie moest een correctie zijn op de privileges van een rijke, aristocratische elite. Nu bedreigt een nieuwe, hoog opgeleide elite de democratische verhoudingen.
Eind jaren vijftig publiceerde de Britse socioloog Michael Young een boek onder de titel The rise of the Meritocracy. Hij reageerde op de onderwijspolitiek van de Britse Labourpartij die de klassenmaatschappij wilde doorbreken met een sociale ordening op basis van talent. Young schreef een dystopie over de gevolgen die dit streven zou hebben in jaren dertig van de 21e eeuw. Zijn verhaal loopt uit op een opstand van de onderklasse van ongediplomeerden tegen de hoog opgeleide elite. De waarschuwing, die in zijn als satire begrepen boek besloten lag, werd niet gehoord.
Met New Labour herhaalde Tony Blair rond de eeuwwisseling de boodschap uit de jaren vijftig: ‘Wij geloven dat mensen in staat moeten zijn om op te klimmen op grond van hun talenten en niet op basis van hun afkomst of privileges.’ In The Guardian reageerde de inmiddels 85-jarige Young met ontsteltenis. Het leek er op of zijn voorspelling ging uitkomen. ‘Ik verwachtte dat de armen en de achtergestelden de pineut zouden worden, en dat blijkt ook zo te zijn. (…) Het is nogal zwaar om in een samenleving die zozeer hecht aan de verdienste te worden weggezet als iemand die het daaraan ontbreekt. Nog nooit eerder werd een onderklasse in moreel opzicht zo radicaal moreel uitgekleed.’
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
If you look at the numbers, Bernie Sanders is the most popular politician in America – and it’s not even close. Yet bizarrely, the Democratic party – out of power across the country and increasingly irrelevant – still refuses to embrace him and his message. It’s increasingly clear they do so at their own peril.
NIEUWS - De Democratische Partij heeft van de rechter nul op rekest gekregen in een zaak tegen Trump, Wikileaks en Rusland. De uitspraak van de rechter in deze zaak biedt perspectieven voor Julian Assange, schrijft Boudewijn Chorus op Klokkenluiders & Persvrijheid. Ondertussen ziet het er voor Chelsea Manning aanzienlijk minder goed uit.
De uitspraak op 30 juli jl. van een federale rechter in de VS in de zaak over de ‘gehackte’ mails van een campagnemanager van Hilary Clinton lijkt om twee redenen van groot belang voor Julian Assange. Assange zit in het Verenigd Koninkrijk een straf uit van vijftig weken omdat hij de voorwaarden voor zijn borgtocht had geschonden door toevlucht te zoeken in de ambassade van Ecuador in Londen en zich zo aan de Britse justitie te onttrekken. Na zijn arrestatie in april dit jaar diende de Amerikaanse justitie een uitleveringsverzoek in bij de Britten. De VS willen Assange vervolgen voor de publicatie via WikiLeaks van talrijke ‘staatsgeheime’ documenten en voor samenzwering tegen de staat, een berucht element uit de anti-spionagewetgeving in de VS op basis waarvan indertijd bijvoorbeeld ook Daniel Ellsberg, onthuller van de Pentagon Papers over de oorlog in Vietnam, werd aangeklaagd. Sinds diens vervolging mislukte, leek het pleidooi van Ellbergs verdedigers dat de grondwettelijk gegarandeerde persvrijheid van hoger belang kan zijn dan het publiceren van staatsgeheimen vrij algemeen aanvaard en werden aanklachten op basis van de Espionage Act uit 1917 nog maar zelden gebruikt. Tot aan de berechting van klokkenluider Bradley Manning, die in 2013 ook daadwerkelijk werd veroordeeld op basis van deze wetgeving, zij het niet voor hulp aan de vijand en niet voor het publiceren van staatsgeheimen. Desondanks haalt justitie in de VS dit artikel nu toch weer van stal om Assange uitgeleverd te krijgen.
Het zijn merkwaardige taferelen in de Amerikaanse politiek: politici die boos worden en weglopen bij onderhandelingen over een maatregel waarvan iedereen – van links tot rechts – zegt dat zij genomen moet worden: de kredietlimiet van de overheid (het schuldplafond, engels: debt ceiling) moet verhoogd worden want anders dreigt de wereldeconomie in elkaar te zakken op een manier waarop de kredietcrisis alleen nog maar een voorproefje was. Als de Amerikaanse regering geen geld meer kan lenen kan zij haar verplichting niet meer nakomen. Net als Griekenland dus. Niet alleen zullen mensen geen (of minder) uitkering ontvangen, kunnen salarissen niet meer (volledig) worden betaald, ook zal de Amerikaanse overheid niet meer instaat zijn haar crediteuren volledig terug te betalen. En dat is dus wanbetaling. Wat de gevolgen daarvan zijn zien we bij de Grieken: de rente op staatsleningen gaat omhoog waardoor nieuwe leningen nog duurder worden. Dit zet een negatieve spiraal in gang die direct gevolgen heeft voor de echte economie: het zal het begin zijn van een depressie die nog dieper en ernstiger zal zijn als de Grote Depressie. Dit staat allemaal op het spel in de onderhandelingen die op dit moment gaande zijn tussen het Witte Huis en de oppositie partij. Een oppositiepartij die bovendien flink heeft gewonnen in de tussentijdse verkiezingen november vorig jaar en haar rangen vooral heeft versterkt met veel uiterst conservatieve Tea Party kandidaten voor wie de staatsschuld vijand nummer 1 is.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Wauw. Dit is echt … wauw.
Bernie Sanders vestigt de aandacht op de geldstroom van Wall Street richting de campagnekas van Clinton, vraagt zich af of de banken misschien hopen er iets voor terug te krijgen. Clinton antwoordt:
I represented New York, and I represented New York on 9/11 when we were attacked. Where were we attacked? We were attacked in downtown Manhattan, where Wall Street is.
Life imitates niet alleen art kennelijk, maar ook Family Guy …
Volgende week dinsdag 2 november worden de Midterm Elections gehouden, de tussentijdse verkiezingen waarbij alle zetels in het Huis van Afgevaardigden en 37 van de 100 Senatoren verkiesbaar zijn. De partij van de zittende President verliest bijna altijd zetels bij een tussentijdse verkiezing de vraag is alleen: hoeveel en kunnen ze hun meerderheid behouden? Wat hebben de Democraten in twee jaar bereikt en hebben ze dit verlies verdiend? En wat kunnen we verwachten van de Tea Party?
Dit is deel 2 van Verkiezingen VS. Deel 1 Moddergooien en handreiken verscheen gisteren.
Links is ondankbaar
De leiding van de Democraten denkt dat het belangrijk is om kiezers in het midden – de independent voters – er van te overtuigen dat Democraten niet te links zijn. Daarom wordt er druk uitgevoevend op linkse activisten om niet te veel te eisen. Zij beschuldigen de linker vleugel ondankbaar te zijn omdat zij onvoldoende oog heeft voor de behaalde resultaten. Zo meldde de woordvoerder van het Witte Huis Robert Gibbs onlangs dat de ‘Professional Left’ – linkse bloggers en activisten – maar niet wilde zien dat Obama al veel had bereikt. Maar wat heeft Obama eigenlijk bereikt? Ik noem een aantal zaken:
Als je de media moet geloven, kwam Hillary Clinton onbetwist als winnaar uit het debat rond de nominatie voor presidentskandidaat namens de Democratische Partij.
Bekijk je echter de peilingen die diverse media-outlets hebben gehouden, dan blijkt sociaal-democraat Bernie Sanders echter in elke peiling veel hogere ogen gegooid te hebben dan Clinton. In sommige peilingen kwam Clinton zelfs als derde uit de bus.
Een duidelijker waterscheiding tussen het Amerikaanse journaille en Democratische kiezers is bijna niet denkbaar.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.