Van Middelkoop weer in de knoop

De verleiding is groot, maar ik doe het toch niet: een verband leggen tussen het geklungel van Minister van Defensie Van Middelkoop 'te land, ter zee en in de lucht', en nu ook nog op het ijs. De media, met de Telegraaf voorop, ruiken bloed, en pakken hem aan (Telegraaf: "Minister jokt over interview"). Liegen tegen de Telegraaf? Creatief omgaan met nieuws en interviews? Dat mag natuurlijk niet iedereen, zeker niet een minister (Volkskrant). Het gaat weer over Uruzgan. Wordt de missie nogmaals verlengd, vanaf 2010? Verhagen wil wel, Van Middelkoop begint het te willen. Krasse uitspraken van Van Middelkoop (in december tegen een Telegraafjournalist) - dat wat hem betreft verlenging uitgesloten is - die wil je dan wel vergeten. Eerst sprak Van Middelkoop voor zijn beurt (toen de eerste verlenging aan de orde was en hij vooruitliep op een Kabinetsbesluit, en hij daarmee de Nederlandse onderhandelingspositie ondermijnde), nu spreekt Van Middelkoop na zijn beurt. Lastig die timing.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote du Jour | Rugdekking

“Een journalist in uniform loopt extra risico. Hij kan door de tegenstander als militair doelwit worden gezien. Bovendien kunnen militairen in het heetst van de strijd het overzicht kwijtraken. Ze weten niet of die man in uniform, die daar ergens ligt, wel of geen rugdekking kan geven”. (DePers)

Wim van den Burg van de militaire vakbond AFMP is niet zo gelukkig met de kledingkeuze van stijlloze Rutger in Uruzgan. Uit een artikel van Arnold Karskens in de De Pers blijkt dat er namelijk is afgeweken van de opgestelde regels voor embedded journalisten: sinds 2006 horen die niet meer in uniform. Maar is Rutger in Uruzgan überhaupt wel journalist? Wie op de vrolijke header van GeenStijl klikt, waarop dandy man Rutger op kekke wijze met een legerhelm poseert, vliegt vliegensvlug naar werkenbijdelandmacht.nl. Het is dus eigenlijk een gevalletje embedded advertisement: Loeki de Leeuw met een kogelwerend vest. Asjemenou… zijn daar al regels voor?!

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Rare jongens die politici

Vandaag plaatsen we een gastbijdrage van ‘The_Economist’ (nee niet het tijdschrift), hierin worden de kosten van natuurbescherming op een rijtje én in perspectief gezet

Snapt iemand onze wereld nog? Laatst stelde Joseph Stiglitz, Nobelprijswinnaar en oud-economisch adviseur van president Bill Clinton dat de oorlog in Irak de Verenigde Staten 12 miljard dollar per maand kost en tot nu toe alles bij elkaar tussen de 550-800 miljard heeft gekost. Dat is minimaal 5.000 dollar per huishouden. De totale kosten werden ooit geraamd op 40-60 miljard. Nederland gaat naar het zich laat aanzien in de oorlog in Afghanistan 3 miljard uitgegeven, toch ook geen klein bedrag.

Vrede of een veiliger wereld hebben we er niet voor gekregen, integendeel. De totale kosten van de oorlog in Irak, inclusief zorg voor getraumatiseerde veteranen worden op 3 biljoen dollar geschat. Dat is 3.000.000.000.000 dollar! voor de Verenigde Staten alleen.

De Verenigde Staten geeft in 2009 ongeveer 2,9 miljard uit aan hun nationale parken (bron) en nog eens 5,5 miljard aan de Forestry Service (bron [.pdf]). Dit op een rijksbegroting van bijna 3 biljoen dollar. In Nederland gaat in 2009 ruim 971 miljoen naar natuur, landschap, groen en een vitaal platteland. De totale Nederlandse begroting voor 2009 telt op tot 179 miljard (miljoenennota 2009). Beide voorbeelden laten zien dat natuur geen beleidsprioriteit is, verre van zelfs.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Happen naar de baas!

De foto toont de littekens van hondenbeten die Abdul Nabi (30) in Uruzgan opliep bij zijn arrestatie op 7 augustus. Volgens Defensievoorlichting zou deze Abdul “een grote Talibanboef” zijn en zich hebben opgehouden in dezelfde Khala als de Taliban-schaduwgouverneur Bari Ghul. Na arrestatie door Australische Special Forces wist hij zich van zijn boeien te bevrijden en viel hij de hondengeleider aan. Waarna de beten volgden. Waarom Nabi ondanks zijn nauwe contacten met de Taliban toch na drie weken is vrijgelaten is de woordvoerder niet duidelijk. Zelf verklaarde Nabi tegenover mij dat hij na het irrigeren van zijn land plots thuis werd overvallen en tegen de muur werd geworpen en op zijn gezicht geslagen. “Ze lieten een hond me bijten.” Dat de hond tegen boer Nabi is ingezet om een vluchtpoging te verijdelen of om eventueel zijn verzet bij arrestatie te breken, lijkt onwaarschijnlijk. De beten staan niet in een arm of kuit maar in beide bovenbenen op vrijwel dezelfde hoogte. De littekens lopen voornamelijk horizontaal wat er op zou kunnen duiden dat hij is gebeten toen hij al op de grond lag. Daarbij was hij als eenling geen partij voor getrainde militairen. De mishandeling hield niet op. “Op de weg kreeg ik stroomstoten op mijn rug.”

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Pleidooi van filosoof Pascal Bruckner voor Europa als militaire macht

Pleidooi van filosoof Pascal Bruckner voor Europa als militaire macht | “Europa gelooft in feite niet meer in het kwaad, maar alleen nog in misverstanden die vriendschappelijk kunnen worden opgelost. Wij zijn het enige continent ter wereld waar de militaire uitgaven gestaag dalen, alsof alleen al onze goede wil verhindert dat iemand ons aanvalt”

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Vorige Volgende