De Noord-Atlantische Verdragsorganisatie is jarig en wordt op vier april maar liefst zestig jaar. Drie en vier april is er feest, onder andere in Straatsburg. Gefeliciteerd? Ja, maar dan wel met een slap handje. Kern van het Noord-Atlantische verdrag is artikel 5: "De partijen komen overeen dat een gewapende aanval tegen een of meer van hen in Europa of Noord-Amerika als een aanval tegen hen allen zal worden beschouwd" (bron). Gedurende deze periode was het bondgenootschap weliswaar niet altijd onomstreden, maar de eerste veertig jaar van de NAVO - tot het uiteenvallen van de Sovjet-Unie - kunnen een succes worden genoemd. In 1949 werd de NAVO opgericht in antwoord op Sovjet-agressie en de vrees dat het nog altijd verzwakte West-Europa daarvan slachtoffer zou kunnen worden. Maar toen - na 1989 - werd het lastiger; de bestaansgrond van het bondgenootschap viel weg, maar de alliantie werd wel in stand gehouden. Nieuwe missies werden gezocht en soms gevonden, in eerste instantie aangeduid als out of area operaties, dat wil zeggen, operaties buiten het bondgenootschappelijke grondgebied. Elk bondgenootschappelijk optreden van enige betekenis na 1989, benadrukte echter niet de eenheid en de solidariteit van de NAVO, maar vooral haar verdeeldheid en beperkte militaire effectiviteit. Het meest recente voorbeeld hiervan is de NAVO-operatie in Afghanistan. Maar weinig NAVO-landen dragen bij aan deze operatie van het bondgenootschap, en als dat al het geval is, dan veelal met allerlei restricties, zoals: geen deelname aan gevechtsacties, geen ondersteuning aan bondgenoten die in de problemen komen, of geen patrouilles in bepaalde gebieden of gedurende de nachtelijk uren. 's Nachts is het voor sommige bondgenoten te donker in Afghanistan.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
‘De ondraaglijke lafheid van het medium.’ Deze leus kwam op toen ik de aankondigingen zag van twee docu’s die komende dagen te zien zijn op de Nederlandse televisie. De VPRO zendt ‘Voor de vrede’ uit, over het wel en wee van veteranen. Jongerenzender BNN zendt ‘Met Patrick in Uruzgan’ uit, waarin Nederlandse militairen in Afghanistan worden gevolgd.
Nu wil ik niet de docu’s afkraken. Ik denk dat ze best integer zijn gemaakt. Met visie, gevoel en de wens om iets moois te maken wat beklijft. Het gaat me in dit geval ook niet om de inhoud.
Het gaat me om de onderwerpkeuze. Waarom moeten er wéér docu’s worden getoond over hoe goed ‘onze’ militaire missies het doen in het buitenland. Hoe gemotiveerd ‘onze’ jongens en meisjes zijn. Mijn vraag is: waarom moet het wéér gaan over hún angsten, hún gebrek aan comfort, hún tranen –noem maar op.
Waar blijven de reportages over die andere zijde? Over de dingen die we misschien níet goed doen? Neem Irak en Afghanistan. Wáár zijn de tranen van wat we aanrichten? Wáár blijft de interesse over wat we hebben achtergelaten? De onschuldige doden? De onschuldige gewonden, het weggegooide belastinggeld ter waarde van miljoenen euro’s?
“De aanschaf van twee testtoestellen van de Joint Strike Fighter (JSF) mag niet worden uitgesteld vanwege de economische crisis. Dat heeft staatssecretaris van Defensie Jack de Vries (CDA) woensdag gezegd in de Tweede Kamer, aldus Trouw. Dit was de reactie van De Vries op een suggestie van PvdA-Kamerlid Eijsink. De Vries zei ‘erg geschrokken’ te zijn van deze suggestie. “U zegt nu publiekelijk honderden miljoenen te willen bezuinigen op Defensie.”
Duidelijk is dat De Vries met de aanschaf van deze testtoestellen vooral een voldongen feit wil creëren. Op het standpunt van De Vries – ik doel op de voorgenomen vervanging van de F-16 door de JSF, en de argumentatie die erbij gesleept wordt – valt namelijk nogal het nodige af te dingen.
Ten eerste, uitstel en afzien van aanschaf van twee testtoestellen, is wat anders dan een bezuiniging. Maar zou het natuurlijk wel kunnen worden. De Vries zijn opmerking dat hierdoor verwarring wordt gezaaid bij de krijgsmacht, valt – denkt hij – misschien ‘goed’ bij zijn achterban, maar zo snel laat de krijgsmacht zich nu ook weer niet in verwarring brengen. Dat nog los van de vraag, of het draagvlak bij de krijgsmacht voor deze mega-investering nu wel zo groot is. Deze mega-investering sluit namelijk andere investeringen uit, of resulteert in uitstel daarvan. Is dat gewenst? Wie weet dat eigenlijk? Is (ook) politiek eigenlijk wel duidelijk welke trade-offs besloten liggen in de aanschaf van de JSF? Volgens mij niet.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
“Dit is een vorm van propaganda die zelfs de SP onwaardig is. Ik aanvaard niet dat op deze manier de professionele inzet van onze militairen wordt gediskwalificeerd”. (Volkskrant)
Eimert van Middelkoop (minister van Defensie) hekelt het SP spotje “Opbouwmissie” dat zich afkeert tegen de militaire aanwezigheid in Afghanistan. Dergelijke propaganda zou zelfs de SP onwaardig zijn aldus deze Christen-Unie minister. Nog maar enkele jaren geleden liftte zijn partij echter maar al te graag mee op de SP propaganda toen de CU samen met de SP én Lijst Wilders in een tripartite kongsi zich afzette tegen de Europese Grondwet. Herinnert u zich nog de flagrant propagandistische SP-poster met het uitgegomde Nederland?
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
“In hoeverre doet eerlijkheid ertoe. Het leven is niet eerlijk”…”Liever de vijand uitschakelen dan dat onschuldige burgers het slachtoffer worden” (Tobias Schutte).
“De situatie is er zó gespannen. Onze mannen zijn doodsbang voor die bermbommen” (Maurice Schonk).
Beiden zijn F-16-piloten die regelmatig op missie gaan naar Afghanistan. Daar verzorgen vier Nederlandse ‘Vipers’ permanent voor luchtsteun aan de NAVO-grondtroepen en daarbij wordt op vrijwel iedere vlucht wel met scherp geschoten op Taliban-strijders. Voor het eerst krijgen we in EénVandaag beelden te zien van Nederlandse luchtbombardementen met de inmiddels bekende serious gameplay-beelden van gebouwen die met lasergeleide wapens in de as worden gelegd.
Het wordt er niet bij gezegd door de EénVandaag-presentator, maar het is duidelijk dat dit item met grote zorgvuldigheid is ingestoken door Defensie. Dit alles onder strakke regie van het ministerie, vermoed ik. We zien hoe gebouwen en personen met grote precisie door de F16’s op de korrel worden genomen en dat van 3 kilometer hoogte.
Op aanwijzing van verkenners op de grond worden de lopen gericht op de verzetshaarden. Soms gaat het nét niet gierend fout. Zoals een man die op een weg met een brommer staat te klooien. Is ie bezig daar een bermbom te plaatsen? Nee!
Maar net op tijd blijkt dat de goede man vergeefs trachtte zijn bromfiets te starten. Één kleine misrekening en vanaf grote hoogte was het vuur op hem geopend….
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
