‘We rule this country’

Bij het sluiten van het begrotingsakkoord stond Pechtold in de schijnwerpers. De D66-leider had zijn partij vakkundig in het centrum van de politieke macht gepositioneerd. Verschillende kranten noemde de partij van Pechtold het nieuwe CDA. Zoals een Christendemocratisch Kamerlid, Joost van Iersel, in de jaren '80 zonder schroom kon zeggen: 'we rule this country', zo zou D66 ook kunnen, toch? De dominante positie van het CDA kwam vanwege de constante electorale steun van de partij en zijn onvermijdelijke plaats in het politieke speelveld. D66 heeft geen groot electoraat, geen centrale positie en dus ook geen mateloze macht.

Foto: Minister-president Rutte (cc)

Herfstakkoord is uitbreiding coalitie

ANALYSE - Het is natuurlijk spannend hoe de Begrotingsafspraken 2014 door de wandelgangen gedoopt zullen worden. ‘Herfstakkoord’ is al bezet. ‘Fundatieakkoord’ verwart parlementaire arbeid met plaatselijk toerismebeleid. ‘Mannenbroedersakkoord’ is te geestig, en ‘Crematoriumakkoord’ zal de spin vanuit de voorstanders niet overleven. Maar belangrijker dan dat: wat is het precies? Het aanlijnen van drie nieuwe bedrijfspoedels of een gelegenheidsdeal, zoals het Woonakkoord was?

Het plaatje van de persconferentie wekte een weinig bescheiden indruk: Pechtold, Slob en Van der Staaij runnen nu de show. Samsom en Zijlstra stonden aan de zijkant klappen te incasseren. Hun begroting kon wel degelijk anders en beter. Meer banen, meer onderwijs, meer lastenverlichting – allemaal mogelijk voor wie even wil doorrekenen. Rutte en Dijsselbloem stonden er zo mogelijk nog bedremmelder bij. Voor de goede orde: Rutte is de minister-president van dit land. Dijsselbloem is de minister van Financiën en voorzitter van de Eurogroep. Van der Staaij runt een club met drie zetels en zat onlangs in Straatsburg te klagen dat zijn fundamentele mensenrecht op het weren van een skeelerende superwoman geschonden was.

Wat over de aard van de nieuwe constructie gecommuniceerd wordt, is veel minder snoevend. D66, SGP en CU benadrukken dat zij geen nieuwe gedogers zijn. Zij zullen dit kabinet nog op talloze onderwerpen te vuur en te zwaard bestrijden, zo luidt de belofte. Anderzijds is er de principiële voorkeur vanuit dit kabinet om ook volgende begrotingen met behulp van dezelfde zijwieltjes in het Staatsblad te krijgen. Het motorblok van het regeringsbeleid, het sociaal-economische deel, is het beleid van een supercoalitie geworden. Die kan hoogstens groter worden. Mogelijk krijgt het CDA het toch te kwaad met de gedachte dat zij tussen Wilders en Roemer de zijlijn bevolken. Heel erg geloofwaardig is het tenslotte niet om uit naam van het ‘radicale midden’ afstand te nemen van beleid dat verder gesteund wordt door alles wat zich in het politieke midden bevindt.

Foto: Wanja Krah (cc)

Miljoenennota zonder visie

OPINIE - Met de miljoenennota heeft het kabinet gisteren de eerste wapenfeiten kunnen presenteren van de huidige regeerperiode. De Jonge Democraten missen daarin de olifant in de kamer: visie.

De gisteren gepresenteerde miljoenennota is wat de Jonge Democraten betreft nadrukkelijk te bezien in het licht van meer dan vijf jaar crisismanagement onder de vlag van niet alleen de huidige regeringspartijen, maar alle partijen die de afgelopen jaren hebben bijgedragen aan het kabinetsbeleid. Van Balkenende-IV tot aan de partners in het lente-akkoord is een échte visie voor de richting van ons land ver te zoeken. Elke visie om het gevoerde beleid te onderbouwen wordt gesmoord in de polder en in de kortzichtige uitruilrondes die hebben geleid tot de meest recente kabinetsformatie. Echte bezuinigingen blijven afwezig, de overheid blijft onverminderd groot en lastenverzwaringen blijven de norm. Het zijn met name de lastenverzwaringen die in herhaalde rondes inhakken op het vertrouwen van consumenten. We zijn beland in een vicieuze cirkel van tegenvallende belastinginkomsten en lastenverzwaringen die een visionair leider eventueel zou kunnen doorbreken. Premier Rutte is echter niet die leider, geen schim van de progressieve liberaal die ook de Jonge Democraten ooit in hem herkenden. En hij is er nog trots op ook. Volgens hem is visie als ‘de olifant die uitzicht belemmert.’

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Foto: Sebastiaan ter Burg (cc)

Feit of fabel: AWBZ opschonen

ANALYSE - Roger van Boxtel (D66) zei in Oog in Oog dat ‘we de AWBZ [moeten] opschonen, daar zit echt de grootste kostenstijging. We geven 25 miljard euro uit dat maar door 750.000 mensen wordt geconsumeerd.’

Dat is een…

(grotendeels)

De uitspraak van Roger van Boxtel bestaat uit drie delen:

– In de AWBZ zit de grootste kostenstijging;
– we geven 25 miljard euro uit binnen de AWBZ;
– 750.000 mensen maken gebruik van zorg gefinancierd door de AWBZ.

‘In de AWBZ zit de grootste kostenstijging’

Het CBS splitst in de Zorgrekeningen de verschillende uitgaven aan de zorg uit naar financieringsbron. Op deze manier kunnen we kostenstijging binnen de AWBZ vergelijken met andere financieringsbronnen. De grootste financieringsbron binnen de zorg is de Zorgverzekeringswet (ZVW), andere financieringsbronnen zijn de overheid, particuliere verzekeringen en eigen bijdragen.

Uit deze grafiek blijkt dat de kostenstijging binnen de ZWV (23 miljard) groter is dan stijging binnen de AWBZ (10 miljard). Ook relatief is de stijging binnen de ZWV groter: tov 2000 zijn de uitgaven aan de ZVW in 2011 met 270% gestegen en aan de AWBZ met 170%.

Het is natuurlijk wel van belang welke tijdsspanne wordt gekozen, maar zoals uit de grafiek blijkt zal een kortere tijdsspanne geen ander beeld opleveren.

Foto: Jim Moran (cc)

Langs de afgrond

OPINIE - GroenLinks wordt door sommigen al dood verklaard, maar dat gold ooit ook voor D66. Daarvan kunnen GroenLinksers leren.

Een partij die terugvalt naar nog maar een paar zetels in de Tweede Kamer. Maar vervolgens nog geen drie jaar later voorop loopt in de peilingen. En de partij haalt evenveel zetels in het Europees Parlement als in de Tweede Kamer. Een mooie droom voor GroenLinksers? In zijn boek “Langs de Afgrond. Tien turbulente jaren in de geschiedenis van D66 laat Menno van der Land zien dat het kan.

Er zijn een aantal interessante analogieën tussen de ontwikkeling van D66 2003-2006 en GroenLinks 2010-2012: onhandig optreden rondom Afghanistan, een lastige sociaal-economische positie en een vergelijkbare electorale positie.

Afghanistan

‘Het optreden van Sap en haar fractie brengt GroenLinks veel imagoschade toe. Niet omdat het inhoudelijke verhaal van GroenLinks niet deugt, maar door een reeks strategische en tactische blunders die de GroenLinks-fractie heeft gemaakt. Het gebrek aan interne communicatie, de te late standpunt-inname, het steunen van een impopulair minderheidskabinet; het is een opeenstapeling van fouten.’

Het zou een glasharde analyse kunnen zijn de besluitvorming van GroenLinks rondom Kunduz. Maar het is een analyse -met een aantal woorden gewijzigd- van Van der Land over de besluitvorming van D66 rondom Uruzgan.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Foto: copyright ok. Gecheckt 11-02-2022

Kansen voor D66, GroenLinks en de PvdD

ANALYSE - De stelling was: D66, GroenLinks en de Partij voor de Dieren zullen hecht moeten gaan samenwerken om een kans te maken om in de toekomst nog mee te tellen. In een paar stukken behandelt Klokwerk het waarom, het hoe en het waartoe daarvan. In dit laatste stuk van de serie een schets van de mogelijkheden en de strategie.

Bij de huidige stand van zaken in de politiek liggen er politieke kansen voor D66, GroenLinks en de Partij voor de Dieren. Eigenlijk zijn die kansen alleen maar goed te grijpen als ze kiezen voor samenwerking.

Geen fusie

In de vorige stukken zette ik op rij in welke opzichten D66, GroenLinks en de Partij van de Dieren overeen komen. Daarmee bedoelde ik geenszins dat de partijen zouden moeten fuseren. Dat lijkt me ook helemaal geen goed idee. Door alleen maar te zinspelen op een fusie springt meteen de achterban van je partij hoog op de kast. Gevolg: tientallen congressen over “de koers van de partij”, en in plaats van met politiek zijn je politici alleen nog maar met de partij bezig. De media zullen smullen. Maar je politieke concurrenten ook.

Nog belangrijker: de partijen zijn gezamenlijk sterker als ze gebruik maken van het feit dat ze verschillende doelgroepen aanspreken. Die kiezersgroepen kunnen zich namelijk vaak maar slecht met elkaar identificeren. Bovendien hebben die partijen naast overeenkomsten nu eenmaal ook verschillen in standpunten. Die verschillen onder het kleed schoffelen zou de democratische discussie alleen maar schaden en de partijen terecht ongeloofwaardig maken.

D66-raadslid op Twitter bedreigd door xenofoob en seksistisch rechts

Dilia Leitner had de euvele moed te suggereren dat Marokkaanse criminele jeugd misschien wel gebaat zou zijn bij een “woning, een wijf en werk”.

Nadat het artikel uit het Haarlems Dagblad door de Telegraaf.nl en GeenStijl was overgenomen en Geert Wilders erover had getwitterd, vlogen de verkrachtingsfantasieën en doodsbedreigingen in het rond.

De politie neemt de zaak hoog op: Leitner staat inmiddels onder politiebescherming. Volgens haar fractievoorzitter overdrijft de politie de aard van de twitter-bedreigingen schromelijk.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Vorige Volgende