Eerst waren het de burgemeesters in oorlogstijd, die de shit over zich heen kregen. Nu zijn het de burgemeesters in crisistijd, die het zwaar te verduren hebben. Arme sloebers zijn het. Uitgerangeerde politici die de moeite nemen voor een hongerloontje te verhuizen naar een of ander gat, dat zit te schreeuwen om een krachtig bestuurder. Het is toch niet niks om Rotterdam te verruilen voor Den Helder, of Amsterdam voor Utrecht. En dan zitten deze bestuurlijke ras-idealisten, die het burgervaderbloed genetisch door hun aderen voelen stromen, ook nog eens met de economische tegenwind. Verplicht verhuizen naar het ontwikkelingsgebied en ondertussen blijven zitten met onverkoopbare stulpjes in de stad van herkomst. Dan mogen ze toch wel verwachten dat de nieuwe werkgever te hulp schiet? Dat er wat creatief gedeclareerd wordt aan dubbele woonlasten...soi! Dat nota bene Binnenlandse Zaken zelf de wet oprekt en helemaal niet zo'n probleem heeft met het declareren van een paar duizendjes aan extra huisvestingkosten. Aleid Wolfsen, toch al pech hebbend met een nieuw college plus VVD, betrekt een appartementje in het Utrechtse van slechts 1600 euro de maand, terwijl het onroerend goed in Amsterdam ook moet worden doorbetaald. Mag die dan ook even wat vangen en doordeclareren?...
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Het lijkt overbodig nog kritiek te leveren op de regeringsaanpak van de crisis nu heel Nederland er al overheen gevallen is. Maar ellendig genoeg bleken ook de meeste critici met hetzelfde soort slappe maatregelen te komen als de regering zelf. Het is één groot circus van pappen en nathouden. Tot het vanzelf overwaait, zo lijkt de hoop. De oorzaak daarvoor is dat men nog steeds niet begrijpt wat er mis is in de wereld. Ter afronding van de serie “Weg met de crisis” zet ik daarom nog eens de hoofdpunten uiteen met het soort maatregelen dat nodig geweest zou zijn.
We leven aan het einde van een technologisch tijdperk, namelijk dat van goedkope olie als motor achter de industriële ontwikkelingen. Een dominant aspect van dit tijdperk is de wegwerpmentaliteit. Nu er minstens aan een aantal grondstoffen een einde lijkt te komen valt deze mentaliteit definitief door de mand. Wat we nodig hebben zijn nieuwe technologieën voor energieopwekking en hergebruik van grondstoffen. Op dit punt had de regering kunnen scoren. Met maatregelen om de al gestarte initiatieven die nu door de ingezakte vraag onder druk staan te laten overleven. Met wetgeving om nieuwbouw energieneutraal te maken. Dat zet meer zoden aan de dijk dan een beetje isoleren van woningen en het helpt toch de nauw met het CDA verweven bouwsector. Met wetgeving die schonere bussen en vrachtauto’s eist, en ook schonere taxi’s en bestelauto’s voor de stedelijke omgeving. Voor zover niet haalbaar vanwege het Europese kader is het toch van belang daarnaar te streven. Dan weten de investeerders namelijk welke kant het opgaat. En met verdergaan op de ingeslagen weg van de windenergie, want alle beetjes helpen. Wetgeving met verbieden werkt daarbij duizend keer beter dan stimuleren met zakken geld (en het is nog goedkoper ook). Als je bijvoorbeeld de elektrische bromfiets stimuleert is in 2020 misschien tien procent elektrisch. Als je de tweetakt brommer op die termijn verbiedt, dan zijn in 2020 alle brommers elektrisch.
[i]GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Hieronder een een stuk van Peter, dat eerder op zijn eigen blog verscheen.[/i]
“De regering zal zich inspannen om te voorkomen dat (….), waarbij zij gebruik maakt van het herenakkoord. Op dit moment wordt gezocht naar de juridische instrumenten waarover de overheid in deze complexe materie kan beschikken (…) .”
Deze quote zou volgend jaar zo uit de notulen van de Tweede Kamer kunnen komen en onderdeel kunnen zijn van het antwoord dat minister Bos geeft, naar aanleiding van vragen over de aanhoudende hoge bonussen in de financiële sector. De quote stamt echter uit 1999 en komt uit het Algemene Overleg rond de geluidszones rond Schiphol. De toenmalige regering meende aan een herenakkoord genoeg te hebben om de geluidsoverlast rond vliegveld Zestienhoven binnen de perken te houden.
Herenakkoorden. Een wat stoffige en erg belegen term. Tegenwoordig zoeken kabinetten het meer in gedragscodes en convenanten. Er sluipt nog wel eens een enkele beginselverklaring tussen, maar ook die term hoor je niet veel meer in de politieke arena. Afijn, Wouter Bos heeft nu ook zijn herenakkoord. Of dat voldoende zal zijn als controle-instrument, moeten we afwachten. Soms werkt zoiets, soms niet. Het herenakkoord dat zijn eerste werkgever, Shell, in 1979 sloot met minister Van Aardenne (kabinet Van Agt I), werkte niet, volgens een analyse van de FNV.
Het ging er toen om de aardgaswinsten, die flink stegen tijdens de oliecrisis, aan te wenden voor investeringen in de Nederlandse economie. De olie- en gasprijzen waren flink gestegen, tegelijkertijd vroeg het kabinet Van Agt de vakbonden mee te werken aan loonmatiging ter versterking van de economie. Een motie van de PvdA om voor die versterking ook een beroep te doen op de winsten van Shell en Esso, haalde het niet omdat Van Aardenne het herenakkoord blijkbaar goed wist te verdedigen. Dat akkoord hield in dat Shell en Esso de winsten ook zouden gebruiken voor het scheppen van hooggekwalificeerde werkgelegenheid en de versterking van research.
Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.
De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.
GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Hieronder weer eens een stuk van SanteBrun, dat eerder op zijn eigen blog verscheen.
Het optreden van Geert Wilders in het crisisdebat leek een beetje op aftreden, maar wij houden hem in de gaten. In de meer realistische peilingen is zijn partij derde, dus hij is nog geen premier.
Het was dan ook scoren voor open doel, nadat de zeer onwaarschijnlijke minkukel Van Geel had verklaard (en ik citeer uit het hoofd) dat ‘democratie goed is, maar niet moet uitdraaien op inspraak’. Dat is, als je er over nadenkt, intussen precies de kern van de democratie, al moet je dat natuurlijk niet zo zeggen. Officieel is het nog altijd zo dat het centrale kenmerk van een democratie is dat je rekening houdt met de mening van de minderheid, maar het is niet iedereen in de Tweede Kamer en daarbuiten gegeven te begrijpen wat dit eigenlijk precies betekent. Democratie is niet: ik heb altijd gelijk.
Het gekke is natuurlijk dat er weinig aan te doen valt. De coalitie komt doorgaans tot stand op grond van het feit dat de coalitiepartijen samen een meerderheid in het parlement hebben. Hadden ze die niet, dan begonnen ze niet eens aan een coalitie. In de praktijk komt de functie van de minderheidsfracties er op neer, dat ze genadeloos het voorgestelde beleid fileren en bij het grof vuil zetten; voor het beleid dat vervolgens wordt besloten heeft het geen gevolg, maar de aangevoerde argumenten kunnen er wel toe leiden dat het electoraat de volgende keer de oppositie de meerderheid verschaft, waardoor die (eventueel) een coalitie kunnen vormen ‘die kan rekenen op een vruchtbare samenwerking met het parlement’, het ligt de kannegin in de mond bestorven.
Mijn aanleiding voor dit stukje was een afgewezen motie over het verhuiscircus tussen Brussel en Straatsburg. Stom dat dit afgewezen werd. Maar na enige tijd moest ik constateren dat er eigenlijk een heel ander probleem relevant was.
Laat me u even door de voorgeschiedenis leiden.
Vandaag en morgen is er de reguliere Europese top. Op de agenda staan vooral de economie en de komende klimaattop in Kopenhagen. Beide onderwerpen kan je rustig als relevant en urgent bestempelen.
Nu is het gebruikelijk dat er voor zo’n top nog met de Tweede Kamer gesproken wordt. De Tweede Kamer kan dan discussiëren over met welke inzet de regering deelneemt aan de top.
Door alle perikelen rondom de crisisbesprekingen leek het er dit keer niet van te komen. Maar een aantal oppositiepartijen maakten zich daar erg kwaad over deze week. Het was te belangrijk om niet te doen. Vooral de VVD had hier een prominente rol in. Een overleg op dinsdagavond lukte niet, een spoeddebat ging niet, het werd een “spoedoverleg” op woensdagochtend.
Nou, dan hoop je dus op wat vuurwerk en relevante inbreng voor de komende top. En dat viel stevig tegen. Er was wel vuurwerk, maar die ging over iets anders. Straks daar meer over. Er was één relevante motie van dhr Vendrik. Die ging over het aandacht vragen voor het schenden van de Ecofin afspraken van Bali. Had dus duidelijk met klimaat te maken. Daar was weinig discussie over. De motie werd aangenomen (waarbij VVD en PVV tegenstemden).
De meeste tijd van het spoedoverleg ging echter zitten in een motie van dhr Han ten Broeke (VVD), mede ondertekend door SP, GL, D66 en SGP. Deze motie roept de regering op om nogmaals te verzoeken om het verhuiscircus naar Straatsburg aan te kaarten op de top.
Nu hebben ze daarmee een punt. En hoewel in de discussie aangegeven wordt dat dit al wel meerdere malen is aangekaart, heeft de regering dit volgens mij nooit tot een echt agenda-onderwerp gebracht. Omgekeerd kreeg de VVD voor de voeten geworpen dat ze dan maar wat harder aan de liberale fractie in het EP hadden moeten trekken. Daar zijn ze ook nog niet overstag. Kortom, een kort debat met veel verwijten over en weer.
Maar dat is allemaal niet zo relevant nu. Dit is een motie die al vijf keer eerder is aangenomen. Daarnaast is het geen onderwerp op deze voorjaarstop. Dus waarom is dit nou zo belangrijk? (De motie werd afgewezen trouwens.)
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
“Amerikaanse economie verzwakt in lager tempo.”
Aldus de Amerikaanse centrale banken in hun zogenoemde Beige Book van afgelopen woensdag. Hierin doen zij verslag van de staat van de economie in hun regio. Moeten we dit zien als een hoopvol teken of is het slechts uitstel van de onvermijdelijke apocalyps?
Lezersservice: reaguurplek poll over Lidl en Aldi en het vermeende ongezondere en kortere leven