Rotterdamse (min)achting voor de wet
Toegegeven, het begon allemaal met een domme vergelijking door de ombudsman zelf, die door Leefbaar Rotterdam werd aangegrepen voor een poging tot karaktermoord, met als doel het vooral niet inhoudelijk over de kritiek van de ombudsman te hebben. Die vindt dat Rotterdam systematisch de privacy van haar burgers schendt. Ook in de leefbaarloze coalitie moest GroenLinks echter alle zeilen bijzetten om te zorgen dat de inhoudelijke kritiek op tafel bleef. Met een teleurstellend resultaat: B&W wijzen de kritiek van de ombudsman categorisch af.
Rotterdam meldt regelmatig met trots dat ze ‘de grenzen van de wet’ gaat verkennen. Dit betekent dat de beleidsvraag niet luidt ‘is dit duidelijk binnen de wettelijke marges?’, maar ‘kunnen we hiermee wegkomen?’. Het Rotterdamse gemeentebestuur straalt nu al zes jaar uit dat ze de wet vooral ziet als een hinderlijke beperking bij het bereiken van haar sociale beleidsdoelstellingen.
De overheid volgt hiermee een trend van maatschappelijke boertigheid, waarbij iedereen op hoge toon maximalisering van zijn eigen handelingsvrijheid opeist, terwijl van anderen deemoedigheid verwacht wordt. Dat kun je roemen als een overwinning van de democratie, zoals B&W doen in hun brief. Als burgers over de schreef gaan, dan is het ‘proportioneel’ dat de overheid ook over de schreef gaat. Zo’n overheid verdient burgers die zelf ook de grenzen van de wet opzoeken.
De wereld als oester. Er zijn mensen die er zo tegenaan kijken. Zij zien alles wat zij aantreffen uitsluitend in termen van bruikbaarheid voor zichzelf. Planten en dieren zijn voedsel of versiering. De niet-levende natuur is nuttig als grondstof om er iets van te maken. De medemens is een bron van vermaak: je kunt ze uitlachen, in elkaar slaan of naaien. Kinderen kunnen leuk zijn als zij leuk zijn. Overal moet je aan kunnen verdienen. Voldoet de omgeving niet aan deze kijk dan leidt dat tot ontevredenheid. Als je er niks aan hebt moet het maar weg. De homo economicus in a nutshell, sorry oester. Maatschappelijk gezien heb je niks aan dit soort mensen.