11 oktober 2010: het CDA stopt met bestaan

11 oktober 1980, nu dertig jaar geleden, ontstond (officieel) uit de bestaande samenwerking tussen CHU, KVP en ARP het CDA. Dat was logisch en begrijpelijk in die tijd. Maar sinds enige jaren is de vanzelfsprekenheid van het CDA niet meer zo evident. Er ontstaan duidelijk twee vleugels binnen de partij. De meer conservatieve vleugel dicht op de dogmatische christelijke grondslag en met een zelf toegekend zogenaamd "realisme" en de progressieve vleugel die meer leunt op de medemenselijke kant van de Bijbel. Het van buiten niet goed zichtbare debat binnen de CDA indertijd over het generaal pardon liet die komende scheiding al duidelijk zien. Veel CDA'ers buiten de partijtop waren duidelijk voor dit generaal pardon juist vanuit het menselijk oogpunt. Dit waren dan ook de CDA'ers in het veld die de gevolgen van het kromme illegalen beleid dagelijks meemaakten. De afstandelijke bestuurders en de biblebelters drukte indertijd deze "revolte" de kop in met vooral economische en politieke motieven.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

het Saillant | PVC-kabinet en duurzaamheid

SaillantLOGO“You don’t always need The Hague to stimulate sustainability – that’s been proven under the Balkenende cabinets.” (RUG.nl)

Prof. Henk Moll hoogleraar Natuurlijke hulpbronnen aan de Rijksuniversiteit Groningen somt in een opiniestuk op waarom we van het komende PVC-kabinet niets hoeven te verwachten op het thema duurzaamheid. Volgens de ooit groen-rechtse Mark Rutte draaien windmolens immers niet op wind maar op subsidies. Het CDA zit in de tang van de bioindustrie-lobby en de PVV wil alleen maar scoren met kiloknallers voor haar electoraat. Maar op veel dossiers kunnen de rechtse partijen enkel wat symboolpolitiek bedrijven en dus ook niet veel slechts doen aldus Mol. Klimaatbeleid komt immers van Brussel en op het gebied van kernenergie kunnen ze hooguit wat plannetjes maken maar niks op korte termijn realiseren. Verduurzaming hoeft echter niet van Den Haag te komen op het niveau van gemeente en provincie is al heel veel in gang gezet (waaronder klimaatneutrale gemeenten) en dat gaat gewoon door. PVC of geen PVC…

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Wijffels: coalitie slecht voor landsbelang en milieu

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Vandaag is dat ariejan met een stuk over Herman Wijffels’ oppositie tegen een kabinet met de PVV.

Herman Wijffels (foto: flickr/punkmedia.nl)

Wat mooi: na Doekle Terpstra, Dries van Agt, Frans Andriessen, Willem Aantjes, Cees Veerman (CDA), Frans Weisglas en Joris Voorhoeve (VVD) ? mensen die door GeenStijl nog makkelijk kunnen worden weggezet als niet ter zake doende linkshuilies – spreekt nu ook de daadwerkelijk nog prominente CDA?er Herman Wijffels (Rabobank-directeur, bewindvoerder bij de Wereldbank, oud-SER-voorzitter, informateur van het vorige kabinet, übernetwerker) zich uit tegen de horrorcoalitie VVD-CDA-PVV die nu in de maak is.

En terecht: want Wijffels, samen met Veerman en oud-minister Pieter Winsemius (VVD), wijst op een beleidspunt waar tot nu toe in de media nauwelijks aandacht aan wordt besteed, omdat het niet om de islam of om bezuinigingen gaat, namelijk natuur en milieu. Reken maar dat een VVD-CDA minderheidskabinet met gedoogsteun van de PVV een einde gaat maken aan ieder redelijk beleid op het gebied van natuurbehoud, duurzaamheid en landbouw. Dat wordt wegen aanleggen, bio-industrie de vrije hand geven, einde aan linkse hobby?s zoals groene subsidies, en you name it.

De kritiek van Wijffels op het CDA is dan ook niet mals. De Volkskrant:

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Een Bijzonder Meerderheidskabinet

Alles lijkt er op dat er een “bijzonder meerderheidskabinet” komt. En daar is nog wel wat debat over: een minderheidskabinet, dat past toch niet in het huidige bestel. Maar eigenlijk zijn er wel meer “bijzondere meerderheidskabinetten” geweest. Een recent voorbeeld is het tweede kabinet Balkenende (2003-2006).

In een traditioneel meerderheidskabinet is er een sterke mate van overeenstemming in het stemgedrag van de coalitiepartijen: ze stemmen samen voor de wetsvoorstellen van de regering, en stemmen samen tegen moties en amendementen van oppositiepartijen. In een minderheidskabinet bestaat de mogelijkheid dat er in verschillende stemmingen verschillende meerderheden gevonden worden: er is dus niet een blok van coalitiepartijen dat altijd tegenover een blok van oppositiepartijen staat.

Nadat de formatie tussen PvdA en CDA mislukt was, zijn er drie mogelijkheden onderzocht, de VVD, het CDA en of wel D66, dan wel de LPF, dan wel de  CU en de SGP. Uiteindelijk werd gekozen voor de eerste mogelijkheid. Maar die andere twee mogelijkheden waren parlementaire meerderheden waar ook op punten grote overeenstemming was. Gedurende de parlementaire periode kwamen de relaties tussen D66 en de coalitiepartners CDA en VVD steeds sterker onder druk te staan.

D66 was het eens met VVD en CDA over de hervorming van de verzorgingsstaat, maar op onderwerpen als migratie en het milieu was de overeenstemming tussen deze partijen minder groot. Dan komen de CU, de SGP en de LPF in het beeld. Want zelfs als D66 anders dan haar coalitiepartners stemden, dan konden CDA en VVD rekenen op de LPF, de ChristenUnie en/of de SGP voor een meerderheid. Zo konden voorstellen van de linkse oppositiepartijen tegen gehouden worden en konden voorstellen van het CDA en de VVD toch doorgang vinden zelfs zonder D66. Het bestaan van alternatieve meerderheden stond, bijvoorbeeld, minister Verdonk toe om aan te blijven zelfs nadat D66 het vertrouwen in haar had opgezegd. Een crisis waarbij de grenzen van het staatsrecht werden opgezocht. Gedurende de gehele periode functioneerde het kabinet eigenlijk als een minderheidskabinet. 

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Tegenzinnen 04 – Politiek is wèl meer dan boekhouden

De VVD raakte in haar campagne een calvinistische snaar – door de crisis moeten we op de centen letten en de broekriem aanhalen. Ze raakte die snaar goed, maar het was wel de enige snaar en hij klinkt nog steeds door. 18 miljard bezuinigen, het piketpaaltje van boekhouder Rutte dat bij elke onderhandeling blijft staan.

De blik van Rutte leek ooit breder dan dat. Hij probeerde het over de principes van de VVD te hebben en herschreef het beginselprogramma, maar dat verdween natuurlijk gewoon weer naar waar het vorige vandaan kwam, onderin de la. En dat had niet alleen met de VVD-ers te maken, Rutte bleek vooralsnog geen begenadigd vertolker van liberale ideeën. Na z’n struikelpartij over de vrijheid van meningsuiting heeft hij dat dan ook maar achter zich gelaten. De crisis bood uitkomst. Met het (vroegere) imago van Zalm in gedachte dook hij op de centen.

En dat is best interessant natuurlijk, 18 miljard bezuinigingen, maar is dat alles? Heeft iemand Rutte ooit gehoord over waar die bezuinigingen eigenlijk de consequentie van waren? Ja, iets met een crisis en banken, misschien ook wel met te liberale regelgeving, of niet, en hoe dacht Rutte daar politiek eigenlijk over? Terwijl dit een uitstekend campagnethema zou zijn – als je er ideeen over hebt – heeft Rutte zich sinds Bos omvallende banken staande hield alleen maar bezig gehouden met wat er na de crisis moest gebeuren: bezuinigen. Zowel zijn succesvolle campagne als z’n piketpaaltjes dragen die boodschap.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Factoïdentyrannie

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Vandaag is dat Miko Flohr over de de Nederlandse elite, de linkse kerk, Henk en Ingrid en de rol van feiten in het debat.

Rutte - progressieve elite? (Foto: Wikimedia Commons/Nick van Ormondt)

Het kan nu niet lang meer duren of de stemming zal veranderen. Het voordeel aan een rechts kabinet is dat je met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid kan voorspellen dat er binnen een paar maanden door jan en alleman op gekankerd wordt dat het een lieve lust is. Dan blijft er dus domweg minder tijd over om te schelden op de ‘linkse kerk’ en de ‘progressieve elite’ – tenzij ze zelfs Mark Rutte daartoe gaan rekenen, maar dan weet je zeker dat er niet meer dan twee hersencellen aan het woord zijn. Maar dat zijn slechts tijdelijke symptomen. Een oprisping van Cohen en ze zullen weer als vanouds loos gaan. Wat veel interessanter is, is dat die ‘linkse elite’ de laatste tijd zelf in beweging komt. Iemand betoogt dat het met die elite eigenlijk wel ok is. Een ander vindt dat de linkse elite zichzelf veel te gemakkelijk tot linkse elite laat maken. Een derde gooit het op de retorica en spreekt van een door rechts ingezette ‘denicratie’. Allemaal relevante punten, en toch mis ik iets.

In de eerste plaats is de Nederlandse elite helemaal niet links en dat ook beslist nooit geweest, tenzij we vinden dat onze elite bestaat uit intellectuelen, schrijvers en kunstenaars, maar dan zouden we wel een behoorlijk machteloze en weinig invloedrijke elite bezitten. De Nederlandse elite zit in het bedrijfsleven, steunt of stemt CDA danwel VVD, en bemoeit zich eigenlijk niet zo publiekelijk met het maatschappelijke debat. Dat hebben ze ook helemaal niet nodig. Af en toe verschijnt er zo eens iemand bij Buitenhof, en dat is het dan weer. Intellectuelenpartijen als D66 en Groen Links (in Leiden (D66), Utrecht en Nijmegen (GL) de grootste!) spelen uiteindelijk toch vooral de rol van betweterige luis in de pels (gekozen burgemeester?). De PvdA heeft dan wel een paar keer aan het pluche mogen snuffelen, maar een echt sociaal stempel hebben ze nooit op Nederland kunnen (en, onder Kok, willen) drukken. Iedereen die moeite heeft met het functioneren van de Nederlandse overheid moet toch vooral naar twee partijen kijken: CDA en VVD. De linkse elite heeft het niet verknald, ze hebben nog nooit serieus wat in de melk te brokkelen gehad zonder verregaande rechtse invloed – “It’s them conservatives, stupid!”

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Verdeeldheid? Discussie!

[qvdd]

“Ik heb absoluut het beeld dat veel mensen zich afvragen: doen we hier goed aan? Maar er is pas sprake van verdeeldheid als er definitieve standpunten zijn ingenomen. Voorlopig zijn we nog volop in discussie.”

De partijvoorzitter van het CDA, Henk Bleker, relativeert het beeld dat is ontstaan over het CDA.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Vorige Volgende