Wat mannen kunnen leren van vrouwenvoetbal

“Er is vanavond ook mannenvoetbal” berichtte De Speld zaterdag. Met een foto van de Uruguayaan Lionel Messi, volgens de site een absolute grootheid in het mannenvoetbal. Fijn, dit soort alerte media, want net als veel anderen was ik door de aandacht voor het WK vrouwenvoetbal in Canada, bijna vergeten dat ook de Champions League finale werd gespeeld. Het satirische De Speld brengt naast een proest niet zelden ook een confronterende spiegel. Want in tegenstelling tot de openingswedstrijd van het mannen-WK bleven zaterdagnacht geen 3,5 miljoen Nederlanders op om Canada- China te zien. De KNVB, die niet zuinig is in het sturen van mails met reclame voor de nieuwste Nike’s, shirts van het Nederlands elftal (de mannen, welteverstaan) én de staatsloterij, slaat dit dames-WK even over, net als de 16  miljoen bondscoaches die ons land rijk is overigens. Dat is jammer. Niet alleen omdat voor dit WK geen mensen uit hun sloppenwijken zijn verdreven om er met beschaving-onwaardige dwangarbeid dure stadions te bouwen. Of omdat de toewijzing niet gepaard ging met steekpenningen en corruptie. Maar vooral omdat het weer draaide om de essentie van het spel: voetbal!

Quote du Jour | Een hoop sympathie

„Er is een hoop sympathie voor Canada in Europa, en voor Trudeau persoonlijk. Dus we hebben een kans om te zeggen: om vriendschap te bouwen is het nodig om uitwisselingen met elkaar te hebben. We zullen de bevolking van Europa ervan overtuigen dat Canada een vriend is. De beste weg vooruit voor de EU is dit verdrag met ons te ratificeren.”

Het CETA-verdrag voor vrijhandel tussen Canada en de EU, nog uitonderhandeld onder de vorige, conservatieve Canadese regering, ligt onder vuur. Dus zet de Canadese minister van Buitenlandse Zaken, Stéphane Dion, het hoge knuffelgehalte van de nieuwe premier in om de scepsis weg te nemen.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

“Because it’s 2015”

Justin Trudeau, de nieuwe premier van Canada presenteerde zijn nieuwe kabinet, dat volgens hem een afspiegeling is van de Canadese maatschappij. De helft van de leden zijn vrouw, en gevraagd naar de reden gaf hij het enige goede antwoord: “Because it’s 2015”.

Ayaan Hirsi Ali en John Oliver breken Canadese wet

Bonnie en Clyde, move over. Een Canadese verkiezingswet zegt:

No person who does not reside in Canada shall, during an election period, in any way induce electors to vote or refrain from voting or vote or refrain from voting for a particular candidate unless the person is

  • (a) a Canadian citizen; or
  • (b) a permanent resident

Overtreding van deze wet kan worden bestraft met een geldboete van maximaal 5000 (Canadese) dollar of een celstraf van maximaal 6 (Canadese) maanden.

Dit is wat John Oliver daarop zegt:

I guess what you’re saying, Canada, is: you wanna dance? … Is that what you’re saying? ‘Cause, if you wanna dance, Canada, bring your best moves … ‘cause it’s nearly midnight and Johnny’s got his dancing shoes on.

En instrueert de Canadezen vervolgens om vooral niet op de zittende premier Stephen Harper te stemmen, o.a. vanwege zijn “pandering to islamophobes”

Wat dan weer precies de eigenschap is die Harper zo aantrekkelijk maakt voor de volgende outlaw:

(Overigens zijn de verkiezingen van gisteren gewonnen door de Liberale Partij van Justin Trudeau, die ook in het filmpje, euh, voorkomt; dat betekent dat Canada afscheid zal nemen van Stephen Harper als premier … )

Closing Time | Tanya Tagaq

Ik zag haar ooit tijdens een festival: op het podium kronkelt ze, hijgt ze, krijgt bijkans een orgasme, krimpt ineen als een klein kwestbaar meisje, om vervolgens weer wild uit te barsten. Het festivalpubliek leek lamgeslagen, niet wetend wat met zoiets aan te moeten. Tot een stel pubers voorin na een half uur besloten dat het ondanks alle oerkreten toch best dansbaar was en los gingen – en de rest van het publiek volgde al snel. Het was een van de meest bizarre live-optredens die ik meemaakte.
Tanya Tagaq is een inuit uit Canada die traditionele sjamanistische strotzang even makkelijk combineert met moderne avant-garde als met westerse dance-muziek. Ze werkte samen met grote namen als Björk, Mike Patton of Kronos Quartet. En ze ontving al verscheidene prijzen.

Closing Time | Godspeed you! black emperor

Post rock is een muziekstroming die eind jaren 90 ontstond. Nummers zijn zelden onder de tien minuten lang; en er is sprake van veel dynamiek: zachte, nauwelijks hoorbare passages die dan weer gevolgd worden door uitbarstingen waarbij alle registers open gaan. De stukken zijn vrijwel altijd instrumentaal, met invloeden uit ambient, jazz, avant garde en natuurlijk rock. Klassieke instrumenten worden ook niet geschuwd.

Na een bloeiperiode in de jaren 90 / 00 is het genre nu weer hopeloos “uit”, en het moet gezegd worden dat er op zeker moment wel erg veel Tortoise– en Godspeed-klonen overal opdoken. Weet dus dat het tegenwoordig niet meer cool is om hier mee aan te komen. Maar gelukkig doen we nooit aan cool/uncool.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Vorige Volgende