Victoria Broens

2 Artikelen
Achtergrond: Jay Huang (cc)
Foto: William Pitcher (cc)

Recensie | Vuur en as, Michael Ignatieff

RECENSIE - Zondagmorgen 12.00 uur. Buitenhofpresentator Pieter Jan Hagens grinnikt. Burgemeester van Heerlen Paul Depla glundert. En zelfs de doorgaans afkeurend kijkende Abvakabo-voorzitter Corrie van Brenk schatert. Michael Ignatieff is te gast bij Buitenhof ter promotie van zijn nieuwste boek Vuur en as, en ze eten allemaal uit zijn hand. Een paar uur later charmeert de hoogleraar internationale betrekkingen en voormalig presidentskandidaat van Canada met hetzelfde gemak een zaaltje vol mensen in Lux, Nijmegen, waar hij in gesprek gaat met Cees Leijenhorst en Pieter van Os . Hij is duidelijk in zijn element. Hij praat rustig, hij maakt grapjes, is vol zelfspot en beantwoordt elke vraag uit het publiek met ‘that’s a great question’.

Ignatieff heeft vijf jaar politiek bedreven. Dat moge duidelijk zijn. Charmant en welbespraakt, maar ook zo glad als een aal.  Zijn strijd om het leiderschap van Canada heeft hij grandioos verloren. In zijn boek Vuur en as vertelt hij hoe hij als cosmopolitische intellectueel vol ambities het politieke strijdtoneel betrad en werd meegezogen in een wereld vol hypocrysie, vijandigheid en achterkamertjespolitiek. ‘You start with the stupid idea that what you say matters. But politics is not a battle of ideas, but a battle of standing. It’s about who has the right to be heard.’ Deze ‘battle of standing’ zal Ignatieff hopeloos verliezen.

Foto: Erik Barfoed (cc)

‘Mijn indruk is dat het Westen Assad aan de macht wil houden’

INTERVIEW - ‘Don’t say you don’t know how to help.’ Vredeactivist Fadi Hallisso klinkt getergd als hij deze laatste woorden spreekt tijdens zijn actualiteitencollege op dinsdag 24 september in het Erasmusgebouw van de Radboud Universiteit van Nijmegen. Hallisso, priester en ingenieur,  is afkomstig uit Aleppo en vluchtte vanwege de Syrische burgeroorlog naar Beiroet in Libanon.  Hier zette hij samen met IKV Pax Christi een organisatie op die zich inzet voor de slachtoffers van de Syrische burgeroorlog. In zijn lezing vertelt Hallisso een publiek van rond de zestig man over de situatie in zijn thuisland en roept hij op tot hulp. Uit de vragen van het betrokken en met vlagen geëmotioneerde publiek blijkt duidelijk waar het pijnpunt ligt: we willen best geld geven, maar niet aan jihadisten. En dat is waar het uiteindelijk op neer komt. Of niet?

Vlak voor de lezing ontmoet ik Hallisso voor een kort interview. In het onderstaande verslag is ook een deel van de vragen van het publiek verwerkt.

What is the current situation of the Syrian refugees in Lebanon?

‘It is very bad. We estimate that there are over 1.2 million Syrians that crossed the border into Lebanon. That means that one out of five people that are now residing in Lebanon is a refugee. There are no camps. The refugees had to go to the cities looking for a shelter, whether it was a small apartment or basement. Families share rooms. There are no commodities, no sanitation, no blankets, no schools. And the winter is coming. One of the biggest concerns right now is the waiting period for the newcomers. They have to wait three to four months before being able to register as a refugee and gain access to necessary help and commodities. In the meantime they have nothing and are literally left to fend for themselves.’