Zelden heeft een begrip in zo'n korte tijd zo'n inflatie doorgemaakt als 'drugsoorlog'. Tot een paar dagen geleden dacht ik bij een drugsoorlog aan situaties als in Mexico en Zuid-Amerika, waar jaarlijks tienduizenden mensen omkomen door drugs-gerelateerd geweld. Maar wat blijkt? Ook in Nederland is een drugsoorlog gaande. In het zuiden van Nederland willen de VVD en het CDA noodverordeningen instellen om preventief te kunnen fouilleren. De PVV heeft meer gevoel voor dramatiek en wil het leger inzetten. Hero Brinkman weet al precies hoeveel mensen er de cel in moeten: "We moeten schoon schip maken met die jongens en zestig man binnen twee weken in de lik zetten."
[qvdd]
Vingerafdrukken zeggen in het geheel niets over iemands persoonlijkheid, dus zijn ze niet persoonlijk.
Faalburgemeester Aleid Wolfsen (PvdA) van Utrecht laat blijken dat hij óók niets van privacy snapt.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Morgen wordt Eberhard van der Laan de nieuwe burgemeester van Amsterdam. Hij zal niet zozeer een burgervader worden, als wel een veiligheidsbaas. De burgemeester van 2010 is namelijk vooral een sheriff. Moet de burger zijn burgervader vrezen?
Volgens de laatste Justitiële Verkenningen van het WODC zal Van der Laan rekening moeten houden met twee ontwikkelingen die het ambt ingrijpend veranderen. Enerzijds is de burgemeester steeds meer afhankelijk geworden van de luimen van de gemeenteraad. Sinds 2000 zijn liefst vijftig burgemeesters opgestapt: velen daarvan waren populair bij de bevolking, maar raakten verstrikt in lokaal politiek geharrewar.
De tweede ontwikkeling is voor de burger nog veel ingrijpender. De burgemeester ontwikkelt zich van herder van de gemeente en hoeder van de normen tot een handhaver en sluitstuk tegen verloedering, overlast en allerlei gezinsellende. Daarvoor zijn de bevoegdheden enorm uitgebreid. Een overzicht:
[qvdd]
“Die geheimhoudingsplicht is er juist voor de vertrouwelijk- heid voor de kandidaten. De raadsleden behoren zich daaraan te houden, zeker als ze willen dat ook in de toekomst nog goede mensen blijven solliciteren.”
Waarnemend burgemeester Lodewijk Asscher doet aangifte van de schending van de geheimhouding tijdens de sollicitatie- procedure voor de nieuwe burgemeester van Amsterdam. Indirect doet hij dus aangifte tegen zijn eigen raadsleden, daar één van hen waarschijnlijk het lek is geweest.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
[qvdd]
“Hier gaat de oppositie een nummer van maken. Zij heeft ontkend dat ze heeft gesolliciteerd. De bal ligt voor open doel.”
D66-fractievoorzitter voor Almere, Cocky Kuipers, ruikt onraad voor het gezag van Annemarie Jorritsma als burgemeester. Haar kandidatuur voor Amsterdam is de oorzaak. De reactie van de PVV, bij monde van woordvoerder Teun van Dijk, laat zich raden:
“Dit geeft het duidelijke beeld van een burgemeester die niet honderd procent voor haar stad gaat. [Ze heeft] ronduit gezegd niet in de running te zijn. Dat maakt haar onbetrouwbaar.”
Een quote die te mooi is om te laten lopen, ook al is de Quote du Jour vandaag al geweest. D66 Amsterdam stapt uit de collegebesprekingen vanwege de benoeming van Lodewijk Asscher (PvdA) tot interim-burgemeester van de hoofdstad. De benoeming vond eenzijdig plaats terwijl begin deze week D66 nog aangaf samen met de PvdA het College van B&W te willen vormgeven. D66-leider Ageeth Telleman ligt het vertrek van D66 toe in een verklaring die pijnlijk herinnert aan hoe de PvdA in de Nacht van Van Thijn ooit democratisering van het gemeentebestuur afschoot:
“Het is schokkend om te merken dat de republiek Amsterdam kennelijk het eigendom is van de PvdA en dat de vorige burgemeester zijn opvolging op koninklijke wijze heeft doorgegeven. Dat Nederland, als enig land in Europa, nog steeds geen gekozen burgemeester heeft is te danken aan een vorige PvdA burgemeester, de heer Ed van Thijn, die als senator dit wetsvoorstel eigenhandig om zeep heeft geholpen”. (D66.nl)
Het is inderdaad teleurstellend dat de PvdA met haar recente move het vooroordeel van een regenteske partij te zijn weer eens waarmaakt. Dronken van de opiniepeilingen dacht men bij de PvdA hier wel mee weg te komen? Of stelt D66 zich een beetje aan en is dit geen valide reden voor het annuleren van collegebesprekingen?
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
[qvdd]
“Gedurende acht jaar regeringsverantwoordelijkheid (2002-2010) heeft het CDA een dure kans laten liggen om leiding te geven aan de noodzakelijke hervorming van onze (parlementaire) democratie. Als de schijn niet bedriegt, gaat het CDA hier bij de volgende Tweede Kamerverkiezingen een hoge tol voor betalen.”
Aldus oud-CDA-voorzitter Marnix van Rij die treurt om het gebrek aan bestuurlijke vernieuwing tijdens Balkenende I t/m IV. Maar leert de neergang van D66 onder Thom de Graaf en wederopstanding onder Pechtold niet dat de Nederlandse kiezer helemaal niet zit te wachten op dit soort vernieuwingen?
De komende gemeenteraadsverkiezingen zullen in elke gemeente een weerslag geven van de landelijke verhoudingen. Dit doet onrecht aan lokale politieke omstandigheden. Eens te meer levert dit een argument voor de gekozen burgemeester – directe burgemeestersverkiezingen zouden steeds vooral de lokale omstandigheden en conflicten weergeven, wat democratischer is. Bijvoorbeeld een plaatselijk debat tussen burgemeesterskandidaten, in de toekomst, over issues die in de Tweede Kamer spelen en die niets met hun gemeente te maken hebben, lijkt onwaarschijnlijk.
De situatie zoals hij nu is in Nederland, geeft in de praktijk een veel te sterke verwevenheid van landelijke en lokale politiek. Het stelsel, dat halverwege de negentiende eeuw werd ontworpen, houdt geen rekening met de kruisbestuiving van informatie waarmee de tegenwoordige communicatiemiddelen elke burger confronteren.
De noodzaak voor politieke partijen om jezelf landelijk in verkiezingstijd van de gemeenteraad te profileren schept allerlei oneigenlijke problemen én kansen. De verleiding wordt dan groot om verkiezingen op het ene podium te misbruiken voor politieke manoeuvres op het andere podium. Ook zonder je cynisch op te stellen kun je eenvoudig niet ontkennen dat de landelijke politieke situatie een hele grote invloed heeft op de lokale politiek. Vele burgers brengen zelfs hun stem uit zonder enige kennis van de problematiek van hun eigen gemeente.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
In een breuk met de Nederlandse traditie zal de burgemeester in de toekomst het hoofd der gemeente dienen te worden. Hij zal meer bevoegdheden en verantwoordelijkheden dienen te krijgen, en dan natuurlijk rechtstreeks gekozen moeten worden. Dit omdat de stedelijke problemen eenvoudig te groot zullen worden, en het niet meer zal voldoen om de burgemeester slechts de traditionele eerste onder zijns gelijken te laten zijn – in een omgeving waarin iedereen de problemen probeert af te schuiven en, als je ermee wegkomt, de burgervader tot afvoerputje van alle problemen te maken.
In een opiniestuk in de Volkskrant beklaagt de burgemeester van Groningen, Peter Rehwinkel (PvdA), zich dat er wetsvoorstellen klaarliggen voor de nabije toekomst waarin die gezellige burgervader die de schakel vormt tussen gemeenteraad en bestuurscollege tot een straffende burgervader wordt, die belast wordt met preventief fouilleren, straat- en huisverboden uitdelen, woningen van drugsdealers afsluiten, toezicht houden met een woud van camera’s, en ga zo maar door.
Rehwinkel wijst er terecht op dat dit binnen de huidige regels een oneigenlijke last legt op de schouders van de burgervaders. Hij zou het liefst een beetje terugschipperen richting jaren vijftig (toen hijzelf nog niet geboren was). En de wetgever probeert een beetje richting toekomst te schipperen omdat er nu eenmaal grote stedelijke problemen zijn. Maar het zal allemaal niet genoeg zijn, er zal een burgemeester dienen te komen met meer bevoegdheden, eentje die met de vuist op tafel kan slaan, eentje die – on-Nederlands? – de baas is.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.