Eerst waren het de burgemeesters in oorlogstijd, die de shit over zich heen kregen. Nu zijn het de burgemeesters in crisistijd, die het zwaar te verduren hebben. Arme sloebers zijn het. Uitgerangeerde politici die de moeite nemen voor een hongerloontje te verhuizen naar een of ander gat, dat zit te schreeuwen om een krachtig bestuurder. Het is toch niet niks om Rotterdam te verruilen voor Den Helder, of Amsterdam voor Utrecht. En dan zitten deze bestuurlijke ras-idealisten, die het burgervaderbloed genetisch door hun aderen voelen stromen, ook nog eens met de economische tegenwind. Verplicht verhuizen naar het ontwikkelingsgebied en ondertussen blijven zitten met onverkoopbare stulpjes in de stad van herkomst. Dan mogen ze toch wel verwachten dat de nieuwe werkgever te hulp schiet? Dat er wat creatief gedeclareerd wordt aan dubbele woonlasten...soi! Dat nota bene Binnenlandse Zaken zelf de wet oprekt en helemaal niet zo'n probleem heeft met het declareren van een paar duizendjes aan extra huisvestingkosten. Aleid Wolfsen, toch al pech hebbend met een nieuw college plus VVD, betrekt een appartementje in het Utrechtse van slechts 1600 euro de maand, terwijl het onroerend goed in Amsterdam ook moet worden doorbetaald. Mag die dan ook even wat vangen en doordeclareren?...
“De discussie over een dergelijke regeling, hoe die ook afloopt, leidt altijd tot de vraag: moet dat nou, zo’n burgemeester die iets extra’s krijgt?”
Stefan Hulman, bijna ex-burgemeester van Den Helder, doet aan zelfreflectie bij Pauw en Witteman. Hij is niet zo handig bezig geweest, luidt zijn conclusie.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Een nieuwe, onregelmatig terugkerende -laten we zeggen ongeveer eens in de drie maanden- rubriek op Geencommentaar: de bestuurderscarrousel. In Nederland worden immers nog altijd een hoop bestuurders los van verkiezingen benoemd. En hoewel de volksvertegenwoordiging daar een steeds grotere greep op krijgt, is er nog steeds een belangrijke rol voor de rokerige achterkamertjes waarin de grote mideenpartijen er onderling voor zorgen dat ze allemaal goed vertegenwoordigd zijn. Dat maakt het speculeren naar potentiele burgemeesters en commissarisen van de koningin een leuk kroegspelletje, en dus ook een leuk GCspelletje. Reaguurders worden vooral opgeroepen hun eigen voorspellingen in de groep te gooien.
In deze eerste aflevering van de bestuurderscarrousel hebben we twee CvK’s in de aanbieding (Brabant en Drenthe) en één grote stad (Groningen).
Commissaris van de Koningin in Noord-Brabant:
Qua politieke kleur is dit niet zo’n spannende kandidatuur: de CvK van Noord-Brabant is namelijk sinds liberaal Jhr. Paulus Jan Bosch van Drakestein in 1894 het stokje doorgaf altijd een CDA’er (of een van diens voorgangers) geweest. Het CDA is in Brabant met afstand de grootste partij. Bovendien voelt het CDA zich met PvdA’ers op het burgemeesterspluche in vier van de vijf grote steden al ernstig benadeeld. Die zullen dus vasthouden aan Brabant. De enige partij die op grond van Brabantse en Nederlandse verhoudingen een claim zou kunnen maken is de SP, die dat principieel niet doet. Jammer misschien, want als bekendste Brabantse en binnenkort werkloze politicus zou Jan Marijnissen een mooie kandidaat kunnen zijn.
Welke CDA’er dan? De laatste jaren geven Brabanders er blijk van graag bestuurders te willen die gewoon gezellig meehossen met carnaval. Met andere woorden: Brabanders. Een redelijke kandidaat zou dan ook veteraan-kamerlid Wim van de Camp kunnen zijn, maar die gaat al naar Brussel. Zijn collega Cisca Joldersma (woonachtig in Tilburg) zou misschien wat kunnen zijn, al heeft die weinig bestuurservaring en, erger nog, is ze gereformeerd. Een waarschijnlijker kamerlid is misschien Ger Koopmans, die weliswaar Limburger is, maar dat is toch bijna hetzelfde. Bovendien heeft hij nauwe banden met de boerenlobby (varkens!).
Beatrix heeft te weinig constitutionele ruimte om haar kroonbenoeming ongedaan te maken. Daar zou in het geval van Ahmed Aboutaleb en Rotterdam wel reden voor zijn, want naar nu blijkt heeft de PvdA op zijn minst vuil spel gespeeld in de aanloop naar de benoemingsprocedure van het Rotterdams burgemeesterschap. Als er al niet sprake is van list en bedrog. Gerd Leers is door de PvdA-top in het pak genaaid, dat staat nu wel vast.
De huidige burgemeester van Maastricht staat bekend als een voor CDA-begrippen zeer rechtgeaarde bestuurder, die nergens doekjes om windt en die goed tegen zijn verlies kan, zolang er maar fair wordt gespeeld. Zijn ontboezemingen nu in het blad Intermediair spreken voor zich.
Ik heb in deze kolommen al eerder vraagtekens gezet bij de houdbaarheid van Aboutaleb als burgemeester van Rotterdam. Nu blijkt dat er tijdens de sollicitatieronde ook nog eens een smerig spelletje is gespeeld met de kandidatuur van Gerd Leers, krijgt Rotterdam een burgemeester die met een zweem van onbetrouwbaarheid en sluwheid is omgeven. Had Aboutaleb al het aura van een baantjesjager; nu heeft hij dat helemaal…
Gekonkel
Is het toeval dat burgemeester Cohen vandaag openlijk pleit voor het opengooien van de sollicitatie- en benoemingsprocedures? Cohen, die al eerder zijn ongenoegen uitsprak over de PvdA-post Rotterdam, heeft blijkbaar nu ook zijn strot vol van het regentenclubje, dat in Den Haag rond Wouter Bos de dienst uitmaakt.
Benieuwd of de Rotterdammers Aboutaleb nu nog wel motten. Ik voorspel een zware tijd voor een man, die door het Haagse PvdA-bestuurdersgekonkel – waarvan hij zelf deel uitmaakt – de schijn in ieder geval tegen heeft.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Als je denkt dat je alle bemoeizuchtige en bemoeizorgige voorstellen van de regering al gehad hebt, komt er toch nog eentje voorbij:
“Burgemeesters krijgen in het voorstel via de Raad voor de Kinderbescherming toegang tot de kinderrechter. Het gaat dan om situaties waarin opvoedingsondersteuning voor de ontwikkeling van het kind noodzakelijk is, maar waarin deze niet vrijwillig wordt aanvaard. Het kabinet stelt daarbij dat overlastproblematiek gezien kan worden als (een aspect van) een voor de ontwikkeling van een kind bedreigende situatie.”
Vrij vertaald. Als de burgemeester denkt dat een kind later hangjongere wordt, mag hij zeggen dat er ingegrepen moet worden.
Dus denk goed na voordat u een woonplaats kiest. Een beetje streng christelijke burgervader en half het dorp kan aan de heropvoeding. Het is te zot voor woorden. What’s next? Politieagent die mag meebeslissen of een kind uit huis geplaatst wordt omdat hij denkt dat over 10 jaar een diefstalletje niet onwaarschijnlijk is?
Je hebt een paar coffeeshops in de binnenstad die draaien als een lier, vooral vanwege het grensoverschrijdend drugstoerisme. Je bent grensgemeente en dat zul je weten ook. Dat geeft overlast als er wekelijks zo’n 25 duizend klanten over de vloer komen. Dus wat doe je dan: je zorgt dat die coffeeshops uit het centrum verdwijnen en ergens verspreid in de periferie worden gevestigd. Beter bereikbaar vanaf de verkeersaders en het stadscentrum is verlost van de overlast.
Dat heet de methode-Maastricht: burgemeester Gerd Leers paste deze met succes toe en hield zijn rug recht, ondanks de vele protesten vanuit de randwijken die uiteraard niet zaten te wachten op een coffeeshop om de hoek. Leers had de moed om in te zien dat algehele sluiting van de legale softdrugs-leveranciers niet alleen het illegale circuit in de kaart zou spelen, maar tevens zou leiden tot verplaatsing van het probleem naar omliggende gemeenten.
Zo niet Roosendaal en Bergen op Zoom. Beide burgemeesters, Michel Marijnen en Han Polman, hebben de afgelopen jaren vooral veel geweeklaagd over de toenemende overlast van drugstoerisme in hun steden, daarbij steeds wijzend op de centrale overheid die hen te hulp moest schieten. Letterlijk zei Marijnen enkele maanden geleden nog dat hij het zelf niet meer aankon. Klopt: het enige wat de man wist te verzinnen was het per politieauto achternajagen van drugstoeristen uit België of Frankrijk, die dan toevallig wat meer dan vijf gram hadden opgehaald. En vervolgens in de media maar janken dat het allemaal niet hielp.
UPDATE: Gerd Leers pleit voor landelijke “Wiettop”, om het probleem van grensgemeenten op te lossen. en: coffeeshops Roosendaal en Bergen op zoom trekken samen ten strijde.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
“Er zijn absoluut slordigheden begaan, ook door de burgemeester, maar ik denk dat de zaken nog wel zijn op te lossen.”
Burgemeester en Wethouders in Den Helder zijn nog niet uitgepraat volgens de Commissaris van de Koningin in Noord-Holland.
)
Met drie PvdA-burgemeesters en één VVD’er in de vier grote steden is er geen CDA’er meer in de G4-ploeg. Volgens Job Cohen zal dat de gezamenlijke belangenbehartiging bemoeilijken: “Het wordt nu allemaal een stuk ingewikkelder”.
Het zal hem in PvdA-kringen niet in dank worden afgenomen dat hij zich vandaag in het tv-programma Buitenhof niet alleen uitliet over de toekomst van de Noord-Zuidlijn, maar dat hij zich tevens liet verleiden tot een unverfroren commentaar op de gevolgen van de Rotterdamse burgemeestersvoordracht.
Maar een slip of the tongue was het zeker niet. Hier sprak duidelijk en bewust de man die zijn positie als burgemeester van een grote stad liet prevaleren boven die van een berekenend partijpoliticus. Wouter Bos moet zijn tenen gekromd hebben en Aboutaleb zal ongetwijfeld de nodige verwensingen richting Cohen hebben gesist.
Gerd Leers moet gewoon nog even twee jaartjes of zo wachten. Want als de PvdA na de verkiezingen weer in het regeringsplûche mag plaatsnemen, dan krijgt Ahmed Aboutaleb alsnog wat hij wil: een vet ministerschap of meer nog. Dat zielig staatssecretariaatje op Sociale Zaken was de rising star in het PvdA-regentenclubje sowieso te min. Ook deze nieuwe bestuursklus wil hij best voortijdig affluiten, als dat goed is voor zijn verdere loopbaan.
En als persoonlijke knuffel van Wouter Bos (die als redder des vaderlands zijn partij ongetwijfeld weer regierungsfähig zal maken) mag hij bij een volgende kabinetsformatie wél als eerste graaien in het trommeltje ministersposten. Maar helemaal natte dromen krijgt Aboutaleb van het beeld dat hij dan wellicht het partijleiderschap in de schoot krijgt geworpen. Niet ondenkbaar, als Bos besluit om zich dan puur en alleen te concentreren op zijn taak als schatkistbewaarder of mogelijk op het premierschap. Aboutaleb 6 jaar in Rotterdam? No way!
Hoe dan ook, de knarsetandende gemeenschap van Leefbaar Rotterdam moet het tot die tijd maar even uitzingen met deze ‘020-carriërejager met twee paspoorten’. En Peter van Heemst, de PvdA-voorman aldaar, moet er maar rekening mee houden dat zijn euforie maar van korte duur zal zijn.
In Amsterdam deed Aboutaleb het als wethouder best aardig, maar wist niet hoe snel hij weg moest komen voor een stapje hoger in de politiek. Als staatssecretaris van Sociale Zaken heeft hij echter, kreunend onder het juk van Piet Hein Donner, weinig deuken in het spreekwoordelijke pakje beleidsboter kunnen slaan. Mogelijk nam de lobby voor het Rotterdams burgemeesterschap al teveel tijd in beslag.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.