Wilders zoekt het dichter bij huis

"De Grieken zijn de nieuwe moslims", aldus VVD-goeroe en trendwatcher Ben Verwaayen, in het NRC. De islamdiscussie is wel over zijn hoogtepunt heen en daarom richt Wilders zijn pijlen nu op het Europese beleid ten aanzien van Griekenland. Als je Wilders hoort, kan Verwaayen helemaal gelijk hebben. In een interview met De Volkskrant wordt de koerswijziging van de PVV geëtaleerd. Op de vraag wat zijn kompas nu is, antwoordt Wilders: “Ons niet laten opgaan in een Europese moloch”. Hij vindt dat Henk en Ingrid “genoeg voor hun kiezen hebben gehad” en extra bezuinigingen moeten maar “bij Europa worden gehaald”, Hij daagt Cohen uit geen steun te geven aan “het Europa-pakket”. Wilders wijst op “het vreselijk eurofiele karakter van de Miljoenennota”. Zoals de wind waait, waait zijn jasje.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Detailpolitiek (slot): Wat lost detailpolitiek op?

De afgelopen maanden verschenen dertig afleveringen van de serie detailpolitiek. De centrale thema’s waren de politieke voorstellen en Kamervragen over van alles, variërend van pretecho’s, tot wissels, fraude met scripties, bonnetjes van bestuurders, privacy van iPhone-gebruikers, detentieboten en slangen die konijnen oppeuzelen.

Aan het eind van de serie is dan de logische vraag: waarom bestaat detailpolitiek eigenlijk? Hoe komt het dat Kamerleden denken dat zij met gedetailleerde regels, voorstellen en Kamervragen de maatschappij tot in de haarvaten kunnen regelen? Wat lost detailpolitiek inhoudelijk op, zitten burgers hierop te wachten of moeten we de oorzaak van deze Kamervragen zoeken in de politiek zelf?

De resultaten
Wat hebben alle Kamervragen over al die uiteenlopende thema’s opgeleverd? De inhoudelijke score van de Kamer is slecht tot zeer slecht. Zo was er deze winter rumoer over Brandon, die in een inrichting zat vastgebonden aan een muur. Dat bleek niet echt anders te kunnen. In Kampen werd op een school homo-intolerantie geconstateerd, en die is er ongetwijfeld nog steeds. De nachttrein via Gouda is definitief afgeschaft en de koks van een departementskantine zullen het soms nog steeds in hun hoofd halen een dag minder vlees te serveren.

Inhoudelijk hebben veel voorstellen en Kamervragen geen invloed gehad op het beleid, en de reden daarvoor is steeds dezelfde: de politiek gaat er niet over en heeft geen middelen om burgers of organisaties tot een bepaalde handelswijze te dwingen. Burgers kunnen er nog steeds voor kiezen geen handen te schudden, hiv-patiënten kunnen nog steeds bij sollicitaties zwijgen over hun infectie, hogescholen hebben nog steeds grote beleidsvrijheid en gemeenten zoeken nog steeds de mazen van slechte wetten op. Mensen maken allerlei beslissingen en laten daarbij de mening van de Tweede Kamer aan zich voorbij gaan.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

SP-onderzoek PVV-beloftes beter in overdrijven dan tellen

SP rapport PVVDe SP houdt gedoogpartij PVV goed in het vizier. Na een eerdere publicatie over gebroken PVV-beloftes verscheen vandaag een nieuw onderzoek van het wetenschappelijk bureau van de SP waarin wordt beweert dat de PVV in de afgelopen tijd nog eens 150 beloftes brak. Het is een goede zaak dat partijen elkaar de maat nemen, juist over elkaars inhoudelijke keuzes en de consistentie daarvan. Het doel van verkiezingsprogramma’s is immers de kiezer inzicht te geven in het gedrag van partijen na de verkiezingen. Als partijen stelselmatig afwijken van hun programma krijgt de kiezer iets heel anders dan voorgespiegeld. Toch is het de vraag of de publicatie van de SP niet vooral een publicitaire stok is om de PVV mee te slaan. Want op het onderzoek valt het nodige aan te merken.

Neem een voorbeeld uit hoofdstuk 2 van het SP-onderzoek. Dat begint met: “De PVV zegt een einde te willen maken aan de graai- en bonussencultuur”. Daarbij wordt verwezen naar pagina 19 van het PVV-verkiezingsprogramma. Op pagina 21 van dat programma staat inderdaad dat de PVV af wil van de bonussencultuur in de (semi)publieke sector, bij staatsondernemingen en bij financiële instellingen met staatssteun. Dat laatste lijken de onderzoekers even te vergeten als de PVV wordt tegengeworpen tegen een aantal moties over het beloningsbeleid bij financiële instellingen te hebben gestemd. Die moties zijn immers niet alleen gericht op financiële instellingen met staatssteun. Dat de PVV tegen dergelijke moties stemt, is dus niet in tegenspraak met hetgeen in het verkiezingsprogramma staat. Overigens stemde de PVV vóór één van de moties waarvan het onderzoek beweert dat de partij tegen stemde (namelijk nummer 31980, 42).

Dit ene voorbeeld illustreert dat het onderzoeken van verkiezingsbeloftes nog niet zo eenvoudig is. Dat is bij degenen die wetenschappelijk onderzoek doen naar verkiezingsbeloftes al lang bekend. Robert Thomson deed in de jaren 1990 promotieonderzoek naar verkiezingsbeloftes in Nederland en besteedde daarbij veel aandacht aan de vraag wat nu precies een belofte is en wanneer je die vervult of verbreekt. Het blijkt nog behoorlijk lastig om daarvoor een objectieve maatstaf te formuleren. Natuurlijk is het in sommige gevallen duidelijk dat een belofte is verbroken, maar veel vaker is er sprake van een grijs gebied. Het lijkt er toch op dat de SP-onderzoekers dit gebied overwegend in het nadeel van de PVV hebben ingekleurd.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Don Quichot haakt af

De burger die zich onheus behandeld voelt door de overheid, zal een van zijn rechtsbeschermers moeten missen, als hij procedeert tot aan de Centrale Raad van Beroep. Eén van de raadsheren bij de hoogste bestuursrechter, stapt op uit protest tegen de slechter wordende rechtspositie van burgers. Een bericht in De Pers dat amper aandacht heeft gekregen.
De ex-hoogleraar Staats- en Bestuursrecht, Twan Tak, vindt dat hij niet langer deel uit kan maken van een rechtsstelsel dat lak aan de burger heeft. Algemeen belang, efficiency en kostendekkendheid zijn belangrijker geworden dan de individuele rechten van de burger. De overheid doet alle moeite de rechtsgang van de burger te dwarsbomen. Algemene normen en administratieve rompslomp werken nadelig voor de rechtzoekende burger.

Twan Tak is er blijkbaar achter gekomen dat een stelsel niet van binnenuit is te veranderen. Al jaren vecht hij tegen de verloedering van de rechtsbescherming aan de burger. Zijn kritiek is dat de overheid middels wijzigingen in wetten en procedures haar eigen positie versterkt ten koste van de rechtsbescherming van de burgers. De overheid bepaalt, de burger baalt.
In 2002 publiceerde hij zijn boek “Het Nederlandse bestuursprocesrecht in theorie en praktijk”. Daarin leverde hij onder andere kritiek op de Raad van State en de in 1994 ingevoerde Algemene wet bestuursrecht. In een interview met dagblad Trouw zei Tak: “De Raad is primair adviseur van de overheid. Bij de benoeming van zijn leden blijkt zelfs een juridische opleiding niet nodig, de politieke kleur is minstens zo belangrijk. Alle zaken die hen worden voorgelegd, bekijken ze puur met een bestuurlijk oog. Het zijn stuk voor stuk regenten, ongeschikt als rechter”.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Nederland in dienst van de VS

Jose Maria Sison (bron: http://www.josemariasison.org/?cat=353)De Duitse Tageszeitung stelde bij de herdenking van 9/11 dit weekend de vraag: wie heeft er nu het meest geprofiteerd van de aanslagen in 2001? Naast de wapen- en veiligheidsindustrie, de neocons en de rechtspopulisten noemt de krant ook de despoten in de wereld die dankzij de “war on terror” in eigen land onder de noemer van terrorismebestrijding hun machtspositie konden versterken. Niet gehinderd door mensenrechten of democratische spelregels gaf 9/11 de repressie-apparaten van landen als Rusland, andere voormalige sovjetstaten en arabische landen de kans om zonder lastige vragen uit het buitenland de oppositie monddood te maken,  zo niet volledig uit te schakelen.

In het rijtje landen dat op deze manier profiteerde van het gunstige klimaat voor bruut machtsmisbruik past ook de Filippijnen. In 2002 wist de regering Arroyo de Amerikaanse minister van buitenlandse zaken te overtuigen van de noodzaak de in Nederland in ballingschap wonende communist Sison (foto) op de terroristenlijst te zetten waardoor zijn banktegoed bevroren werd en hij geen kans meer kreeg om naar het buitenland te reizen. De beslissing van de VS was nog geen dag oud toen Nederland het initiatief overnam en Sison op de Europese terroristenlijst liet plaatsen. In 2007 gaat Nederland nog een stapje verder met de arrestatie van Sison en het in beslag nemen van computers en documenten van zijn medestanders. Tot grote tevredenheid van de Filippijnse regering, zoals blijkt uit onlangs door Wikileaks gepubliceerde diplomatieke telegrammen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Islamitisch onderwijs – hoe verder?

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Vandaag is dat Bart Voorzanger, met een stuk dat eerder op zijn eigen weblog verscheen.

Het islamitisch onderwijs is weer in opspraak. Nu vanwege vermeende fraude. Er gingen (en gaan) daar dingen niet goed. Zoveel is wel duidelijk. ’t Zal sommige Nederlanders verheugen daar verontwaardigd over te kunnen doen. Maar heel veel verder komen we daarmee niet. Ik ga ervan uit dat het islamitisch onderwijs bestaansrecht heeft – ik zal zo uitleggen waarom – en dat betekent dat de problemen daar moeten worden opgelost. Maar dan moet je ze wel eerst kennen. Een schets daarom van wat naar mijn idee de belangrijkste problemen zijn.

Vooraf: het bestaansrecht van islamitisch onderwijs
Onderwijs aan kinderen betekent altijd ook het opvoeden van kinderen. Je kunt onderwijs en opvoeding niet scheiden. In ons land is opvoeding een zaak van de ouders. Er zijn landen waar dat anders ligt, waar de overheid de opvoeding dicteert, maar in elk geval ik zou daar niet willen wonen.

Je kunt niet opvoeden zonder uit te gaan van een duidelijk stelsel van normen en waarden. Dat stelsel heeft per definitie een bepaalde levensbeschouwelijke kleur. Neutraal opvoeden is een contradictie. Ons openbare onderwijs is niet neutraal, hoe hardnekkig voorstanders ervan ook doen alsof. Het biedt onderwijs en opvoeding in de geest van de min of meer seculiere, min of meer liberale, min of meer ‘verlichte’ meerderheid van het Nederlandse volk. Die meerderheid is zo groot dat het kan lijken alsof hij de norm is, de standaard, waar de minderheid van katholieke, gereformeerde, antroposofische, montessori-, dalton-, … en nu dus ook islamitische scholen, als ‘bijzonder’ bij afsteekt. Maar dat is onzin. Ons onderwijs is noodzakelijk verzuild – noodzakelijk omdat het om opvoedende instellingen gaat – en het openbaar onderwijs is daarbinnen gewoon de grootste zuil.

Tegen die achtergrond is het onvermijdelijk dat we ook islamitische ouders de mogelijkheid gunnen en geven hun kinderen naar scholen te sturen waarvan het pedagogisch klimaat aansluit bij de opvoeding thuis. En voor een orthodoxe minderheid binnen het islamitische volksdeel betekent dat een behoorlijk traditionele school. Dat vindt niet iedereen leuk. Dat is voor velen even slikken. Maar draai ’t even om: stel je voor dat je als vrijdenker woont in een land waar de meerderheid rechtleers een veeleisende religie aanhangt. Ken je jezelf in zo’n situatie het morele recht toe zelf te bepalen hoe je kinderen worden opgevoed (los van de vraag of je land zo’n recht feitelijk erkent)? Zo ja, dan zul je ook moeten accepteren dat moslimouders hier recht hebben op een school die aansluit bij hun levensbeschouwing. Zo nee, dan verspeel je daarmee het recht te klagen over landen waar het regiem de opvoeding dicteert. ’t Is een keuze …

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Geen Prinsjesdagstukken, geen embargo

Ach gut, de Koningin zou niets meer te zeggen hebben in haar troonrede, als pers en parlement al uitvoerig hebben gesproken over de Prinsjesdagstukken. Dus gaan in 2012 de stukken weer achter slot en grendel en komen pas op Prinsjesdag tevoorschijn. Dat is de reactie van het kabinet, nadat Gerdi Verbeet en de fractieleiders afspraken dat Kamerleden  wel mogen reageren op de Prinsjesdagstukken. Ze mogen niet in discussie met elkaar. Daar moeten ze mee wachten tot de begrotingsdebatten loos gaan. Dat is de uitkomst van en overleg tussen de Kamervoorzitter en de fractieleiders.

Het besluit van het kabinet om de pers de vrijheid te geven meteen uit de stukken te publiceren, was bedoeld om de jaarlijkse folklore rond het Prinsjesdagembargo op te heffen. Ondanks dat embargo publiceerde de pers toch hele passages. Soms zelfs nog voor de stukken waren overhandigd. Elk jaar rees de vraag: wie heeft er gelekt?
Het was natuurlijk Frits Wester, voormalig persvoorlichter van het CDA. Het spectaculaire was er wel af, toen hij vorig jaar voor de zevende keer op een rij, trots gnuivend meldde dat hij de stukken weer had. Het zat natuurlijk anders in elkaar. RTL Nieuws was het persbureau dat door Balkenende was ingehuurd, zodat het kabinet zich kon voorbereiden op de reacties uit de samenleving op de Prinsjesdagboodschap.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Extra handen aan het bed

Twee weken voor Prinsjesdag lekt het kabinet zelf alvast maar wat positief nieuws: extra handen aan de bedden in verpleeg- en verzorgingshuizen. “Alleen op voorwaarde van extra personeel in de ouderzorg wilde gedoogpartner PVV het minderheidskabinet steunen”, schrijft het NRC. Alsof de PVV de stekker eruit zou trekken als er geen extra personeel in de zorg bij komt. Maar dat terzijde.

De zorginstellingen krijgen er de komende jaren 12.000 extra banen bij. Het CBS stelt dat in 2009 er bijna 18.000 verpleegkundigen in die sector werken. Op verzoek van de regering heeft het SCP vorig jaar uitgedokterd dat er tot 2030 bijna 140.000 banen nodig zijn in  de verpleeg- en verzorgingshuizen.
Er is een verschil tussen banen en werkzaam personeel, dus hoeveel extra handen er werkelijk aan de bedden zullen zijn, is lastig te berekenen. Maar de 12.000 extra banen zullen het tekort niet helemaal dekken. We mogen blij zijn dat er werk van wordt gemaakt, maar de belofte is geenszins reden voor applaus.

De verpleeg- en verzorgingshuizen zijn niet de enigen die met personeelstekorten kampen. De ziekenhuizen kunnen ook wel wat extra handen gebruiken. Met name op specialistische afdelingen als de intensive care en op de spoedhulpafdelingen.  De ziekenhuizen wringen zich in allerlei bochten om de roosters rond te krijgen. In Brabant gaan een aantal ziekenhuizen samenwerken en zetten een soort Marktplaats voor personeel op. Ze hopen hiermee de vraag naar interim- of tijdelijk personeel voor 60 procent te kunnen dekken en  honderdduizenden euro’s per participerend ziekenhuis te kunnen besparen. Niet alleen wat zorgpersoneel betreft, ook staffuncties en lijn- en projectmanagementfuncties wil men zo hopen te vervullen.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Malversaties in het islamitisch onderwijs

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Vandaag is dat Bart Voorzanger, met een stuk dat eerder op zijn eigen weblog verscheen.

Binnenlands Bestuur van 2 september 2011 besteedt aandacht aan mogelijke fraude bij islamitische scholen. Het betrokken artikel wijst zeer terecht op de dubieuze rol van alles behalve islamitische administratiekantoren, maar een persbericht terzake laat die rol buiten beschouwing. Dat is op z’n minst jammer.

Binnenlands Bestuur meldt dat malversaties in het islamitisch basisonderwijs niet vervolgd worden. Het persbericht daarover spreekt van ‘grootschalige fraudes die de afgelopen jaren bij islamitische basisscholen zijn geconstateerd’, waarna de aangiftes verzandden en OC&W zich beperkte tot het ‘terugvorderen’ van miljoenen bij de betrokken scholen. ’t Is weer eens smullen voor onze anti-islamisten.

Een paar kanttekeningen.

De vraag is natuurlijk allereerst hoe je kunt spreken van fraude zonder dat een rechter heeft vastgesteld dat er gefraudeerd is. Zonder zo’n rechter is er hoogstens sprake van een vermoeden van fraude, en van verdachten die niet veroordeeld en dus tot nader orde onschuldig zijn. De inspectie heeft in een aantal gevallen geconstateerd dat er geld van scholen ging naar posten waarvoor dat geld niet beoogd was. Maar voor fraude is meer nodig dan niet beoogd beleid.

Vorige Volgende