Accijnsverhoging 2015 in perspectief

Jawel, de jaarlijkse uitbarsting van de fervente autorijders is weer daar. De accijns wordt verhoogd! Alweer! Ze moeten ook steeds de automobilist hebben! Afijn, same old song. Accijns is in Nederland geïndexeerd (net als huur vaak bijvoorbeeld). Dat betekent dat deze min of meer meegroeit met de inflatie. En daarom maar weer dit overzicht van de heffingen (grootste deel is accijns immers) op benzine (Euro95) sinds 1990, voor inflatie gecorrigeerd. Saai toch.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote du Jour | Oneerlijk

“These [small and medium] businesses truly are the engines of innovation and job creation throughout our economy, and they should not be left behind. Unfortunately, neither the House nor Senate bill provide fair treatment, so I do not support either in their current versions.”

Ron Johnson spreekt zich als eerste republikeinse senator uit tegen voorgestelde belastinghervormingen, omdat die grote bedrijven oneerlijk zouden bevoordelen ten opzichte van het mkb. Waarmee weer een groots aankondigd stuk wetgeving van Donald Trump op de helling belandt. Pogingen om via de belastingwet alsnog obamacare de nek om te draaien vallen niet goed bij de senatoren die daar tegen waren.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: mystic_mabel (cc)

Belastingparadijs voor bedrijven, niet voor ons

ACHTERGROND - De belastingdruk in Nederland is zeven keer zo hoog als honderd jaar geleden. Waarom accepteren we dit? En is die belastingdruk nog wel eerlijk verdeeld?

Nederlandse burgers betalen nu zeven keer zoveel belasting als honderd jaar geleden. ‘Meer dan de helft van het jaar werken we niet voor onszelf, maar voor de belasting,’ aldus prof. dr. Oscar Gelderblom (Economische en Sociale Geschiedenis, UU).

Met andere woorden, de belastingdruk is nog nooit zo hoog geweest. Maar is deze op dit moment eerlijk verdeeld of profiteren grote multinationals van belastingvoordelen waar de burgers de uiteindelijk voor opdraaien?

No taxation without representation

In de Gouden Eeuw was een koopman slechts een maand loon per werkjaar kwijt aan belastingen. De belastingdruk bleef op dit niveau tot 1910, waarna in de periode tot 1950 de belastingen zeven keer zo hoog werden. Maar waarom gingen burgers eigenlijk akkoord met zo’n enorme stijging van de belastingen?

In ruil voor deze belastingverhogingen kreeg iedereen stemrecht. Daardoor werd de overheid gedwongen om belastingen te gebruiken voor onderwijs, volkshuisvesting, gezondheidszorg en sociale zekerheid. Burgers profiteerde dus rechtstreeks van de belastingen die zij betaalden.

Gelderblom: ‘Dit gelijke opgaan van democratisering en fiscale expansie, zien we in alle westerse landen. No taxation without representation.

Foto: JT (cc)

De week van het geld

OPINIE - De afgelopen week vond de week van het geld plaats, een voorlichtingsweek voor basisschoolleerlingen over verstandig omgaan met geld. Maar wat hebben we in deze periode nog meer kunnen leren over geld? Allereerst dat openbaarheid en privacy geen prioriteiten zijn voor de grote mensen in de financiële wereld.

Zo kreeg de Volkskrant afgelopen week geen gelijk in een Wob-zaak tegen De Nederlandse Bank. De krant had twee verslagen willen zien over het handelen van DNB bij de nationalisatie van de ABNAmro bank en Fortis Nederland. Volgens de rechter is hier de Wet op het financieel toezicht van toepassing. Die wet bepaalt ‘strikte geheimhouding’ van gegevens die gaan over financieel toezicht. Met andere woorden, hoe De Nederlandse Bank toezicht houdt op een miljardendeal, mag op geen enkele wijze naar buiten komen. Is dat toezicht dan uiteindelijk geen algemeen belang. Namens ons, burgers?

Staatssecretaris Fred Teeven kwam de afgelopen week in het nauw door onthullingen over een miljoenendeal die hij in 2000 als vertegenwoordiger van het Openbaar Ministerie had gesloten met een crimineel, drugshandelaar Cees H. In ruil voor een bescheiden bedrag zorgde de Staat der Nederlanden voor het witwassen van miljoenen ten bate van de crimineel. De Belastingdienst was bewust niet geïnformeerd en liep dus inkomsten mis.

Ondanks deze dubieuze transactie, hield Teeven het vertrouwen van regeringspartijen VVD en PvdA. Zijn baas, minister Opstelten, leverde een buitengewoon knullige verdediging van de deal. Hij kon veel vragen van de oppositie niet goed beantwoorden, zodat onze volksvertegenwoordigers hun controletaak in feite niet goed hebben kunnen uitoefenen. Of er ooit nog klaarheid komt in deze zaak is de vraag. In elk geval niet op korte termijn, want de regeringscoalitie wil vlak voor de verkiezingen natuurlijk geen gedonder.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Trump schreef een verlies van 916 miljoen in1995

En zou het hiermee voor elkaar gekregen kunnen hebben dat hij 18 jaar geen belasting hoefde te betalen. En dat allemaal legaal. Ik weet nou niet of dit positief of negatief gaat uitwerken voor zijn campagne. Zijn kiezers kunnen in tegenstelling tot Trump niet onder het betalen van belasting uitkomen, maar geen belasting betalen zal in die anti-overheidskringen tegelijkertijd wel de handjes op elkaar krijgen.

Foto: mystic_mabel (cc)

Belastingen

BRIEF - Beste A,

Je bent net zelfstandig gaan wonen en je vraagt op je Facebook-pagina:

Ik wil graag weten waarom ik zoveel aparte belastingen moet betalen zoals waterschapsbelasting, gemeentelijke belasting en wegenbelasting… bovenop de inkomstenbelasting. Wie is er verantwoordelijk voor dit systeem?

Ik begon een antwoord te schrijven maar het werd lang genoeg om erover te bloggen. Dus bij dezen.

Wie er verantwoordelijk voor is? In feite niemand en iedereen, want het is historisch zo gegroeid. De waterschappen en hun belastingen komen uit de Middeleeuwen, de steden en de gemeentebelastingen zijn wat jonger, de invoering van centrale rijksbelastingen voor het hele land vormde ooit de reden om in opstand te komen tegen den Coninck van Hispaengien die wij altijd hadden gheëert. Evengoed kwamen die belastingen er toch en in de twintigste eeuw kwam daar nog het een en ander bij. Ik vond vooral de kijk- en luistergelden erg amusant.

Eén belasting waaruit alles wordt betaald is makkelijker en efficiënter, maar ik zou het toch niet willen veranderen. Het voordeel is nu dat de overheden, doordat ze eigen inkomsten hebben, elkaar nog een beetje in evenwicht kunnen houden. De stad waar je woont kan bijvoorbeeld voor mensen met een bijstandsuitkering, die door Haags beleid nog verder de misère in worden gedrukt, een beetje helpen. Eén Grote Alwetende Overheid vindt ik enger dan de huidige situatie.

Foto: copyright ok. Gecheckt 18-03-2022

Corporate Welfare Queens

ELDERS - De echte ‘welfare queens’ van Amerika zijn te vinden in het bedrijfsleven.

Een ‘Cadillac-driving welfare queen’ is in het Amerikaanse politieke vertoog een mythische grootontvangster van overheidsuitkeringen die er zodanig goed van weet te leven dat ze met een dikke auto onder haar – uiteraard zwarte – kont haar talloze welfare checks kan komen innen. De ‘welfare queen’ is zodoende – net als haar mannelijke equivalent, de ‘strapping young buck using food stamps to buy T-bone steaks’ – het grote angstbeeld van de hardwerkende belastingbetaler die zijn zuurverdiende centen niet graag naar luie, profiterende uitvreters ziet gaan.

Zowel de ‘welfare queen’ als de ‘strapping young buck’ werden gepopulariseerd door Ronald Reagan tijdens de Republikeinse presidential primaries van 1976 (die Reagan uiteindelijk zou verliezen van Gerald Ford). Dat Reagan het hierbij met de waarheid niet zo nauw nam, spreekt eigenlijk al voor zich.

Dat wil echter niet zeggen dat de VS helemaal geen ‘welfare queens’ kennen. Grote Amerikaanse fastfoodketens betalen hun werknemers namelijk een zodanig laag loon dat andere belastingbetalers maar liefst zeven miljard dollar per jaar mogen ophoesten om de aanvullende uitkeringen, gesubsidieerde ziektekostenverzekeringen en belastingsubsidies te betalen die deze werknemers nodig hebben om niet volledig in armoede weg te zinken. Alleen al de werknemers van McDonalds ontvangen zo’n 1,2 miljard dollar per jaar aan allerlei uitkeringen en subsidies van de Amerikaanse overheid. Werknemers van deze fastfoodmoloch die vervolgens bellen naar de ‘McResources Line’ (zo heet-ie echt) met financiële vragen worden dan ook direct en schaamteloos doorverwezen naar allerlei federale hulpprogramma’s. Uiteraard staat het laatste jaarverslag (pdf) van McDonald’s vol met juichende groeicijfers.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: klokwerk (cc)

Basisinkomen van idee naar praktijk

OPINIE - Eén van de commentaren op het basisinkomen is dat niet goed duidelijk is hoe het in de praktijk ingevoerd zou moeten worden. Harro Labrujere doet daar een suggestie voor.

Als je vindt dat je moet lijden om over een inkomen te beschikken, zul je nooit een voorstander zijn van een onvoorwaardelijk basisinkomen. Denk je daarentegen dat we met elkaar rijk genoeg zijn om te voorkomen dat mensen worden veroordeeld tot oneigenlijke afhankelijkheid, armoede of slechte arbeidsomstandigheden, dan is de vraag aan de orde hoe we dat zouden kunnen invoeren.

De hoogte van het basisinkomen is van invloed op de haalbaarheid. In dit artikel is het uitgangspunt een basisinkomen dat voor volwassenen uitkomt op AOW-niveau. De kosten van dit basisinkomen zijn berekend op 180 miljard per jaar, zie het artikel van Michel. In datzelfde artikel wordt de financiering gehaald uit de 180 miljard die we nu kwijt zijn aan ‘sociale bescherming’. Daarin zijn echter ook de kosten van ziekte en zorg begrepen , dus de financiering is nog niet rond. De vraag is dan: waar halen we de benodigde miljarden vandaan?

Collectieve financieringsbronnen

De invoering van een voldoende basisinkomen maakt veel andere collectieve uitgaven overbodig. Want als iedereen over een (voldoende) basisinkomen beschikt, zijn allerlei toeslagen en tegemoetkomingen niet meer aan de orde. Denk aan de bijstand, uitkeringen voor werkloosheid en arbeidsongeschiktheid, AOW en alle toeslagen voor huur, zorgverzekering, kinderbijslag en fiscale tegemoetkomingen en loonkostensubsidies. Aan sociale zekerheid (AOW, WAO, WIA, WWB, nabestaandenuitkeringen, WW) wordt 62 miljard per jaar uitgegeven, aan oor studiefinanciering 3,7 miljard, aan zorgtoeslagen 4,2 miljard en aan kindertoeslag 3,3 miljard. Deze bedragen (samen 73,2 miljard) zijn helaas nog volstrekt onvoldoende voor de benodigde 180 miljard.

Foto: mooste (cc)

Toeristen en autobezitters spekken gemeentekas

DATA - Gemeenten halen sinds 2008 25 procent meer aan belastingen binnen. De grootste stijgers binnen de gemeentelijke belastingen zijn de toeristenbelasting en de parkeerbelasting. Maar de OZB blijft de belangrijkste belasting voor gemeenten. 

In 2008 haalden gemeenten in totaal 3536 miljoen euro binnen aan gemeentelijke belastingen, in 2013 verwachten zij in totaal 4449 miljoen euro binnen te halen. Dat is een stijging van 25 procent, terwijl in die periode de inflatie ongeveer 7 procent was. Dat blijkt uit cijfers van het CBS. De grootste bijdrager aan die totale inkomsten is de onroerendezaakbelasting voor eigenaren (2738 miljoen in 2013). Parkeerbelasting (inclusief parkeerboetes) staat met 645 miljoen in 2013 op nummer 3, toeristenbelasting met 162 miljoen in 2013 op nummer 4.

Snelste stijger

De toeristenbelasting is van alle ‘belangrijke gemeentelijke heffingen’ het snelst gestegen de afgelopen vijf jaar, meldt het CBS. In 2013 halen gemeenten naar verwachting 36 procent meer binnen aan toeristenbelasting dan in 2008. Dat komt vooral door tariefverhogingen, maar ook doordat méér gemeenten toeristenbelasting zijn gaan heffen. Toename van hotelovernachtingen door toeristen speelt slechts een beperkte rol in de toename van de gemeentelijke inkomsten, volgens het CBS.

Amsterdam heeft van alle gemeenten de hoogste inkomsten uit toeristenbelasting, bijna 37 miljoen euro in 2013. Dat is ook niet zo gek, want van Amsterdam heeft ook de grootste toeristenstroom van Nederland. Jaarlijks bezoeken zo’n 5 miljoen toeristen de stad.

Vorige Volgende