Dit is de tweede gastbijdrage van Hugo Vlam. Uit de stresstest van Amerikaanse banken blijkt dat er nog 75 miljard dollar nodig is om hun reserves op peil te krijgen. Op het eerste gezicht lijkt dit opnieuw een desastreus bericht uit de financiële wereld maar beleggers lijken het cijfer heel anders te interpreteren. Aandelenkoersen wereldwijd kregen een flinke duw omhoog na dit bericht. Dit is positief omdat een goed beurs sentiment kan leiden tot economische verbetering. Maar het is nog steeds onduidelijk of de banken toekomstige verliezen kunnen dragen omdat de stresstest zich baseert op een negatief economisch scenario die zich nu al manifesteert. En dit terwijl het IMF heeft berekend dat de financiële instellingen pas 1.300 van de 4.100 miljard dollar aan giftige leningen van hun balans hebben weten te halen. Dit betekent dat het maar zeer de vraag is of deze instellingen toekomstige verliezen kunnen opvangen.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Dit is een gastbijdrage van Hugo Vlam.
De discussie over de bonussen wordt opgeklopt om de werkelijke verantwoordelijken van de kredietcrisis te ontzien. De bonuscultuur is een secundaire oorzaak van de kredietcrisis, primair zijn het de complexe financiële producten met een onterechte goede kredietwaardigheid die de financiële markten verziekt hebben. De grootste Nederlandse banken hebben deze producten zoals collateralized debt obligations en credit default swaps met grote gretigheid ingekocht en zijn dus op de eerste plaats zelf verantwoordelijk. Maar omdat de financiële wereld de laatste decennia zo ongelofelijk complex is geworden hebben we diverse instituties met controlerende taken ingesteld die als onafhankelijke organen oordelen moesten vellen over de risico’s in deze ondoorzichtige markt. De belangrijkste controlerende taken lagen bij De Nederlandsche Bank (DNB) en de Autoriteit Financiële Markten (AFM) en laten het nu juist deze organisaties zijn die de banken toestemming hebben gegeven om te investeren in producten met ingewikkelde financiële constructies waarin risico’s op een briljante manier verborgen werden gehouden.
Het gedrag van banken dient zo snel mogelijk gewijzigd te worden en dit wordt nu getracht door de huidige bonuscultuur aan de schandpaal te nagelen. Veel logischer is het om te beginnen bij de bron van het kwaad namelijk de producten zelf. Beleggers die deze producten gekocht hebben dienen nu hun verlies te nemen waarna het verder verboden moet worden dit soort ondoorzichtige producten aan te bieden. Maar wie neemt zo’n beslissing in een tijd waarin alle financiële markten over de hele wereld met elkaar verbonden zijn? Deze taak moet niet aan de banken zelf overgelaten worden omdat deze dan toch wel weer een of andere financiële whizzkid vinden die het beestje een ander naampje kan geven. De beslissing om een halt toe te roepen aan dit soort producten moet normaliter op internationaal niveau genomen worden door een gezamenlijke actie van de Amerikaanse FED en de Europese Centrale Bank (ECB). Maar helaas is de FED privé-bezit van een aantal grote banken en haalt de ECB zijn geld uit de nationale centrale banken van de landen die Euro hebben ingevoerd waardoor we van een onafhankelijke houding weinig hoeven te verwachten. In Nederland wordt nu uit pure onmacht de schuld in de schoenen van de bonuscultuur geschoven.
Beste reaguurders, uw hulp is nodig. Dit is een tijd waarin de kredietcrisis het nieuws domineert en bonussen symbool staan voor alles wat er mis zit in het systeem. Ieder bericht van een bank krijgt daardoor ineens een andere lading, zeker wanneer die bank staatssteun krijgt.
Zo ook het volgende persbericht van de ING:
“ING Groep N.V. has bought 7,260,000 (depositary receipts for) ordinary shares for its delta hedge portfolio, which is used to hedge employee options.”
En dan volgt er nog meer abacadabra. Ik moet eerlijk toegeven dat ik niet zeker weet wat ik lees. Vandaar de vraag om uw hulp.
Mijn uitleg is de volgende. De bank koopt met eigen kapitaal aandelen om de prijs van de opties niet teveel te laten fluctueren. Die opties zijn onderdeel van het beloningspakket van een aantal ING medewerkers. Vrij vertaald, er wordt ongeveer 30 miljoen euro gebruikt om te garanderen dat werknemers krijgen wat de ING vindt dat ze verdienen. Dit is strijdig met het idee dat opties juist uitgegeven worden om een beloning te zijn voor de werkelijke prestaties op lange termijn. Gaat het slecht, vette pech.
Niet dus, begrijp ik uit dit bericht. Maar dat kan ik helemaal mis hebben. Dus uw inzichten graag in de reactiepanelen.
Zie hier ook nog een eerdere transactie (ze verkochten hoger dan ze nu kopen trouwens).
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Na jarenlang mismanagement aan de top van Abn-Amro werd deze bank door het bestuur en de aandeelhouders verpatst aan een aantal megalomane buitenlandse banken. Kommer en kwel want de Bank werd toch een beetje als de nationale bancaire trots gezien. Beetje vreemd voor een instituut wat al jarenlang bekend stond om zijn arrogantie maar door tegenvallende resultaten moet worden opgesplitst. . Door het ineenstorten van koper Fortis kwam een stuk van de failliete boedel weer terug geboomerangd naar Nederland en is na betaling van vele miljarden belastinggeld geheel eigendom van de Nederlandse staat. Tot zover de recente geschiedenis. Het spreekwoord “hoogmoed komt voor de val” lijkt voor Abn-Amro uitgevonden.
Op ondernemersforum Higherlevel is inmiddels de uitwerking van de, mede door Abn-Amro ontstane, financiële crisis duidelijk merkbaar. Van een gezellig forum voor startende ondernemers, innovatieve ideeën en bedrijven met groeipijntjes, lijkt het nu steeds meer op een palliatieve afdeling van een ziekenhuis. Ondernemers hebben het op het moment erg zwaar. Er worden nauwelijks meer kredieten vertrekt, omzetten lopen terug en velen moeten hun onderneming staken. Dat staken is natuurlijk maatschappelijk zeer betreurenswaardig, niet in de minste plaats omdat er veelal verliezen zullen moeten worden genomen. Meestal is er niet genoeg geld om de belastingdienst, banken en leveranciers te betalen. Faillissement bij één bedrijf kan zo doorwerken in de faillissementen van meerdere bedrijven. Een neerwaartse spiraal die bijzonder slecht is voor de Nederlandse welvaart, werkgelegenheid en algeheel welbevinden.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
“Je maakt per definitie vuile handen. Ik realiseer me dat ik me hier heel kwetsbaar mee maak. Ook ik kan me straks niet onttrekken aan de logica van het grote kapitaal. Ik gok erop dat die logica wel gaat veranderen. Maar voor de SP zal het altijd te veel zijn en voor de topmanagers zal het altijd te weinig zijn. In het middenveld daartussenin kan ik mijn benen breken.” (Lodewijk de Waal, overheidscommissaris bij ING)
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.