EU besluit: asielprocedure duurt maximaal zes maanden
, door
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Foto:
Mark Fonseca Rendeiro (cc)
Asiel in Nederland: wanneer ben je uitgeprocedeerd?
, door
ACHTERGROND - Er is de laatste maanden veel rumoer rondom uitgeprocedeerde asielzoekers in Nederland. Maar wanneer is iemand uitgeprocedeerd?
De uitgeprocedeerde asielzoekers die nu nog in de Vluchtkerk in Amsterdam-West verblijven, staan binnenkort weer op straat. Vandaag voeren ze actie om aandacht te vragen voor de situatie van uitgeprocedeerden, die in hun eigen woorden ‘onmenselijk’ is.
Het gaat om mensen die al jaren in Nederland zijn en talloze procedures hebben doorlopen. Maar wat is dat eigenlijk, uitgeprocedeerd? Hoeveel asielaanvragen worden er jaarlijks eigenlijk ingewilligd door het IND, en hoeveel aanvragers gaan in beroep tegen een negatieve uitspraak?
De vernieuwde asielprocedure
In 2001 werd de Vreemdelingenwet 2000 van kracht, die een afschrikkende werking had op asielzoekers. Sindsdien zijn er veel minder asielaanvragen ingediend in Nederland. Toch was er nogal wat kritiek op de wet die Job Cohen eind jaren ’90 in elkaar zette. De korte AC-procedure, die in de Aanmeldcentra in Ter Apel, Den Bosch, Zevenaar en Schiphol werd gevoerd, was vaak te snel en onzorgvuldig om complexe zaken te behandelen, maar de Verlengde procedure duurde juist te lang, waardoor asielaanvragers te lang moesten wachten op een besluit van het IND. Het beleid werd daarom als hollen-of-stilstaan (pdf) gekarakteriseerd. Daarnaast hadden aanvragers vaak met meerdere rechtsbijstandverleners te maken tijdens de procedure.
Foto:
Mahdi Abdulrazak (cc)
Afschaffen ministerspost getuigt van weinig politieke moed
, door
OPINIE - Een politieker dossier dan Immigratie, Integratie en Asiel is er nauwelijks. Vooral de combinatie van die drie onderwerpen maakt een explosieve mix van maatschappelijke tegenstellingen en klassenstrijd. Dit is zowel het bestaansrecht van het ministerschap als de reden voor de onderhandelaars om deze minister af te schaffen, betoogt socioloog en beleidsadviseur Luc Holleman in reactie op Jeroen van Gerven.
De maatschappij als geheel heeft belang bij immigratie en diversiteit als motor voor innovatie en culturele vernieuwing. Culturele zelfgenoegzaamheid is uiteindelijk de dood in de pot. Amsterdam bijvoorbeeld is een geweldige plek om te wonen en werken omdat de stad altijd open heeft gestaan voor buitenstaanders uit Friesland, Frankrijk en het Midden-Oosten.
Tegelijkertijd is immigratie ook al eeuwen een beproeving. De nieuwkomers stonken, waren vaak als ratten zo arm en communicatie lukte nauwelijks. Een socioloog kan stellen dat een veelheid van culturele conflicten bron is van groei en vernieuwing, je hebt daar geen boodschap aan als je buren een groot migrantengezin is in een gehorig pand.
Bewoners arbeiderswijken betalen de rekening voor de migratie
In de jaren ’60 en ’70 zijn de immigratiesluizen wijd opengezet in Nederland. Bepaalde delen van Nederland zijn overspoeld door analfabete mannen uit Marokko en Turkije. Ze stroomden in aan de onderkant van de samenleving, in de gebieden met goedkope woningen in de buurt van fabrieken. De bedrijven (en daarmee de bovenlaag van de bevolking) profiteerden ervan, de bewoners in de arbeiderswijken zagen hun omgeving verpauperen. Als ze er wat van durfden te zeggen dan waren ze racistisch. Wat voor politiek correct doorging was in feite een vernedering van de autochtone onderklasse.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Syrische vluchtelingen wacht verkrachting en prostitutie
, door
Mannen bieden geld aan vluchtelingen in Jordaanse kampen om dochters te kopen. Meestal maar voor een paar dagen. Een ‘huwelijks’ceremonie moet verhullen dat het hier om prostitutie gaat. Meisjes worden met mooie beloften gelokt en later ergens langs de kant van de weg gedumpt.
Eerder gebeurde hetzelfde met Irakese vrouwen in Syrië.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Het nieuwe CDA en de schrijnende gevallen
, door
In een jaar tijd heeft Nederland drie min or meer schrijnende asielgevallen verwerkt via de media. Allereerst was er Sahar, het toen veertienjarige Afghaanse meisje, dat na veel gedoe uiteindelijk mocht blijven. In de tweede helft van 2011 kwam Mauro Manuel in het nieuws. Een waar mediacircus volgde en Mauro werd, net als Sahar, in korte tijd een bekende Nederlander. De afgelopen weken kwam conciërge Abdul en zijn twee kinderen om de hoek kijken en leek het heel even alsof het circus zich zou herhalen. Daar waar Mauro en Sahar maandenlang het nieuws beheersten, kreeg Abdul echter redelijk snel zijn verblijfsvergunning terug. Binnen twee weken lag de brief van Minister Leers al op de deurmat met de voor hem blijde boodschap dat hij mocht blijven.
Wat is hier aan de hand? Waarom moest voor Sahar en Mauro een waar mediaoffensief op touw gezet worden om tot enig resultaat te komen, terwijl Abdul redelijk in de luwte zijn verblijfsvergunning herkreeg en hij hier mocht blijven met zijn kinderen?
Allereerst moet worden opgemerkt dat Abdul specifiek niet koos voor aandacht op grote schaal. De school, waar Abdul als conciërge werkte, zocht weliswaar de media zelf ook op, maar wilde de invloed van die media niet opblazen. De aandacht van de politiek moest getrokken worden, maar de situatie moest niet worden uitgemolken, zoals bij Sahar en Mauro. De reden hiervoor was een bewuste keuze om de politici in alle rust en met weinig druk van de publieke opinie tot een afgewogen beslissing te laten komen. De landelijke media berichtten er wel over, maar over het algemeen beperkte zich dat tot twee berichten: “Hij moet weg” en “Hij mag blijven”. Een uitnodiging voor Pauw en Witteman bijvoorbeeld werd echter afgeslagen.
Foto:
copyright ok. Gecheckt 15-03-2022
Meneer Abdul moet blijven
, door
“Meneer Abdul” noemen de kinderen hem op de basisschool. Abdul Momand is conciërge op de St. Michaëlschool in Hazerswoude-Dorp. Hij is een goeiige, aimabele en goedlachse man, waar geen kwaad in zit. Alle kinderen zijn dol op hem. Hij wordt door iedereen, ouders, kinderen en leerkrachten, op handen gedragen.
Maar meneer Abdul mag niet langer blijven. De IND heeft vorige week besloten dat Abdul zijn koffers mag pakken voor een enkeltje Kabul. In zijn eentje. Zijn vrouw is enkele jaren geleden plotseling overleden en hier te lande begraven. Zijn twee kinderen, tieners nog, waar hij zelf voor zorgt, hebben wèl de Nederlandse nationaliteit gekregen, maar staan nu voor de onmogelijke keuze: samen hier blijven of met vader mee naar de puinhoop die Afghanistan heet dat ze alleen kennen uit het nieuws waarvan ze de taal niet spreken.
Abdul was in Afghanistan sinds 1977 lid van de socialistische Democratische Volkspartij van Afghanistan (DVPA), welke een jaar later de macht zou grijpen en grootscheepse hervormingen doorvoerde op economisch en sociaal-cultureel vlak. Tussen 1980 en 1992 werkte Abdul voor het Ministerie van Defensie en de Staatsveiligheidsdienst (KhAD/WAD), naar eigen zeggen in ondersteunende diensten. Zijn werkzaamheden bestonden uit administratieve taken, het verspreiden van interne post en het begeleiden van bezoekers. In die periode is Abdul met enige regelmaat bevorderd, uiteindelijk tot luitenant-kolonel bij de Presidentiële Garde onder het Ministerie van Defensie en later het Ministerie van Staatsveiligheid.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Asielbeleid in vogelvlucht
, door
Altijd Wat van de NRCV geeft in twee minuten een overzicht van het begrip “asiel” en het probleem van uitgeproceerde asielzoekers die niet terug kunnen naar hun land van herkomst.
Ecuador verleent Assange politiek asiel
, door
Deze kinderen horen hier!
, door