Het demonstratierecht onder druk

Hoe harder de bezuinigingen, hoe meer het demonstratierecht in sommige Europese landen onder druk komt te staan. Een gevaarlijke ontwikkeling, meent Kees Hudig, schrijver bij globalinfo. Bij het bezoek van Merkel gisteren aan Athene werd een noodverordening van stal gehaald om in een flink deel van de stad alle demonstraties en bijeenkomsten verboden te verklaren. Zo'n verordening is sinds de militaire dictatuur (1967-1974) niet afgekondigd. Nu zijn die Griekse demonstranten wel heel agressief, zult u misschien denken. Helaas is dergelijke dikhout-repressie de trend in Europa aan het worden. Eenzelfde totaalverbod, maar dan voor wel drie dagen, werd in mei in Frankfurt afgevaardigd toen demonstranten openlijk aangekondigd hadden de Europese Centrale Bank te willen gaan blokkeren. Er lijkt een verontrustende schaarbeweging ingezet te zijn.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Hoe Hollande Merkel moet bewerken

Dezer dagen onderhandelen Francois Hollande en Angela Merkel over aanpassing van de crisismaatregelen. Hollande moet geen Keynesiaans pad kiezen, maar duidelijk maken dat voor sommige landen een uitzondering moet gelden. En dat Duitsland zelf beter zijn best moet doen, betoogt, Charles Grant, director of the Centre for European Reform.

The election of François Hollande as French president has excited some of those who blame Germany’s emphasis on fiscal austerity for many of the eurozone’s ills. Hollande has promised to refocus EU policies on growth and employment. Countries such as Greece, Portugal, Spain and Italy – their recessions aggravated by the EU’s insistence that they shrink their budget deficits – would welcome a new approach. Even Marios Draghi and Monti, respectively president of the European Central Bank and prime minister of Italy, and both economically conservative, have called for growth initiatives. But can Hollande – as he prepares for his first ever meeting with Chancellor Angela Merkel – really make a difference? He might, but only if he handles Merkel with great diplomatic dexterity.

Many commentators have interpreted Hollande’s victory on May 6th, alongside the defeat of the established parties in Greece on the same day, as part of a Europe-wide revolt against austerity. However, France has not yet experienced painful austerity. And Hollande has promised to match President Nicolas Sarkozy’s target of bringing the budget deficit down to 3 per cent of GDP next year, and also to balance the budget by 2017, a year later than Sarkozy had promised.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De Eurotop: Herhaling van zetten

Ik had evengoed als titel Groundhog Day Again kunnen kiezen. De dames en heren zijn er uit in Brussel maar het is een herhaling van zetten. We gaan eerst aan een fiscale unie werken en pas daarna gaan we de euro redden. De Britten doen niet mee want die willen hun eigen ‘City’ redden. Over economische groei is niet nagedacht: men is geheel gefocust op de schulden. Duitse Disziplin staat op het recept, “groei” komt in de receptuur van de medicijnmannen en vrouwen in Brussel niet voor. Maar dat is ook irrelevant, want als we zo doorgaan is de patiënt binnenkort overleden.

Dat is kort samengevat de manier waarop we nu de crisis gaan aanpakken als het aan onze leiders ligt. Het echte probleem, de verkeerd in elkaar gezette muntunie wordt niet aangepakt. Het is dus zeker dat deze crisis nog niet voorbij is: het moet eerst nog erger worden voordat het beter wordt, let maar op beurs de komende weken.

Het echte probleem wordt niet opgelost

Ik heb het hier al vaker uitgelegd, maar ik vat het nog maar even kort samen. Op de financiële markt wordt er, al dan niet terecht, rekening meegehouden dat landen hun schulden niet meer kunnen betalen. Daardoor loopt de rente op waardoor de kans nog groter wordt dat deze landen hun schulden niet kunnen betalen. Het is niet moeilijk om in te zien dat dit leidt tot een vicieuze cirkel van oplopende rentes en oplopende tekorten. Het maakt daarbij niets uit dat de landen waar de rente oploopt economisch gezond zijn. Onder “normale” omstandigheden zou de Centrale Bank van een land ingrijpen en staatsleningen opkopen, waardoor de rente daalt. In euroland mag dit echter niet. Dat is zo afgesproken. En aan die afspraak is niets veranderd, sterker nog de voorzitter van de ECB Mario Draghi verzekert iedereen dat de ECB dat ook nu niet zal gaan doen. “Wij drukken geen geld”. Maar er is onduidelijkheid over het echte beleid van de ECB: de suggestie wordt gedaan dat zij misschien toch wel obligaties gaat opkopen van landen die zich aan de nieuwe afspraken houden.

Foto: copyright ok. Gecheckt 05-10-2022

Angela en Geert in de modder

“Een monetair systeem van een volk weerspiegelt alles wat een natie wil, doet, ondergaat, is”; het is een opmerking van Schumpeter die ik vond in the Economist. Nu is er met ons monetaire systeem wat mis: dat bengt bij mij onrust teweeg, misschien zelfs een identiteitscrisis. Wat zijn de bankbiljetten in mijn zak volgend jaar nog waard?

De weeffouten van de euro worden politiek niet besproken, zo schreef ik in “de ondraaglijke lichtheid van de ideologie”. Daags na verschijning daarvan kreeg ik van mijn partij een invitatie voor een discussie over  Europa, met de titel “een rechtvaardige oplossing”. Huh? Is dat de goede vraag? Moeten we alleen even wat onrecht wegwerken in Europa? Het probleem lijkt iets ingewikkelder.

Waarom spreken we niet over de onderwerpen van de crisis, die er echt toe doen, over aanpassingen in de verdragsteksten, die voor grotere stabiliteit kunnen zorgen? Want, zeg ik simpeltjes, het kernprobleem is dat de stabiliteit rond de euro  zoek is en dat stabilisatoren onvoldoende werken. Dat is ook, misschien vooral, een politiek probleem. Dus niet alleen monetaire specialisten moeten zich met het debat bemoeien, maar ook politici. Onlangs heeft  De Jager nog dapper geroepen dat alle scenario’s werden onderzocht op Financiën; daar moest de Tweede Kamer meer van weten. Maar Rutte en De Jager hielden hun kaken vrijwel geheel op elkaar.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Hoe voortschrijdend inzicht de euro redt

Hoe voortschrijdend inzicht de euro redt. Aan de hand van de problemen maakt onderzoeker Jan Werts van het Montesquieu Instituut een schets van de reddingsoperaties. En waarom er nog spannende vergaderingen zullen volgen. Als de euro het niet redt, zal iedereen weten dat de politici alles hebben gedaan om een échec te voorkomen.

Achterhaald akkoord

In de vroege ochtend van 27 oktober bereikte de Europese Raad overeenstemming over drie problemen: het financieren van bankroet Griekenland,  het bijspijkeren van wankelende banken en de capaciteit van het noodfonds EFSF. Het akkoord kwam tot stand na marathonberaad van de EcoFin en Europese ambtenaren dat liep van 22 tot 27 oktober. Op 23 en 26 oktober was er een Europese Raad en een Euroraad in Brussel. Tevoren was de Europese Raad van 17 en 18 oktober wegens tijdnood uitgesteld.

Staatshoofden en regeringsleiders hadden op 21 juli al een akkoord gesloten. Door politieke aarzeling, technische complicaties, de vakantieperiode en de vereiste parlementaire goedkeuring in zeventien landen was dat pakket pas medio oktober afgerond. Op dat moment was het door economische tegenvallers (in Griekenland en elders), een dreigende recessie en spanningen in het bankwezen (Dexia), grotendeels achterhaald.

Griekenland bankroet

Met 110 miljard euro aan leningen dachten de leiders op 7 mei vorig jaar Griekenland te redden. Iedereen ging er vanuit dat Griekenland dat later weer zou aflossen. Een jaar later echter op 24 juni moest de Euroraad nogmaals ruwweg 109 miljard plus 50 miljard van de banksector beschikbaar maken. Tegelijk dringt deze zomer het besef door dat Griekenland zijn reuzenstaatsschuld nooit kan afbetalen. Op 21 juli besluit de Euroraad daarom tot kwijtschelding (een ‘haircut’) van 21 procent. Bovendien gaat dan de rente die Athene betaalt omlaag.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Vorige Volgende