Een Nieuwe Democratische Partij

Joe Biden, de populaire progressieve politicus. Het is niet bepaald een zinsnede die je pakweg een jaar terug had verwacht. Biden won als gematigde “compromiskandidaat” de Democratische voorverkiezingen. Hij mocht dan niet de meest inspirerende beleidsplannen hebben, maar hij zou tenminste wel Trump verslaan. Maar presidentskandidaat Biden is niet dezelfde als president Biden. Hoewel de 78-jarige Democratische politicus als gematigde staatsman campagne voerde, is zijn presidentschap tot dusver verbazingwekkend progressief.

Door: Foto: DoD photo by Lisa Ferdinando copyright ok. Gecheckt 21-03-2022
Foto: copyright ok. Gecheckt 11-02-2022

Midterm 2014 | Verliezen de Republikeinen Kansas?

, door

ACHTERGROND - Gaat Kansas verloren voor de Republikeinen? Het lijkt er wel op. De Senaatsrace, die de zittende Senator Pat Roberts makkelijk had kunnen en moeten winnen, eindigt volgende week in een foto-finish. De onafhankelijke Senaatskandidaat Greg Orman ligt nipt voor in de peilingen en de Republikeinen zetten alle zeilen bij. Maar ook de herverkiezing van de zittende Gouverneur Sam Brownback staat zwaar onder druk: een deel van de Republikeinse kiezers steunt zijn Democratische opponent. Dat is vreemd voor een staat die al decennia lang een bolwerk van de GOP is. Waar ging het mis?

Nominatie

Het had een makkelijke Republikeinse overwinning moeten worden. Maar in de voorronde ging het al niet echt lekker. Senaatsveteraan Roberts moest het opnemen tegen Tea Partykandidaat Milton Wolf in de strijd om de nominatie voor de GOP. Wolf, een radioloog en een achterneefje van Obama, wilde de GOP redden van de te gematigde Roberts. Hij mobiliseerde de Tea Party-aanhangers met de stelling dat hij met steun van het Republikeinse establishment in de Senaat terecht was gekomen, waar hij Obama hielp als het er op aan kwam. Ook zou Roberts zich niet voldoende tegen Obamacare uitgesproken hebben.

Democratische opponent

Na een korte smeercampagne won de 77-jarige Roberts de nominatie met 48% van de stemmen tegen 41% voor Wolf. Zijn volgende opponent was de Democratische kandidaat Chad Taylor, een jonge officier van Justitie uit Topeka. Roberts leek af te stevenen op een walkover, tot Greg Orman zich in de race mengde. Orman deed als onafhankelijke kandidaat een gooi naar de Senaatszetel, maar had in 2008 al eens meegedaan in de race om de Democratische nominatie. Orman is een zakenman uit de middelgrote provinciestad Olathe, die zich inzet voor het doorbreken van het politieke duopolie in de Verenigde Staten.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Lesje klimaatwetenschap door Amerikaanse senator

, door

Nadat de Amerikaanse senator Inhofe weer eens zijn twijfel over klimaatwetenschap ter berde heeft gebracht geeft  senator Whitehouse een goede, wetenschappelijk onderbouwde reactie. Met als (niet wetenschappelijk, maar wel vermakelijk) hoogtepuntje z’n uithaal naar het Petition Project, waar 31,000 wetenschappers –waaronder 9,000 met een PhD — een petitie hebben ondertekend waarin staat dat “there is no convincing scientific evidence that human release of carbon dioxide will, in the forseeable future,  catastrophic heating of the Earth’s atmosphere.” De reactie van Whitehouse:

I’m told that among the names on that petition are the Spice Girls and people from Mash. It’s almost a comedic effort.

Meer feitenlijk is zijn uithaal naar de verdachtmakingen van samenzwering door NASA en het Amerikaanse leger om klimaatverandering als ‘waar´ aanvaard te krijgen.

Bron: Climate Progress.

Foto: Bart (cc)

Een land voor en door de rijken

, door

ELDERS - Terwijl de Amerikaanse middenklasse langzaam verdwijnt, worden leden van het Congres alsmaar rijker. Inwoners van West Virginia hoeven voorlopig even niet op schoon drinkwater te rekenen.

In dezelfde week dat Republikeinen in het Congres de werkloosheidsuitkeringen van meer dan een miljoen Amerikanen weigerden te verlengen, kwam tevens het nieuws naar buiten dat inmiddels meer dan de helft van alle senatoren en leden van het Huis van Afgevaardigden miljonair is. Van de 534 huidige leden van het Congres beschikken er 268 over een nettovermogen (bezittingen minus schulden) van tenminste één miljoen dollar.

Ter vergelijking: in 2010 bezat de helft van alle Amerikaanse huishoudens een nettovermogen van minder dan 57.000 dollar. Het plaatje wordt iets florissanter indien alleen naar de vermogens van wat oudere Amerikanen wordt gekeken. Maar dan nog is het mediaan nettovermogen van congresleden ruim acht keer zo hoog als dat van gewone Amerikanen tussen de 45 en 54 jaar ($ 1.008.767 om $ 117.900).

Een gevolg van deze discrepantie is dat veel leden van het Congres niet of nauwelijks oog hebben voor de situatie van de minder bedeelden of deze wegzetten als luie profiteurs. Zijzelf hebben toch ook wat van hun leven kunnen maken?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het politieke spectrum in Amerika

, door

Left right

Dat het politieke landschap in de Verenigde Staten behoorlijk gepolariseerd is (en wordt) zal niemand zijn ontgaan. Deze diagram van Information is Beautiful geeft prachtig weer hoe de ideologische scheidslijnen dikwijls worden uitgelegd: alsof de politieke keuze er één is tussen links en rechts; tussen socialisme en conservatisme; tussen Democraten en Republikeinen. Vanzelfsprekend is dat een simplificering die de Amerikaanse politiek weinig goed doet echter het is wel degelijk interessant om eens na te gaan hoe dit zwart-witdenken wordt doorgetrokken om niet alleen politieke maar ook maatschappelijke vraagstukken te benaderen.

Links heet in de Verenigde Staten liberaal en streeft naar een rechtvaardige maatschappij waarbij de economie moet worden gereguleerd en het belang van het collectief voorop staat. Rechts daarentegen hangt een meer traditionele interpretatie van het liberalisme aan en houdt persoonlijke vrijheid en een kleine overheid hoog in het vaandel. In de praktijk komt dit erop neer dat links opkomt voor werknemers en met name de stedelijke middenklasse aanspreekt terwijl rechts de werkgevers verdedigt en haar aanhang voornamelijk onder de maatschappelijke bovenlaag en op het platteland vindt.

De ideologische tweespalt omhelst echter meer dan puur economische en politieke zaken. Waar links geassocieerd wordt met openheid, tolerantie, pacifisme en wellicht enige naïviteit zou rechts meedogenloos zijn, nationalistisch, oorlogszuchtig en te veel waarde hechten aan godsdienstige normen. Deze eigenschappen vertegenwoordigen de extremen van de Democratische en de Republikeinse Partij: de hippies en de evangelische zeloten.

Steun ons!

Mededeling

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Amerikaans links trekt de beurs

, door

signatjoewilsonrallyWie had er voor vandaag ooit van Rob Miller gehoord? Bijna niemand. Toch is de democratische kandidaat voor de Amerikaanse congresverkiezingen in 2010 sinds gisteren in het bezit van een rijk gevulde campagnekas. Duizenden mensen hebben geld gestort om hem te steunen. Niet omdat ze weten wie hij is, maar omdat ze weten wie het huidige congreslid voor het tweede district in South Carolina is: Joe Wilson: oftewel de Obama-boeroepman.

Niet dat afgevaardigde Wilson nou erg bekend was, zeg, vorige week. Maar dat is hij sinds gisteren wel. Met zijn “You Lie!”-uitroep tijdens president Obama’s speech voor het Congres vatte Wilson de hete Health Care-zomer samen. Op lokale bijeenkomsten waarin veelal democratische afgevaardigden het nieuwe systeem probeerden uit te leggen, werd daar ook vooral gescholden door -voorzichtig gezegd- volkomen gestoorde idioten. Figuren die Obama met Hitler vergeleken, zijn ziektekostenplannen met de Endlösung en anderszins moeite hadden met denken. Wilson toonde aan dat ook de republikeinse partij voor een groot deel bestaat uit volstrekte “wingnuts”, die ieder contact met de rede en realiteit hebben verloren.

joewilsonEen paar uur later bood Wilson, na druk van zijn collega’s in Washington, zijn excuses aan. Maar toen was het al te laat. Via progressieve weblogs en websites van linkse activisten schakelen democraten nu een typisch Amerikaans drukmiddel in: support the other guy. Dat merkte de bijna karikaturaal gestoorde Michelle Bachman uit Minnesota nadat ze claimde dat een groot deel van de democraten in Washington anti-Amerikaans waren. Bachman’s tegenstander in de komende verkiezingen heeft inmiddels al een flink gevulde partijkas.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Galerij der Groten 8/8: Reagan

, door

In deze serie worden acht presidenten uit de Amerikaanse geschiedenis behandeld die volgens de auteur als voorbeeld zouden moeten dienen voor tegenwoordige en toekomstige ambtsdragers. Enkele van deze historische leiders zijn helaas relatief onbekend; de meesten zeer ondergewaardeerd.

reagan-heroDe man die na de schandalen van Nixon en de impasse van Ford wederom vorm gaf aan de Republikeinse Partij—en na de teleurstelling van Carter Amerika haar trots teruggaf—was Ronald Reagan (1911-2004). Gedurende zijn twee ambtstermijnen als president (1981-1989) propageerde Reagan een vrijemarkteconomie en onwrikbare weerstand tegen communisme overzees.

Na de recessie van de jaren zeventig herstelde de Amerikaanse economie zich sterk onder Reaganomics. De overheid werd afgeslankt terwijl ondernemerschap werd aangemoedigd door lagere belastingen en vermindering van regelzucht. “De overheid is niet de oplossing van ons probleem,” sprak Reagan tijdens zijn inauguratierede, “de overheid is het probleem.” Gedurende de jaren zestig en zeventig was de markt dusdanig vervuild geraakt door regulatie en sociale wetgeving dat het land geteisterd werd door stagflatie. Na zijn aantreden hief Reagan onmiddellijk de prijsregulering van olie op waardoor een einde kwam aan de brandstoftekorten van de voorgaande jaren en voerde hij een verlaging van de inkomensbelasting door met maar liefst een kwart.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

Mededeling

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Galerij der Groten 7/8: Ford

, door

In deze serie worden acht presidenten uit de Amerikaanse geschiedenis behandeld die volgens de auteur als voorbeeld zouden moeten dienen voor tegenwoordige en toekomstige ambtsdragers. Enkele van deze historische leiders zijn helaas relatief onbekend; de meesten zeer ondergewaardeerd.

gerald-fordGerald Ford (1913-2006) is de enige president in de geschiedenis van de Verenigde Staten die niet werd gekozen. Hij werd benoemd tot vicepresident door Richard Nixon en goedgekeurd door de Senaat in 1973. Hij volgde Nixon op toen die aftrad in augustus van 1974 en benoemde Nelson Rockefeller tot zijn vicepresident.

Tijdens zijn korte presidentschap (1974-1977) ervoer het land de zwaarste economische crisis sinds de Depressie van de jaren dertig. Ford weet de problemen aan een torenhoge inflatie wat volgens hem veroorzaakt was door systematische overconsumptie. Hij verlaagde de belastingen in 1975 in een poging de economie te stimuleren en spande zich in om een einde te maken aan de regulatie van olieprijzen maar werd hierin tegengewerkt door een Democratische meerderheid in het Congres.

Ford was tevens een groot voorvechter van vrouwenemancipatie en voorstander van het recht op abortus. Een amendement op de Grondwet ter verankering van gelijke rechten haalde het niet maar Ford tekende wel tal van wetten die onder meer discriminatie van vrouwen op de werkvloer en in het onderwijs verbood.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Galerij der Groten 6/8: Coolidge

, door

In deze serie worden acht presidenten uit de Amerikaanse geschiedenis behandeld die volgens de auteur als voorbeeld zouden moeten dienen voor tegenwoordige en toekomstige ambtsdragers. Enkele van deze historische leiders zijn helaas relatief onbekend; de meesten zeer ondergewaardeerd.

calvin-coolidgeWellicht één van de meest ondergewaardeerde en hoogstwaarschijnlijk één van de meest onbekende presidenten uit de geschiedenis van de Verenigde Staten is Calvin Coolidge (1872-1933). Hij zat slechts een enkele ambtstermijn uit (1923-1929) maar zijn nalatenschap wordt onder historici nog altijd fel bediscussieerd.

Coolidge zou beschouwd kunnen worden als het prototype van de “Rockefeller Republikein”. Hij geloofde in een kleine overheid, voorkwam stijgende federale uitgaven, verlaagde belastingen en vond dat de staten zoveel mogelijk zelf moesten regelen. Gedurende zijn jaren als president kende het land één van de opmerkelijkste bloeiperioden uit haar geschiedenis, de Roaring Twenties, en Coolidge stond de vrije markt geenszins in de weg.

Desalniettemin was hij niet blind voor de tekortkomingen van het kapitalisme. Als gouverneur van Massachusetts had hij de regulering van lonen en werktijden gesteund alsmede wetten tegen kinderarbeid en voor veilige werkomstandigheden. Als president deed hij geen van dit alles en dat maakte hem niet altijd even populair. Coolidge was een overtuigd federalist en zelfs toen de staat Mississippi in 1927 door een vloedgolf werd getroffen maakte hij nauwelijks gebruik van zijn positie om hulp op gang te brengen.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Mededeling

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

Mededeling

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Volgende