Weet u nog wat er gebeurde toen in 2006 drie Brits-Pakistaanse knullen met een vloeistofbom een vliegtuig probeerden binnen te komen? Juist ja: het meenemen van vloeistoffen in de handbagage werd praktisch verboden. Gevolg: geklooi met kleine reisverpakkingen lenzenvloeistof of tandpasta en hartverscheurende taferelen aan de transitbalie waar men dure flessen whisky ondanks het plastic seal toch moet afstaan. Dit was een regelrechte Attack on the Tax Free World. Bin Laden: bedankt! Maar het vloeistoffenverbod (waarvan men hoopt dat het volgend jaar wordt opgeheven) was nog niks vergeleken met wat luchtvaartpassagiers in de nabije toekomst te wachten staat. Vorige maand blies een Al-Qaida zelfmoordterrorist zich op in het werkvertrek van een Saoedische prins. De terrorist was door alle beveiligingsbarrières heen gekomen. Hoe kon dit gebeuren vroeg men zich af? Welnu de terrorist had één pond aan explosieven plus een ontsteker verstopt in zijn ANUS. Terrorisme experts spreken van een opvallende wijziging in de tactiek van Al-Qaida: trojan bombing. Wij wachten in spanning en enigszins ongemakkelijk de volgende draconische anti-terreur maatregel voor internationale luchthavens af.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Vanmiddag heeft President Obama van de Verenigde Staten ‘zijn’ strategie gepresenteerd, om de ongunstige ontwikkelingen in Afghanistan – en in Pakistan – te stoppen (http://www.nytimes.com/2009/03/26/washington/28prexy.html?hp). Aan deze strategie ligt een reeks analyses ten grondslag, die de afgelopen twee maanden zijn gemaakt. Op hoofdlijnen ziet Obama’s strategie als volgt uit: Doelstelling is het “verstoren, ontmantelen en verslaan’ van Al Qaeda en haar bondgenoten in Afghanistan en in Pakistan. Al Qaeda en haar bondgenoten bereiden volgens onderliggende analyses namelijk nog steeds aanvallen op de VS en op haar belangen en bondgenoten voor. De strategie voorziet onder andere in counter insurgency operaties (17.000 man extra), de training van Afghaanse veiligheidstroepen (4000 man extra), de wederopbouw van onder andere de infrastructuur, en de opbouw van effectieve politieke instituties. Ook worden concrete benchmarks – maatstaven – geïntroduceerd om de implementatie van deze strategie te kunnen ‘meten. Overigens zullen ook maatstaven worden geïntroduceerd voor de Afghaanse en Pakistaanse regering; ook daar worden nu duidelijkere eisen aan gesteld: blanco checks, zijn vanaf nu niet meer zo blanco. “Nieuw” is ook dat getracht wordt om verzoening met gematigde Taliban-elementen te bewerkstelligen. Het vermoeden bestaat – naar aanleiding van ervaringen met Soennitisch verzet in west Irak – dat een aanzienlijk deel van de Taliban strijders met financiële middelen kan worden losgeweekt van de harde kern van deze opstand. Tot slot is nog een belangrijk nieuw element in deze strategie: Obama wil andere stakeholders bij de oorlog in Afghanistan betrekken, onder andere: India, Rusland, China, de Verenigde Arabische Emiraten, Saoedi Arabië en een aantal Centraal Aziatische staten. Een regionaal probleem, vraagt om een regionale oplossing, is de gedachte.
In de loop van dit jaar komt de totale troepensterkte van de VS op circa 60.000 man/vrouw; de kosten zullen met 60% stijgen. Momenteel kost deze oorlog de VS 2 miljard dollar per maand.
De laatste maanden is – ook in de media – uitgebreid gediscussieerd over de beste aanpak. Standpunten varieerden van How to leave, tot How to surge. Obama vermijdt het woord surge in zijn strategie, maar daar is wel degelijk sprake van, en dat niet alleen in militair opzicht. Er is namelijk ook sprake van geografische escalatie: Pakistan is nu formeel onderdeel van het – wat wordt genoemd – theatre of operations (strijdtoneel, ook wel aangeduid met de afkorting AFPAK). Ook politiek is het speelveld – zoals gezegd – opnieuw gedefinieerd door andere staten te betrekken bij een duurzame oplossing voor de AFPAK-regio. De aanpak zal 31 maart in Den Haag – tijdens een speciale NAVO – worden besproken.
“Until now, promises are all we have gotten. When the government does not even pay them enough to stay alive, Qaeda and armed groups are ready to pay them generously.”
Adil al-Mashhadani, een soennitisch leider van een “Awakening Council” uit Baghdad, luidt de noodklok. Zijn mensen worden niet aangenomen door de politie. Slechts 12 van de 180 militieleden hebben een baan aangeboden gekregen.
De opmerking geeft aan in welk een wespennest de VS zich nog steeds bevindt. Want de uitspraak kan net zo goed geïnterpreteerd worden als een niet al te subtiele bedreiging.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
“There is a good possibility that the Pakistanis or the Americans will be able to get good intelligence on the ground and kill Bin Laden.”(Guardian)
Mustafa Alani, terrorisme deskundige aan het Gulf Research Centre in Dubai bezocht onlangs nog Waziristan en zag dat Al-Qaida verzwakt en kwetsbaar was. Dat geeft de burger moed! Precies acht jaar na de aanslagen op het WTC en het Pentagon kunnen we wel een opsteker gebruiken zo dacht de Guardian en componeerde een artikel waarin verschillende deskundigen uitleggen dat Al-Qaida nu toch écht in het nauw zit. De terreurbeweging lijdt onder de zwakten in haar eigen franchise formule en vooral het rekruteren van zelfmoordterroristen verloopt -ondanks de kredietcrisis- erg slecht. Als zich in Waziristan dan toch jonge mannen melden voor een ‘werken-leren traject’ kunnen de leergierige nieuwelingen nauwelijks fatsoenlijk gefaciliteerd worden. Magere ontvangst, slecht verzorgde trainingen en belabberde sanitaire voorzieningen. Zo is de lol er snel vanaf en zal Al-Qaida nu toch écht spoedig worden opgedoekt, tóch?!
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.