Engels is geen echte wereldtaal, dus leert de Bosniër die beter Nederlands dan Bosnisch spreekt het Japans dat vele malen rijker is, en het Koreaans om de vooroordelen van zijn aanstaande schoonouders te bestrijden. De jonge acteur en theatermaker Vanja Rukavina (bijna 30) heeft een ontdekking gedaan: dat taal nauw samenhangt met cultuur, wereldbeeld en identiteit. Hij is er zo verguld mee dat hij z’n publiek bij aanvang van de voorstelling een 20 minuten durend hoorcollege taalkunde bezorgt staande achter een katheder op het toneel. Dat je even denkt: dit weet ik wel als oudere jongere, waar is de uitgang? Tot Vanja ineens vanachter z’n spreekgestoelte stapt voor een onophoudelijke snelle en beeldende stroom aan voorbeelden uit vijf talen vanuit z’n eigen praktijk: met Nederlands als moedertaal vanwege z’n opvoeding in deze cultuur; het Bosnisch dat hij met de nodige fouten spreekt; zijn fascinatie voor het Japans dat hij leert; z’n afkeer van het Engels als onterecht gekwalificeerde wereldtaal; en tenslotte de worsteling om de moedertaal van zijn Koreaanse bruid-in-spe te leren.
Ik kreeg ooit van iemand de filmmuziek van Dumb & Dumber. Daar zaten best aardige nummers tussen, zoals ‘Hurdy Gurdy Man’ van de Butthole Surfers. U zoekt ze zelf maar op als u interesse heeft. In 1996 scoorden ze dit hitje.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
ELDERS - Maar betekent dit ook het einde van het Italiaanse populisme?
Zonder verkiezingen kreeg Italië gisteren een nieuwe regering. De gok van Lega’s Matteo Salvini op nieuwe verkiezingen, waarbij hij een grote winst voor zijn partij verwachtte, heeft verkeerd uitgepakt. Lega was na de verkiezingen van maart vorig jaar de kleinste partner in een gespleten regering met de Vijfsterrenbeweging. De coalitie liep steeds verder vast in een opeenhoping van conflicten. Maar in de publieke opinie waren inmiddels de rollen omgedraaid: de Vijfsterrenbeweging van Luigi di Maio verloor en Salvini won. Tijd om te oogsten, dacht Salvini. Een misrekening, want di Maio pacteerde met de oude vijand, de sociaaldemocratische Partito Democratico (PD). En voilà, de partijloze premier Conte (foto) kon gisteren een nieuwe regering presenteren en Salvini staat buiten spel.
De nieuwe centrum-linkse regering zal zich meer pro-EU opstellen, met Europarlementslid voor de PD Roberto Gualtieri als minister van Economie, en ook een minder hard immigratiebeleid voeren onder de niet-partijgebonden minister Luciana Lamorgese, die zich al jaren bezig houdt met de opvang van migranten. Opvallend is de benoeming van Roberto Speranza tot minister voor Gezondheid. Hij is lid van de linkse splinter Liberi e Uguali (LeU, Vrij en Gelijk), die bij de verkiezingen vorig jaar slechts 3,4% van de stemmen behaalde. De geschiedenis van LeU laat zien hoe verdeeld het politieke landschap links van de PD nog steeds is.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
“Politici die dingen zeggen als: ‘rode kaart tegen nazi’s’. Dat is zo’n universitaire lariekoek, daar trapt toch niemand in. Mensen die geloven dat ze extreem-rechts gedrag ongedaan kunnen maken in een goed gesprek, hebben nog nooit een vuist in hun gezicht gevoeld.”
Zanger Jan Gorkow van punkband Feine Sahne Fischfilet bepleit een hands-on benadering van rechts-extremisme in zijn geboortestreek in het oosten van Duitsland.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Dit is het Sargasso-café van vrijdag 06-09-2019. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
Yello is een Zwitsers elektronisch duo dat groot werd tijdens de Neue Deutsche Welle. U heeft hun deuntjes en samples ongetwijfeld vele malen voorbij horen komen zonder zich te realiseren dat u luisterde naar werk van Dieter Meier en Boris Blank.
Robert Gabriel Mugabe (21 feb. 1924 – 6 sept. 2019) hielp de voormalige Britse kolonie Rhodesië in 1979 bevrijden van een blank minderheidsregime, maar ontpopte zichzelf als meedogenloze en corrupte tiran, die zijn land (Zimbabwe) vrijwel volledig naar de knoppen hielp met wanbestuur, politieke repressie en vriendjespolitiek.
Wat Mugabe’s levensloop vooral leert: de vrijheidsstrijders van vandaag zijn vaak de dictators van morgen.
De kandidaten van Verenigd Rusland hebben zich verborgen achter de titel ‘onafhankelijk’. De partij is niet langer de populairste. Activisten van de oppositie hebben de verkiezingsposters van de ‘onafhankelijken’ voorzien van een sticker: ‘Pas Op, kandidaat van Verenigd Rusland’.
Dit is het Sargasso-café van donderdag 05-09-2019. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
Toepasselijk liedje voor één van de grote nieuwsthema’s van dit moment: de Brexit. Gelardeerd met foto’s van de “Led by donkeys” campagne vraagt een kind zich dit liedje van de Undead Musicians Club af aan welke kant de vader stond in de Brexit burgeroorlog.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
