‘Uit een juridische analyse is gebleken dat er ruimte is voor het gebruiken van namen van vleesproducten, mits uit de benaming duidelijk is dat het om een vegetarische variant gaat. De vermelding van ‘vegetarische kipstukjes’ is derhalve toegestaan, uitsluitend vermelden van de term ‘kipstukjes’ voor een vegetarische variant mag niet. Deze interpretatie van wetgeving zal worden opgenomen in het webdossier voedselinformatie dat begin 2020 op de website van de NVWA zal worden gepubliceerd.’
Voor ‘de term gehakt ligt het wat moeilijker, maar Bruins denkt daar ook wel een oplossing voor te kunnen vinden.
Het Nederlandse beleidsstandpunt gaat hiermee in tegen een voorstel uit het Europees Parlement, dat de termen wil verbieden, constateert ProVeg in een persbericht.
Reacties (24)
ok dus als het duidelijk is mag het. dan vind ik vegetarische kip stukjes dus niet kunnen.
want is nu het stukje dat ik koop vegetarisch of was de kip vegetarisch?
Een docx, godbetert. Kan dat niet in een pdf?
O, hij is nog niet klaar!
@1 In het Nederlands is dat niet zo verwarrend hoor.
Vegetarische kipstukjes: kipstukjes die geen vlees hebben gegeten
Vegetarischekipstukjes: stukjes van een kip die geen vlees heeft gegeten
Vegetarische kip stukjes: een heel kort en slecht gedicht
Maargoed. Goed nieuws. Om het te vieren haal ik een zak Haribo Goudberen!
@1:
Alsof het merendeel van de “echte” kippen echt kip zijn!?
M.i. zijn de meeste, mishandelde dierlijke gedrochten met hormonen, antibiotica en een hoog percentage water in het vlees, die gestrest op een kluitje in hokken zitten.
@3: Kunstkipspieren in stukjes.
In borstsmaak, dijsmaak, vleugelsmaak of drumsticksmaak.
@3: Let je er wel op dat je niet de suikervrije variant neemt?..
@3 “Vegetarische kipstukjes: kipstukjes die geen vlees hebben gegeten”
ok, vegetarische biefstuk ? een biefstuk dat geen vlees heeft gegeten?
kipstukjes leven niet en eten dus ook niet.
kipstukjes zijn echter gemaakt van kip.
onduidelijk dus. geen van de zinnen geeft aan dat er geen vlees in zit.
Een deel van de verwarring ontstaat omdat veel mensen het woord ‘vegetarisch’ steevast verkeerd begrijpen en gebruiken, zoals in dit draadje ook het geval is, en bijvoorbeeld zeggen: ‘hij/zij is vegetarisch’.
Want personen kunnen niet vegetarisch zijn. Alleen maaltijden, ingrediënten, restaurants (etc.) kunnen vegetarisch zijn. Personen kunnen vegetarisch eten of ze zijn vegetariër.
Dus bijvoorbeeld waar #1 zegt: “want is nu het stukje dat ik koop vegetarisch of was de kip vegetarisch?”, daar zou bij een correct gebruik van het woord moeten staan: “is nu het stukje dat ik koop vegetarisch of was de kip vegetariër”?
En bij correct taalgebruik is de meeste verwarring ook meteen weg: het stukje dat je koopt is vegetarisch (en bevat derhalve geen kip).
Want als iets ‘vegetarisch’ is, dan betekent dat letterlijk ‘dit is geschikt voor vegetariërs’, en in dit geval wil dat dus zeggen: ‘dit “kipstukje” bevat geen vlees of andere delen van dode dieren’.
(dan blijft natuurlijk wel de vraag staan hoe een stukje kip in godsnaam geen kip kan bevatten, maar dit is eigenlijk een logische verwarring, geen taalkundige … )
@8: Zo loop ik bij voorkeur met een wijde boog om ‘dodelijke slachtoffers’ heen. Je weet maar nooit, met dat metonymische taalgebruik.
Reclamejongens zijn helaas geen taalpuristen en ook op redacties hebben ze wel eens een slechtere dag moment.
Wat desalniettemin wonderlijk blijft, is dat een nieuw voedingsmiddel zo nodig met een bestaand geassocieerd moet worden. Want uitgerekend dat vlees van die Cobb-kippen is van elke smaak ontdaan.
Al dat gelul over verwarring. Er is helemaal geen verwarring. Mensen lezen altijd verpakkingen omdat namen niet altijd precies aangeven wat het nu is. Koopt niemand ineens meer zoutjes omdat er niet opstaat “gekruide staafjes van maismeel, gebakken in olie”? En zelfs dan kijk je nog vaak wat voor olie. Wat voor kruiden, etc. Er is werkelijk niemand die zomaar een woord leest (hé, kip…) en dan de verpakking grijpt en in het mandje knalt. Het is gewoon gezocht.
Wat ik wel al een aantal keren heb gedaan is keukenrollen met toiletpapier verwisselt en andersom. En geen haan die er naar kraait dat die verpakkingen en formaten identiek zijn.
@10: [ Mensen lezen altijd verpakkingen omdat namen niet altijd precies aangeven wat het nu is. ]
Is dat zo?
Als iets met grote letters ‘geitensmeerkaas’ heet, hoeveel mensen gaan dan lezen in de superkleine lettertjes dat het koeiekaas is met 0,1% geitenkaas + 10% smaakstoffen?
Lezen mensen in Finland altijd alle verpakkingen?
“Uit dit onderzoek bleek, dat maar zo’n 46% de ingrediënten op een etiket lezen. Dat betekent dus dat meer dan de helft dit niet doet.”
https://moniquevandervloed.nl/alleen-zou-moeten-lezen-op-verpakkingen/
Ik ben nog nooit met een vegetarische hamburger thuisgekomen, maar als je ze tussen de vleesversies legt, zou dat zomaar kunnen gebeuren, als “vegetarisch” niet duidelijk is aangegeven.
Zoals met jouw toiletrollen/keukenrollen, wat mij ook is overkomen.
@11: Ik bedoelde niet dat men alles staat te lezen, maar meer dat verpakkingen genoeg simpele aanwijzingen hebben over het product, behalve de naam.
Op de voorkant van de verpakking van Kipstuckjes (met c) staat met grote letters ‘de vegetarische slager’. Onder de naam Vegetarische Kipstuckjes staat met kleine letters ‘op basis van soja, …’ En onderaan een label met de tekst ‘lekker en lijkt erg op kip’ Je hoeft dus helegaar niet naar de zij-of achterkant te kijken en kleine lettertjes te bestuderen, je zou al moeten weten wat je in je handen hebt.
@12: Erg voorbarig van die slager die geen vlees eet. Hij kent mijn smaak helemaal niet en dan toch beweren dat iets lekker is!
@12: [ dat verpakkingen genoeg simpele aanwijzingen hebben ]
Juist, en m.i. nemen mensen daar al te snel genoegen mee en lezen niet verder.
Ze zoeken “hamburger”, ze zien hamburger en gooien het in hun mandje.
Ze zoeken wc papier en gooien zonder het opschrift te lezen keukenrollen in het mandje, want het lijkt er op.
Ze zoeken drinkyoghurt Limoen en komen er na maanden achter dat er in kleinere letter onder staat “smaak”. Want 5% appelsap en 0,5% citroensap en 0,5% limoensap. Waarom heet dat niet drinkyoghurt appelsap?
Zo zie je ook links geplaatst hier op Sargasso, waar men alleen de headline gelezen heeft en er dan van uitgaat dat het de eigen mening bevestigt.
@13:
Beetje zwak argument:
Reclames die beweren dat iets lekker is zonder dat ze je smaak kennen is niet alleen voorbehouden aan de “vegetarisch slager”.
@12: Sorry, maar dat is gewoon niet waar. Fabrikanten hebben er een handje van om verpakkingen op elkaar te laten lijken en misleidende termen te gebruiken. En winkeliers zijn ook niet altijd even duidelijk in de indeling van producten. Je moet echt oplettend zijn, en veel mensen zijn dat niet, omdat ze te druk zijn of omdat ze gewoon geen benul hebben.
Een kennis van mij was eens woedend toen hij er thuis achter kwam alcoholvrij bier te hebben gekocht (haha…oké, lullig voorbeeld).
Maar ook wat Frank zegt, geitenkaas is niet altijd 100% geitenkaas (ahum). Mensen met lactose-allergie weten dat wel, evenals mensen die Teun van de Keuken volgen, maar de rest van de bevolking is vrij oblivious.
Nou vind ik een term als “vegetarische kipstuckjes” en dergelijke wel duidelijk genoeg, mits ze inderdaad ook in het juiste schap liggen.
Ik heb meer problemen met aanduidingen als “ambachtelijk”, wetende dat het gewoon uit de fabriek komt. Of “glutenvrij” bij producten waar sowieso geen gluten in kunnen zitten.
Maar goed, je kunt nou eenmaal niet alles dichtreguleren, al doet men verwoede pogingen. De oplossing ligt toch echt in het opvoeden van de consument.
@16: Zo trof ik in de verleidbak voor de kassa eens “vetvrije drop” aan…
Wat die gluten betreft: Helaas is tarwemeel een veel te populair goedkoop vul&bindmiddel en dat stoppen ze dan ook in producten waar het niet in hoort, wat doorgaans ook de smaak aantast. Zoals bij tamari. Bij de glutenvrije variant hanteert men veel meer het originele recept.
Het helpt ook niet dat veel fabrikanten hun eigen merkschap willen, waar dan alles op elkaar lijkt.
Ik heb een tijd gehad waarin alle vakkenvullers bij mijn betreden van de dorpssuper snel het magazijn in stoven omdat ik ze wanneer ik mijn leesbril was vergeten gerust vroeg om van dit of dat product die kleine paarse zespuntertjes op die blauwe achtergrond te lezen. Voortschrijdend inzicht heeft hen die paniek intussen bespaard: als de tekst onleesbaar is, is het niet de bedoeling dat je het leest en dan laat ik het product gewoon staan.
@17: Heel verstandig. Het is raar dat sommige etikettering onleesbaar is, en dat dat blijkbaar mag.
Maar goed, er zijn heel veel dingen raar aan de regulering, het is vaak het gevolg van allerlei lobbypraktijken, en niet altijd in het belang van de consument, zelfs niet in het belang van concurrentiebevordering.
Maar nogmaals, het lijkt me handiger om de consument beter te wapenen tegen de praktijken van fabrikanten en winkeliers, dan nog meer regulering van de commercie. Die komt toch iedere keer weer met iets nieuws, er valt gewoon niet tegen op te boxen. Tenzij iemand een waterdichte constructie kan bedenken, maar dat zie ik niet gebeuren.
@18: [ en dat dat blijkbaar mag ]
Wetgevers zijn nu eenmaal notoir slecht in exacte omschrijvingen en blijkbaar kun je fabrikanten niet houden aan “de geest van de wet”.
Toen “roken is slecht voor bla bla” op pakjes moet staan wisten ze het meest slecht leesbare lettertype te vinden in de slechtst mogelijke opmaak. En kwamen en komen er mee weg.
@19: En toch zijn er nog zat grafici en letterontwerpers die roken…
@19: Vergeet niet dat juist op dat punt de voedselindustrie-lobby erg actief is.
@10 Hah zelden iemand gezien met zo weinig inzicht in de menselijke natuur
Voor diegenen voor wie het allemaal nog niet zo duidelijk is:
Hint nummertje 1. Kipstukjes liggen naast de drumsticks. Vegetarische kipstukje liggen naast de tofoe.
Hint nummertje 2. Doe je kipstukjes in de pan, dan drijven die binnen luttele minuten in hun eigen water. Echte kip wordt door de vleesverwerkende industrie namelijk eerst zorgvuldig geïnjecteerd met dunne pekel, in het kader van een stukje kiloknaller naar de prijsbewuste consument toe. Vegetarische kipstukjes daarentegen, beginnen direct na contact met de pan te knetteren als een duizendklapper.
@23 tip 2 is niet praktisch. de appie stelde het niet op prijs toen ik het in de winkel uit probeerde ;)
@rest. tis eigenlijk heel simpel. de mensen die er iets om geven lezen de ingrediënten. de rest leest allen het prijskaartje.
aangezien er echt iets aan onze consumptie moet veranderen, de oproep aan de politiek om alle niet duurzame etenswaren middels accijns uit de markt te prijzen. blijkbaar is prijs het enige dat werkt om de ongeïnteresseerde mede consument te laten veranderen.