Een ander geluid uit Israël, dat hier ook wel een keer gehoord mag worden. Voor de derde achtereenvolgende maal is Likoed-leider Netanyahu er niet in geslaagd een meerderheid te verwerven in het Israëlische parlement voor zijn ultrarechtse blok. Met opnieuw moeizame coalitieonderhandelingen in het vooruitzicht. De meest voor de hand liggende oplossing, een grote coalitie van Netanyahu met zijn concurrent Gantz van de iets minder rechtse Blauw&Wit-formatie lijkt onmogelijk. Netanyahu zou op papier met de ultrarechtse partij Yisrael Beytenu van Liebermann zaken kunnen doen. Maar Liebermann en het religieuze deel van het rechtse blok kunnen niet door één deur. Blauw&Wit gokt op een minderheidsregering met Liebermann. Die zou echter moeite hebben met de steun die daarvoor nodig is van de oorspronkelijk Arabische Joint List, die voor het eerst ook joodse stemmen trok en twee zetels won. Voor de Palestijnen is het 'lood om oud ijzer'. Met uitzondering van de Joint List heeft geen van de partijen afstand genomen van de annexatiepolitiek, het inpikken van steeds meer stukken land op de Westoever en de voortdurende apartheidspolitiek. Een eerste reactie van Abu Pessoptimist op de verkiezingsuitslag eindigde vorige week met de vraag: Gaat het ooit nog een keer goed komen?
Dit is het Sargasso-café van maandag 09-03-2020. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
LONGREAD - Het ‘Rode Paleis’ op een heuvelachtig plateau aan de zuidoostelijke grens van de stad Granada, in het Arabisch ‘qasr alhamra’ genoemd en algemeen bekend onder de naam ‘Alhambra’, is een van origine Moors fort c.q. paleis met de enorme oppervlakte van 140.000 vierkante meter. De Arabische naam zou in Latijnse letters eigenlijk als ‘al-Ḥamrāʼ moeten worden geschreven, maar inmiddels is de internationale spelling Alhambra gangbaar.
De laatste Moorse koning die hier resideerde was de in deel 1 besproken Mohammed XII Abu Abdallah, door de christenen genaamd ‘Boabdil’. De door Couperus beschreven scène, waarin Abu Abdallah op de plek die later bekend zou staan als ‘De laatste zucht van de Moor’, voor de laatste keer omkijkt naar het Alhambra en waarbij hij, tot ergernis van zijn moeder, in tranen uitbarst, komt ook in het boek van Washington Irving voor, maar over dit boek straks.
Het Alhambra is in feite een kleine stad die langzaam gegroeid is een waarvan het oudste gedeelte dateert uit 889 en is gebouwd op Romeinse fundamenten, de voorgangers op het Iberisch schiereiland van de Visigoten.
Volgens Irving stamden enkele torens van het complex nog geheel of gedeeltelijk uit de Romeinse tijd. Nadat het fort in de 13e eeuw ruïneus was geworden, werd het vervolgens gerestaureerd en uitgebreid. Het was uiteindelijk Yusuf I, Sultan van Granada, die in 1333 het complex zijn uiteindelijke Moorse aanzien en grootte gaf.
‘Dikastocratie’, ofwel: worden we door de rechterlijke macht geregeerd of door de politiek?
In november vorig jaar wilde Baudet daar een Kamerdebat over, want hij vindt dat rechters steeds meer politieke besluiten ‘ondermijnen’. Een debat werd door een grote meerderheid van de Tweede Kamer afgewezen, ook door de VVD.
Tijdens de procedurevergadering van 14 november 2019 stelde VVD’er Tobias van Gent voor “een werkgroep te formeren en in samenspraak met de Commissie J&V een rondetafelconferentie te organiseren”.
Vandaag is het dan zo ver en is dat rondetafelgesprek over dikastocratie, live te volgen via de videostream vanuit de Groen van Prinsterenzaal (11.15 – 14.30 uur).
Dertien mensen zijn uitgenodigd hun licht hierover te laten schijnen. Als voorproefje presenteren wij hier de genodigden met citaten uit hun ‘position papers’ (voor zover aanwezig).
– mr. Geert Corstens (oud-president Hoge Raad der Nederlanden), position paper:
van een “gouvernement des juges” of een magistrocratie is geen sprake. De context is dynamisch, maar de rechter doet gewoon zijn werk. De staat, dus ook de rechter is er, zoals je bij het Spinoza-monument in Amsterdam kunt lezen, voor de vrijheid van ons allemaal, niet voor de staat zelf.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Zijn er deze zieke dagen ook nog leuke dingen uit Italië? Jawel, dit medicijn tegen chagrijn
Mose Concas is de moderne beat-boxende Toots Tielemans uit het Italiaanse Sardinië. Hij stelde zich onlangs al eens voor aan de jury van America’s Got Talent: filmpje.
OPINIE - Aan de vooravond van Internationale Vrouwendag verscheen een oproep van Kathalijne Buitenweg (GroenLinks) onder de noemer “#ikspreekmijuit tegen seksisme en vrouwenhaat”. Anderhalve week geleden verscheen van haar hand ook een essay over dit onderwerp in De Groene.
De reacties zijn voorspelbaar. Vrouwenonderdrukking in de islam wordt van stal gehaald, alsof ze zich daar niet tegelijkertijd tegen uitspreekt. Juist ook vrouwen met een niet-westerse achtergrond hebben het nóg zwaarder te verduren. Anderen vinden dat vrouwen maar gewoon ballen moeten hebben, niet zo in de slachtofferrol kruipen. Want mannen krijgen ook een hoop gezeik over zich heen, toch. En als je niet tegen al die haatspraak kunt, moet je maar een andere baan zoeken.
De typische afleidingsmanoeuvres van mannen én vrouwen die niet (willen) begrijpen dat de positie van de vrouw in onze samenleving lang niet zo gelijkwaardig is als we denken, zoals die zou moeten zijn.
Dat het in andere culturen (veel) slechter is gesteld, is geen excuus om je niet uit te spreken tegen de misstanden die zich hier nog steeds afspelen. Het is een feit dat vrouwen, zeker in hogere posities, veel meer bagger over zich heen krijgen dan mannen. Vrouwen worden anders beoordeeld dan mannen; een boze man heeft een stevige mening, een boze vrouw is emotioneel, of nog erger, hysterisch. En daar moet dan een piemel in. Wat dat betreft zijn denkbeelden uit de oudheid nog steeds bon ton.
Sargasso besteedt op geheel eigen wijze 1 x per week aandacht aan kunst. Kunst op Zondag geeft ruimte aan kunstbloggers. Elke tweede zondag verbinden M&M een door Maria Willems gemaakte foto aan een gedicht van Michiel van Hunenstijn.
IJssel
Alles kabbelt, en er is deining, is de rivier nog wel de oude? Er wordt
gesmoezeld door hogerhand: alles komt goed. Donkere wolken
pakken zich samen, maar op de rivier valt slecht te schuilen. Het
orkestje dat gehuurd is voor het feest speelt op de pont. Muziek draagt
ver over het water. En ’s nachts had je al die diepe brom van de
scheepsdiesels die voorbij schoven, je zag ze niet.
De dukdalf, die zo naar carbolineum ruikt, daar sprongen jullie
’s zomers altijd af. Jij had je altijd voorgesteld hoe de boel er
drooggevallen uit zou zien, tot op de bodem, waar de geschiedenis
onzichtbaar ligt – jij was niet zo van de praktische kant.
En je mist de knotwilgen, waar zijn ze gebleven, alles is nu zo
plat en recht. Er staat een flesje IJsselwater geëtiketteerd,
op je bureau, van toen het hoogwater was.
Je slalomde toen met je kajak om de bomen en het hotel
in het plantsoen. Het prikkeldraad hing zwaarbeladen vol
toen het water gezakt was. In de zomer zat je hier ook:
de trein rommelde over de brug en de zon ging gloeiend onder.
Daar kreeg je een zoen van je lief, het water kleurde goud.
Je was een schakeltje, je stroomde mee met de rivier,
er was altijd een volgende bocht waar koeien
tot hun knieën in het water stonden.
Alles komt goed.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Dit is het Sargasso-café van zondag 08-03-2020. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
Deze klassieker verveelt echt nooit. Een heerlijk nummer om in een romantische zaterdagavondstemming te komen (als je de tekst even vergeet). Doe eens gek, en dans met elkaar, gewoon zomaar, middenin de huiskamer. Pak je lief bij de hand, kijk elkaar diep in de ogen en schudt je heupen los. Laat je meevoeren op het ritme. Veel meer heb je niet nodig voor een sensuele avond.
Dit is het Sargasso-café van zaterdag 07-03-2020. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.