Sargasso gaat een dag op groen

Het is deze week Rainforest Week EN het is vandaag de Bossen voor Klimaatdag EN het is vandaag Blog Action Day 2009: Climate Change. Tja, dan kan je als Sargasso natuurlijk niet achterblijven. Dus vandaag, 15 oktober 2009, staat geheel en al in het teken van het groen, de bossen en de klimaatverandering. Alleen als er torenflats of kabinetten vallen, onderbreken we vandaag de uitzending even. Verder overvoeren we jullie de hele dag met alleen maar groene postjes, maar dan wel met een zwarte achtergrond want dat schijnt stroom te besparen. U bent gewaarschuwd!

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Marijnissen en de zorg om de ‘kwaliteitsjournalistiek’ (maar wat is dat?)

marijnissenSP-Kamerlid Jan Marijnissen maakt zich al enige tijd zorgen over de ‘onafhankelijke’ en ‘kritische’ journalistiek in Nederland. In februari van dit jaar – maar ook al eerder – benadrukte hij het belang van kwaliteitskranten. Een van de pijlers van dit artikel is de mogelijkheid tot verruiming van staatssteun (onder de nodige voorwaarden). Vandaag, 14 oktober, was Marijnissen te gast bij de Hogeschool van Amsterdam en sprak over de toekomst van de journalistiek met studenten van het profiel Nieuws en Media van de opleiding Media, Informatie en Communicatie (MIC).

Voor een docent aan de opleiding was het indrukwekkend om te zien hoe de studenten, nog nat achter de oren, de rode orkaan uit Oss voor hun kiezen kregen. Amusant was het ook. Maar welke namen en rugnummers nu écht horen bij de kwaliteitsjournalistiek volgens Marijnissen? Het werd me (nog) niet duidelijk. De Telegraaf in elk geval niet. Vol weerzin sprak de SP’er over de ‘actiekrant’ Telegraaf. ‘Maar Trouw kan er ook wat van.’ Nu.nl? Bloggers? Profiteurs van andere media. GeenStijl? ‘Tuig van de richel […] Waarom zit die Rutger bij Triana, bij één van de beste presentatoren in Nederland, Joost Karhof? Wat doet-ie daar?’ Twitter? ‘Alle twitteraars zijn losers. Twitterende kamerleden zijn ijdeltuiten’. Hij roemde wel de inzet van NRC Handelsblad en actualiteitenrubrieken als Zembla.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Kritiek op Big Food is niet Delicious

feelNeppen 
mag 
van 
onze 
wetgever. 
Gekookte 
worst 
met 
paprika 
en 
andere 
kruiden, 
en 
je hebt 
‘authentieke’
 chorizo. 
Old 
Amsterdam
 is 
belegen
 kaas 
van 
Duitse 
melk 
die 
zich 
in
 22‐24
 weken een 
ongeluk
 rijpt. 
Een 
knap 
staaltje
 kaastechniek, 
maar 
met 
oude 
kaas 
heeft 
het
 niks 
te 
maken. Gezondheidsneppen 
mag 
ook. 
Sourcy 
mag 
suikerwater 
als
 Vitaminwater
 verkopen,
 met 
‘Ik
 Kies 
Bewust’‐plakker 
en 
al. 
Helemaal
 schateren 
moet 
je 
als 
je 
weet 
dat
 Ola 
dankzij 
‘Ik
 Kies 
Bewust’
 mag 
zeggen
 dat 
ijstaart 
voortaan
 iedere 
dag 
mag.”

Bovenstaande tekst komt uit een interview met Dick Veerman (pdf), oprichter van het onvolprezen Foodlog voor het eetblad Delicious. Maar voordat u de 5,25 euro uit de zak tovert: het interview verschijnt niet. Journalist Cor Hospes kreeg het interview retour van het magazine, en toen volgde een curieuze mailwisseling met redactrice Laura van het blad. Die mailde oa het volgende:

In jouw txt lijkt het zo gefocust op de zogenaamde grote boosdoeners in de foodbranche (AH en Unilever, de neppers), terwijl Dick Veerman toch meer te melden heeft dan dat Calimero-verhaal? Daarbij komt dat delicious. veel groot-adverteerders heeft, die ons bestaansrecht bieden, dat begrijp jij ook!

In tegenstelling tot wat ze beweren is Delicious namelijk gewoon een advertentiefuik voor de voedselindustrie. De kopers die geloven in de Yakult-nonsens, de “Ik Kies Bewust”-horror en de incompetente kletspraat van het Voedingscentrum willen geen waarheid over hun voedsel. En foei! malle freelancer, dat je dat niet wist!

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Werk, commercie en ethiek

scheringa koefnoen3Gisteravond las ik een stuk over de DSB bank. Dat ging vooral over klanten die zich belazerd voelen. Hypotheek afsluiten en denken dat het gunstig is om dan twee jaar later te merken dat je stevig genaaid bent omdat de rente dan ineens geen 2 procent maar 8 procent is geworden. Natuurlijk, je hoort de kleine letters te lezen en ja je bent naïef geweest, maar er zitten twee kanten aan het verhaal.

Een uurtje later ploeg ik door wat vakliteratuur en kom ik de zogeheten IEEE Code of Ethics tegen. En toen vroeg ik me prompt, ook heel naïef, af of met zo’n Code in algemene zin, geldend voor alle werknemers dit misschien allemaal voorkomen was. Alleen al de eerste regel had het de verkopers van de DSB onmogelijk moeten maken de hypotheken überhaupt aan te smeren:
1. to accept responsibility in making decisions consistent with the safety, health and welfare of the public, and to disclose promptly factors that might endanger the public or the environment;

We zouden een hoop wetten niet hoeven te maken als we iedere werkgever zouden verplichten zijn werknemers zo’n ethische code te laten tekenen met bloed. En de werkgever zelf natuurlijk.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Journalistiek moet je betalen maar niet via een abonnement

“Op dit moment zoeken wij manieren om Grenspost te financieren” vermeldt de slapende website van het gelijknamige initiatief tot een netwerk van Nederlandstalige freelance correspondenten. Hiermee hebben we gelijk de essentie van de discussie over de ‘vergeten buitenlandberichtgeving’ te pakken: geld. Hoe prijzenswaardig het initiatief van Pieter-Bas van Wiechen ook is het zal nooit continuïteit kunnen bieden als het zijn correspondenten niet kan betalen. Als een medium haar correspondenten niet kan betalen moet het iets anders bieden wat het toch aantrekkelijk maakt er te publiceren: interactie met lezers, meer redactionele vrijheid en exposure die leidt tot betaalde artikelen en lezingen. Continuïteit levert dit echter nog niet op. Nu de traditionele kranten vechten voor hun bestaan wordt ook daar de continuïteit in internationale verslaggeving bedreigd. Als buitenlandberichtgeving ons iets waard is zal er betaald voor moeten worden, alleen de oplossing hoe er betaald gaat worden ligt niet in oude structuren. ...lees verder op Het Vergeten Verhaal.

vergetenverhalen_125x125Dit artikel was een reactie op het artikel: De Buitenlandberichtgeving als ontwikkelingsland. Sargasso werkt samen met het jaarlijks terugkerende Vergeten Verhaal project. Miljoenen verhalen gonzen over de wereld. Slechts enkelen daarvan worden opgepikt door de reguliere media. Vele anderen blijven vergeten. De Dick Scherpenzeel Stichting is op zoek naar die verhaalideeën die onderbelicht zijn gebleven, genegeerd of vergeten. Op Het Vergeten Verhaal kun je tot 10 december 2009 zelf onderwerpen insturen voor verhalen die volgens jou verder uitgewerkt zouden moeten worden door de media.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Vorige Volgende