De grote Kwakzalver
Deze week zou Ronald Reagan honderd jaar oud zijn geworden. De Amerikaanse media pakken flink uit; evenals als rechtse ideologen, die zijn voorbeeld graag in ere houden.
‘De Grote Communicator’ werd hij genoemd. Deze Amerikaanse president wist zijn boodschap meesterlijk te verkopen aan het Amerikaanse volk, en als American icon blijft hij onverminderd populair.
Reagan is dan ook de posterboy voor de rechts-conservatieve kijk op de wereld: een wereld waarin het Westen zich moet verzetten tegen vijandige, demonische krachten. Die wordt niet meer gesymboliseerd door het Kremlin, maar door Bin Laden en de totalitaire islam. Kapitalisme is goed, want zorgt voor welvaart en vrijheid, en de overheid maakt meer kapot dan je lief is. Hé, wie vindt er nu niet dat hij teveel belasting betaalt en dat politici zemelende baantjesjagers zijn en beroepsbestuurders incompetente belastingverspillers? De PvdA en de Democraten, die zijn de vijand van het volk!
Toch is lang niet iedereen overtuigd dat “The Gipper” werkelijk zo’n goede president was. Mark Sumner, pulpfictie-auteur en daarmee meer dan gekwalificeerd om te oordelen over deze icoon van de Amerikaanse pop-culture, noemt Reagan onverbloemd een populistische charlatan. Hij voerde nauwelijks wat uit in het Witte Huis, verleidde de Amerikanen tot het uitleveren van hun wapens aan hun klassenvijanden, en zelfs zijn eigen vice-president geloofde niet in zijn ‘voodoo economics’.
Linkse Bert en rechtse Ernie hebben ruzie. Bert kijkt boos. Ernie lacht. “Waarom lach je, Ernie?” “Lachen is gezond! Vroem, vrrrrrrroem!” Ernie pakt zijn autootjes en scheurt vlak langs Bert. Bert kijkt nu nog bozer. Bert houdt niet van auto’s. Auto’s maken herrie. De vader van Ernie lijkt op hem. Hij kijkt ook altijd blij. Ernie’s vader heet Charlie Aptroot. Wat een gekke naam, hè? Ernie en Charlie lachen er vaak om. Gewoon, want lachen is leuk! Ook Charlie houdt van auto’s. Jullie vinden auto’s toch ook leuk? Dankzij Charlie