Kunst op Zondag | Kiekjes

Fotografie als kunst, ofwel kiekjes met een grote ‘K’. Foto’s die niet zomaar tot stand komen maar geënsceneerd of gemanipuleerd worden tot ze de expressie krijgen die foto’s meer dan toevallig gelukte kiekjes maken. Dat is kunstfotografie. Sommigen zweren bij het ouderwetse handwerk. Tijd, licht, beweging vangen op de gevoelige plaat en in de donker kamer er dimensies aan toevoegen. De gevoelige plaat is bits en bytes geworden, de donkere kamer heet tegenwoordig photoshop. Laten we eens kieken. Man Ray. Kiek verder........

Het kwaad van ‘high frequency trading’

Op GeenStijl nota bene, een heldere uiteenzetting over het kwaad van high frequency trading:

Na vierhonderd jaar ontwikkeling van de aandeelhoudersmarkt zijn we aardig wat generaties verder. Inmiddels zijn er partijen die beweren aandelen gemiddeld maar 11 seconden te bezitten. Geen enkele interesse in een investering in de reële economie, geen behoefte risico te dragen, geen dienstverlening naar andere beleggers & geen bijdrage aan de welvaart. De High Frequency Trader. Eén daarvan meldt in vier jaar handel geen enkele dag met verlies afgesloten te hebben.

HFT’s proberen bij iedere transactie op de beurs tegenpartij te zijn. Ze rekenen geen commissie, maar een klein koersverschilletje. In hun afwezigheid zouden de daadwerkelijke koper & verkoper met elkaar gehandeld hebben, en dat verschilletje tussen de twee gedeeld hebben. Ze lopen geen risico, want ze hebben beoogde koper en verkoper allang in beeld.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: copyright ok. Gecheckt 06-11-2022

Unesco plaatst Nederlandse vastgoedzeepbel op werelderfgoedlijst

ANALYSE - De zeepbel op de Nederlandse vastgoedmarkt is toegevoegd aan de werelderfgoedlijst. Dat heeft het Werelderfgoedcomité zojuist in Tokyo bekend gemaakt. Het comité roemt Nederland om haar innovatieve werkwijze bij de totstandkoming van de zeepbel, een werkwijze die wereldwijd inmiddels navolging krijgt.

Initiatiefnemer voor de Nederlandse nominatie was DNB-directeur Klaas Knot: ‘Gelijk bij mijn aantreden in 2011 ben ik een lobby gestart om dit voor elkaar te krijgen. De hoge Loan-To-Value-Ratio (LTV) van de Nederlanders zorgden in combinatie met dalende huizenprijzen dat internationale financiële markten vertrouwen kwijt raakten in onze banken. Nu de zeepbel officiëel beschermd is zal dat vertrouwen snel terug komen.’

Gidsland Nederland en de ‘Dutch treat’

De plaatsing van Nederland ging niet zonder slag of stoot. Centrale banken van onder andere Australië en Engeland probeerden hun eigen vastgoedmarkt ook te plaatsen, maar het erfgoedcommité had slechts plek voor één vastgoedmarkt. Wat uiteindelijk de doorslag gaf, is dat Nederland al sinds medio jaren ’50 van vorige eeuw een gidsland is voor zeepbel-economieën. Een geheel unieke ‘Dutch treat‘ die de politiek heeft ontwikkeld laat al decennia een uiterst effectief patroon zien: eerst worden de ‘have nots’ gesubsidieerd om te sparen en/of om te lenen voor een woning. Zodra de prijsstijging momentum wint en iedereen een huis wil kopen wordt de subsidie voor sparen afgebouwd en de subsidie voor lenen aangevuld met een garantie op onverantwoorde leenvormen die uitgaan van prijsstijging en stijgend inkomen. Zodra een bubble is geknapt worden de subsidies weer stopgezet en komen de garanties – ook voor bestaande gevallen – te vervallen.

Foto: Raj (cc)

De dwaas van Gerasa

COLUMN - Als iemand me zou vragen wat het mooiste verhaal uit de oude wereld is, dan zou ik niet weten welk dat is, maar het verhaal van de dwaas van Gerasa uit Evangelie van Marcus scoort in elk geval hoog. Hier is het, in de Nieuwe Bijbelvertaling:

Ze kwamen aan de overkant van het meer, in het gebied van de Gerasenen. Toen Jezus uit de boot gestapt was, kwam hem meteen vanuit de grafspelonken een man tegemoet die door een onreine geest bezeten was en in de spelonken woonde. Zelfs als hij vastgebonden was met een ketting kon niemand hem in bedwang houden. Hij was al dikwijls aan handen en voeten geketend geweest, maar dan trok hij de kettingen los en sloeg hij de boeien stuk, en niemand was sterk genoeg om hem te bedwingen. En altijd, dag en nacht, liep hij schreeuwend tussen de rotsgraven en door de bergen en sloeg hij zichzelf met stenen.

Ik vind dit een aangrijpend portret en ik denk dat menigeen die werkzaam is in de geestelijke gezondheidszorg, weet dat zulke mensen echt bestaan. Het verhaal geeft ook een ontluisterend beeld van de wijze waarop men destijds in het Midden-Oosten omging met geesteszieken.

Ik zal zo meteen uitleggen dat het verhaal zich eigenlijk afspeelt in Gadara. Daar zijn de grafspelonken ook opgegraven. Ik schreef er al eens over.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Met de wijsheid van de massa…

…kom je een heel eind:

How is it possible that a group of average citizens doing Google searches in their suburban town homes can outpredict members of the United States intelligence community with access to classified information? […]

But also, if you take a large crowd of different people with access to different information and pool their predictions, you will be in much better shape than if you rely on a single very smart person, or even a small group of very smart people.

“The wisdom of crowds is a very important part of this project, and it’s an important driver of accuracy,” Tetlock said. […]

“There’s a lot of noise, a lot of statistical random variation,” Tetlock said. “But it’s random variation around a signal, a true signal, and when you add all of the random variation on each side of the true signal together, you get closer to the true signal.”

In other words, there are errors on every side of the mark, but there is a truth at the center that people are responding to, and if you average a large number of predictions together, the errors will end up canceling each other out, and you are left with a more accurate guess.

That is the wisdom of the crowd.

De Oekraïnecrisis vanuit Russisch perspectief

In CounterPunch:

Hillary Clinton, on March 5, said that Putin’s concern for Russians in Ukraine is like Hitler’s concern for Germans in Poland and Czechoslovakia. It is also like Ronald Reagan’s concern for US medical students in Grenada by which he justified his 1983 invasion of that small island nation. […]

It is not something unique in the personalities of Tsar Peter or President Putin that drives Russia to require non-threatening neighbors. It is the collective Russian memory of invasion. Each era of history has had its military super-power, and each super-power in turn attacked Russia.

Quote du jour | Lagere inkomens

En dat wij de lagere inkomens in de steek zouden laten is echt niet meer dan beeldvorming. D66 en de ChristenUnie denken in een gat te kunnen springen dat er helemaal niet is. De zorg voor de lage inkomens staat nog steeds als een van de pijlers van het regeerakkoord. Dat hebben we dit jaar laten zien in de loonstrookjes. […]

Dit kabinet voert voor het eerst sinds het kabinet-Den Uyl, voor het eerst in veertig jaar dus, weer een actieve inkomenspolitiek. Dat wil echter niet zeggen dat het gemakkelijk is om je als partij te profileren.

Koor King’s College gebruikt… helium?

Een originele en grappige manier om het wereldberoemde jongenskoor onder de aandacht te brengen met een 1 april-grapje.

After a lenghty consultation process, during which we learned that the surgical solution was surprisingly unpopular with the choral scholars, somebody in the chemistry department came up with a very simple solution…

Mate van conservatisme afhankelijk van gevoeligheid voor walging en dreiging

Onderzoekers aan de Universiteit van Nebraska-Lincoln lieten studenten kijken naar plaatjes van spinnen, mensen die wormen eten en dergelijke. Via een eye-tracker werd nagegaan waar de blik vooral bij bleef hangen en hoe lang men daar dan naar keek.

Het blijkt dat studenten die zichzelf als conservatief omschrijven langer stilstaan bij het negatieve en walgelijke, terwijl progressieven eerder geneigd zijn te kijken naar het positieve. John Hibbing, die het onderzoek leidde, legt uit:

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Vorige Volgende