Verloren Oudheid | Hatra – Een Parthische karavaanstad

Afgelopen zondag is de coalitie van Iraakse regeringstroepen en de Koerdische Peshmerga begonnen aan een grootschalig offensief om Mosoel te bevrijden. Het nieuws komt druppelsgewijs binnen. De coalitie ligt voor op schema, verschillende dorpen in de omgeving van Mosoel zijn al bevrijd en de ruïnes van Nimrud zijn ontzet. Op het moment is er nog veel onduidelijk vanwege de oorlogsmist. Zodra de bevrijding van Mosoel is voltooid zal ik hier uiteraard een column aan wijden. Vandaag ga ik het echter hebben over Hatra. Na de val van het Nieuw-Assyrische Rijk (744-605 v. Chr.) werd het Assyrische grondgebied grotendeels overgenomen door de Babyloniërs (626-539 v. Chr.). Later verenigden de Achaemeniden (550-330 v. Chr.) Groot-Iran, Anatolië en Centraal-Azië onder hun gezag en onderwierpen ze het Babylonische Rijk. Het Achaemenidische Rijk werd ten val gebracht door Alexander de Grote (336-323 v. Chr.), na wiens dood het Nabije Oosten verdeeld raakte onder verschillende Macedonische generaals. De afstammelingen van generaal Seleucus (312-141 v. Chr.) kwamen over Mesopotamië te heersen en stichtten daar verschillende Griekse steden. In 141 v. Chr. werd Mesopotamië veroverd door de Parthen, een Iraans volk afkomstig uit het huidige Turkmenistan. Zij waren de eerste Iraanse dynastie die er na de val van het Achaemenidische Rijk in slaagde Iran en Irak in één rijk te verenigen.

Door: Foto: Verloren Oudheid

“The worst place on earth”

…ligt niet ergens in Syrië, Jemen, of een andere brandhaard in het Midden-Oosten, maar in Zuid-Soedan.

And then there’s the clothes. I find a desert camouflage shirt, its pattern typically called “chocolate chip.” A short way off, there’s a rumpled pair of gray pants, beyond it a soiled blue tee-shirt sporting the words “Bird Game” and graphics resembling those of the video game “Angry Birds.”

And then there’s a spinal column.

A human one.

And a pelvis. And a rib cage. A femur and another piece of a spinal column. To my left, a gleaming white skull. I turn slightly and glimpse another one. A few paces on and there’s another. And then another.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: WCN 24/7 (cc)

Schaliegas passé?

ELDERS - Je hoort niet veel meer over de omstreden exploitatie van schaliegas.

In Nederland heeft minister Kamp een moratorium op proefboringen naar schaliegas afgekondigd. Het Britse bedrijf Cuadrilla dat in de Noordoostpolder en bij Boxtel proefboringen wilde beginnen stapte vorige week naar de rechter. Cuadrilla bestrijdt dat het opschorten van de proefboringen ook zou inhouden dat de eerder gegeven licenties niet kunnen worden verlengd. Het bedrijf hoopt in de toekomst alsnog aan de slag te kunnen gaan. Volgens Milieudefensie is er na de Parijse klimaatakkoorden minder reden dan ooit om door te gaan met schaliegas. Het zou de afgesproken terugdringing van CO2-uitstoot ernstig in gevaar brengen. Van de kant van het ministerie werd betoogd dat proefboringen andere mijnbouwactiviteiten in het gebied zouden kunnen frustreren. Met name boringen naar aardwarmte in de diepe ondergrond zijn dan zo goed als onmogelijk. De  actiegroep Tegengas uit de Noordoostpolder wijst op de schade voor de landbouwsector.

In het Verenigd Koninkrijk heeft Cuadrilla meer succes. Daar heeft de regering ondanks de lokale bezwaren een vergunning afgegeven voor een nieuwe proefboring in Lancashire in het noordwesten van Engeland. De beslissing van de regering kwam een dag nadat er een meerderheid was bereikt voor ondertekening van de Parijse akkoorden ter beteugeling van de CO2 uitstoot. Kennelijk heeft de Britse regering geen boodschap aan deze internationale overeenkomst, reageert Kevin Anderson, hoogleraar energie en klimaatveranderuing aan de universiteiten van Manchester en Uppsala (Zweden).

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022 copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Geen bal op tv | We amuseren ons kapot met Donald Trump

COLUMN - In een interview met De Volkskrant (of eigenlijk met The NY Times, maar ik las het in De Volkskrant) roept Hillary Clinton het boekje ‘Amusing Ourselves to Death’ van Neil Postman in herinnering. Toevallig moet ik zelf ook vaak aan dat boekje denken sinds Donald Trump bezig is op geheel eigen wijze een gooi naar de macht te doen.

In mijn boekenkast staat het vertaald als ‘We amuseren ons kapot’. In het eerste hoofdstuk van dit alleraardigste stukje cultuurpessimismegebeuren schrijft Postman:

Politiek, religie, nieuwsvoorziening, atletiek, onderwijs en commercie zijn zonder noemenswaardig verzet en vrijwel geruisloos tot amusementsproducten getransformeerd, met als gevolg dat wij als volk niet ver verwijderd zijn van de dag dat we ons kapot zullen amuseren.

Ik hechtte nooit heel veel waarde aan deze woorden, maar ik moet de laatste tijd toch toegeven dat hij steeds meer gelijk krijgt. Zij het net iets anders dan hij had gedacht. Want Postman dacht dat wij in een Huxleyaanse ‘brave new world’ terecht zouden komen waarin we niet meer zouden nadenken en we ons als het ware in slaap zouden amuseren om heel geleidelijk in een coma te glijden waarin alle individuele geneugtes zouden zijn verdwenen. 

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Hillary Clinton “roast” Donald Trump

Op het “Alfred E. Smith Memorial foundation Dinner“, een liefdadigheidsdiner, worden traditiegetrouw altijd beide presidentskandidaten uitgenodigd. Het is meestal het laatste publieke optreden waar ze samen te zien zijn en ze worden geacht te speechen. In die speeches maken de kandidaten elkaar en zichzelf belachelijk. Zie hier de resultaten.

Hillary Clinton:


Donald Trump:

Foto: Paille (cc)

Is bevolkingsgroei in ontwikkelingslanden onze zorg?

ACHTERGROND - De Verenigde Naties verwachten dat de wereldbevolking in 2050 maar liefst 9,7 miljard mensen telt. In 2100 zijn dit er naar verwachting 11,2 miljard – een toename van ruim 50% ten opzichte van nu. De grootste groei zal zich bovendien voordoen in landen die een bevolkingsaanwas het minst kunnen verdragen. Moeten wij ons hier zorgen over maken; en zo ja, kunnen we er iets aan doen?

Het groeitempo van de wereldbevolking vlakt al een tijdje af, maar in sommige gebieden (Afrika en Zuidwest-Azië) zal de bevolking naar verwachting de komende decennia nog fors toenemen.

Afrika is met afstand de grootste groeier. De komende 35 jaar zullen er naar verwachting 1,3 miljard Afrikanen bijkomen. Dat is meer dan de helft van de totale verwachte wereldwijde bevolkingsgroei gedurende die periode.

Het is op zijn zachtst gezegd onwaarschijnlijk dat er tegen die tijd genoeg land, water, energie en vooral ook werk voor al die mensen zal zijn.

Als het vruchtbaarheidscijfer in snelgroeiende landen niet tijdig afneemt, lopen deze bovendien het risico terecht te komen in een zogenaamde demographic trap, waarbij de groei van economische productiviteit geen tred kan houden met de extra bevolkingsaanwas die moet worden gevoed, gekleed en van onderwijs voorzien.

De resulterende druk op de bestaande voorzieningen stimuleert ouders vervolgens om maar vooral veel kinderen te krijgen (bijvoorbeeld om nog van iets van een oudedagsvoorziening verzekerd te zijn) wat de druk op de aanwezige faciliteiten nog verder vergroot, waardoor het land of de regio ten slotte in een vicieuze cirkel belandt.

Foto: Hugo Chisholm (cc)

Broos weefwerk

COLUMN - Elke dood van een intimus is een ramp voor de nabestaanden. Ongeluk, ziekte, euthanasie, zelfmoord – het maakt uiteindelijk bar weinig uit. Altijd is er het gapende gemis, het verlies, de schrik, de rouw. Bij euthanasie kun je jezelf enigszins trachten te troosten dat je vriend, je moeder, je kind verder lijden gelukkig is bespaard, maar de aanvankelijke onthutsing over de dodelijke ziekte die ze trof, wordt er niets minder om.

Ik blijk totaal niet bestand te zijn tegen de dood van degenen van wie ik houd, de ontwrichting van mijn leven na de dood van mijn hartsvriendin getuigt daarvan. We praten als samenleving niet vaak over rouw, maar ik denk dat iedereen er terdege van doordrongen is hoe ontzagwekkend de impact van de dood van een goede vriend, een geliefd familielid is.

Ook mensen die zelf dood willen weten dat. In de jaren dat ik dagelijks meelas in zelfmoordfora ontdekte ik dat de laatste lijm die mensen aan het leven kleeft, hun angst is voor het effect van hun zelfmoord op hun intimi. Hun liefde voor vrienden en familie was het laatste restje lijm dat hen aan het leven kleefde. Zelfmoord pleeg je bijna altijd pas, zo leerde ik daar, wanneer je je eigen leed niet meer kan wegstrepen tegen het leed dat je anderen met je dood berokkent.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Quote du jour | I will totally accept the results

I would like to promise and pledge to all of my voters and supporters and to all of the people of the United States that I will totally accept the results of this great and historic presidential election, if I win.

Donald Trump laat weer eens zien dat hij niet alleen een antidemocraat is, maar ook nog eens de mentale leeftijd heeft van een kleuter.

En onze Geert blijft het prachtig vinden.

SG-café donderdag 20-10-2016

Dit is het Sargasso-café van donderdag 20-10-2016. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.

Closing Time | Im Ascheregen

Uit principe luisteren wij natuurlijk sowieso geen muziek van het Schlagervolk naast ons, maar daarmee doen we de Duitsers en onszelf toch ernstig tekort, zo bewijst hiphop-artiest Casper.

Ik ben zelf geen fan van het genre, noch van de klank van de beschadigde stembanden van de voormalige hardcore punkzanger, maar zijn teksten zitten degelijk in elkaar, met sterke beeldtaal.

Voor wie het Duits niet machtig is, hier een impressie:

Vorige Volgende