Francesca Albanese, de VN-waarnemer voor de mensenrechten in de bezette gebieden, probeert ons bij de les te houden. Ze herhaalt regelmatig twee dingen. Eén is dat, volgens het genocideverdrag, de landen van de wereld verplicht zijn op te treden tegen een genocide. We zouden - onder bescherming van de Algemene Vergadering van de VN - in actie moeten komen en een interventie plannen. Of anders zoveel schepen als mogelijk moeten bemannen en daarmee als een oversized hulpkonvooi naar Gaza varen. Het andere dat ze herhaalt, is dat op 17 september aanstaande, volgens een uitspraak van het Internationaal Gerechtshof van verleden jaar, de onwettige bezetting van Gaza en de Westoever zou moeten zijn beëindigd en Israel zou moeten overgaan tot het betalen van compensatie.
Haar voorstellen zijn gebaseerd op het internationaal recht. Haar eerste voorstel gaat terug op de ''Uniting for Peace'' resolutie uit 1950. Ten tijde van de Koreaanse oorlog weigerde de Sovjet-Unie in actie te komen in de Veiligheidsraad, omdat de SU dan ook de Volksrepubliek China haar zetel zou moeten gunnen in de Raad. De overige leden grepen toen naar dit middel om de V-Raad te passeren en hun interventie in de oorlog te laten plaatsvinden onder de vlag van de VN. Ook haar voorstel voor een maxi-flottilla naar Gaza is domweg wettig, omdat de Israelische belegering en afsluiting van Gaza net zo onwettig is als de bezetting van Gaza zelf. En de uitspraak van het hoogste rechtscollege, het ICJ, spreekt voor zichzelf, zelfs al werd hij dan gedaan in de vorm van een adviserende opinie.
Albanese's voorstellen zijn sympatiek en ook volstrekt logisch. Ze wil de bevolking van Gaza (of wat daar intussen van over is) redden. Daarvoor wijst ze de weg van het internationale recht. In wezen is dat de enige juiste weg. We hebben hem zelf ontworpen na de de Tweede Wereldoorlog met de bedoeling om een herhaling van het zelfde soort ellende als toen juist was beleefd in de toekomst te voorkomen. ''Never again'' is dan daarom, net als altijd, nu dan ook gewoon ''now''. Ik kan alleen maar zeggen dat ik het volledig met haar eens ben. Ik weet ook dat er heel wat meer mensen zijn die op dezelfde manier over deze dingen denken. Maar helaas, de Westerse wereld als geheel, of beter de leiders ervan, liggen dwars. Macron, Starmer en Merz vinden blijkbaar dat Israel niet te hard moet worden aangepakt - het is tenslotte een land dat is voortgekomen uit die andere genocide, de holocaust. Dus voorzichtig asjeblieft. Er zijn trouwens ook veel te veel gemeenschappelijke belangen - waaronder niet in de laatste plaats handelsbelangen. Dus nee, wacht nog even, nu nog maar even niet. Wel komen Macron - en mogelijk ook Starmer - met een erkenning van Palestina als doekje voor het bloeden, ook al lost het volstrekt niets op voor Gaza - of zelfs de Westoever. Maar ja, wat moet je anders. (Ons treurige demissionaire restkabinetje is het zelfs daar niet mee eens).
Bombardementen
Intussen wordt Gaza-stad heroverd. Nou ja, heroverd. De eertijds trotse stad, één vande oudste steden ter wereld die al een rol speelde in de handel tussen de vroegste Egyptenaren en de Feniciërs, die in de jaren '80 nog was omgeven door uitgebreide sinaasappelplantages, wordt nu volledig platgemaakt en gesloopt. Er rijden oude APC's (afgekeurde gepantserde auto's voor het vervoer van troepen) rond, die zijn geladen met zware springladingen. Ze laten in het stadsdeel Shuja'iyye complete wijken ontploffen, vaak inclusief de bewoners, die weigerden zich nog eens te laten wegsturen naar plaatsen waar voedsel niet te vinden is en waar het evenmin veilig is, of die gewoon niet meer zo ver konden lopen. Ook geven ze verstikkende gassen af om overlevenden weg te jagen. Ondertussen gaan de bombardementen en de beschietingen gewoon door. Ook de doden die dagelijks gemaakt worden door beschietingen van menigten bij de distributiepunten van de zogenaamde Gaza Humanitarian Foundation GHF, of de paar ongelukkigen die in hun tent getroffen worden door de droppings vanuit de lucht blijven komen. Het officiële dodental van het media bureau van Gaza staat nu boven de 62.000. Maar dat getal is in wezen zinloos. Het kunnen er evengoed 300.000 zijn.
Hongersnood
De ''herovering'' van Gaza-stad gaat dus intussen gepaard aan een volledige hongersnood. De Integrated Security Food Phase Classification of IPC van de VN maakte onlangs bekend dat meer dan een half miljoen mensen in Noord-Gaza te maken hebben met 'catastrofale' voedselkorten. Dat was trouwens al aangekondigd. De IPC waarschuwt al sinds de verwoesting van vrijwel alle landbouwgrond, kippenfarms en veestapel en zeker sinds de bijna volledige blokkade die Israel instelde nadat het in maart het staakt-het-vuren had doorbroken. Voor ruim 300 mensen (ongeveer de helft van hen kinderen) eindigde deze fase al met de dood. En velen zullen nog volgen. Eind september zal de hongersnood zich uitbreiden naar Deir el Balah en Khan Younis. Het volgt dan een uitgekiend verhongeringscenario dat de Israeli's welbewust hebben opgesteld. Vanaf maart wordt vlees geweerd, evenals eieren, melk en fruit of verse groenten en medicijnen en de meeste brandstof. Ook drinkwater is uiterst schaars, omdat Israel de volledige infrastructuur, de bronnen en ontziltingsinstallaties, het hele systeem, grondig heeft vernield. Vooral voor pasgeborenen en peuters is dat uiterst slecht nieuws, omdat ook babymelk niet mag, het wordt uit alle bagage gehaald van alle hulpverleners of artsen die Gaza aandoen. Vooral deze jongste groep wordt heftig getroffen omdat (heel) jonge kinderen die met langdurig tekorten aan voedsel te maken hebben, daar in hun latere leven de last van zullen ondervinden. Ze zijn minder intelligent omdat hun hersens zich door gebrek aan voedingsstoffen niet zijn goed konden ontwikkelen, ze worden ook vaker ziek. Ze lopen trouwens ook het meeste risico dat latere leven niet eens te gaan halen omdat ze eerder overlijden. Tenminste 5.000 kinderen zijn al als een extra risico bestempeld en worden in ziekenhuizen behandeld. Maar die ziekenhuizen zijn allemaal op zijn minst één of meerdere keren gebombardeerd, ze hebben nauwelijks medicijnen en zitten zonder bevoorrading. Ze hebben ook een tekort aan artsen, aangezien een aantal is gearresteerd (en gemarteld wordt in Israelische gevangenschap) of is gedood. Het is een uiterst grimmig scenario dat Netanyahu en de zijnen zo hebben uitgedacht. Wie niet wordt doodgeschoten bij het zoeken naar voedsel, of wordt opgeblazen in zijn huis, of in zijn tent dood wordt gebombardeerd, gaat vermoedelijk wel dood door gebrek aan eten of door het drinken van vuil en brak water. Of hij/zij overlijdt aan één van de vele ziekten die onder deze omstandigheden vrij spel hebben. En wie traks onverhoopt nog steeds niet dood is, wordt vermoedelijk met een korst boord gelokt en over de grens gezet naar één van de arme landen in Afrika of elders waarmee de Israelische regering onderhandelt over de bedragen die betaald moeten worden om ze daar te mogen dumpen.
Moord op journalisten
Israel zag op 25 augustus ook nog kans om een nieuwe misdaad te plegen. Het vermoorde met een aanval op het Nasser ziekenhuis in Khan Younis op zijn minst 15 mensen onder wie niet minder dan vijf journalisten: Maryam Abu Daqqa (een freelancer die onder meer werkte voor AP,) Mohammed Salama (Al-Jazeera), Ahmed Abu Aziz, Hossam al-Masri (Reuters), en Muath Abu Taha. Er zijn nu meer dan 240 journalisten gedood in deze genocidale campagne. De aanval werd uitgevoerd als een ''double tap'', dat wil zeggen een eerste aanval doodde Hosssam al-Masri op de bovenste verdieping van het Nasser Ziekenhuis, en enkele minuten later doodden twee tankgranaten de anderen. Deze dubbele klap methode wordt regelmatig door Israel toegepast omdat zo de toegestroomde hulperleners die de slachtoffers van eerste klap ook worden gedood. Zo vallen er lekker veel slachtoffers. Niettemin verklaarde Netanyah later dat het een tragische fout was geweest, iets met verkeerde munitie of zo. Onderwijl verklaarde iemand op de sociale media dat hij de tip had gegeven dat er op de bovenste verdieping een camera was gesignaleerd die de positie van Israels legereenheden aan het doorgeven was. (Dat was Maryam Abu Daqqa die middenin een uitzending zat). Netanyahu ontkende overigens ook dat er in Gaza een hongersnood zou zijn. Het Israelische ministerie van Buitenlandse Zaken diende zelfs bij de VN een klacht in tegen de IPC die de waarheid geweld zou hebben aangedaan. Ze blijven consequent, die Israeli's. Ze liegen over alles.
Ondertussen op de Westoever
Het schijnt dat het tot het Westen is doorgedrongen dat de plannen om eindelijk de ruimte van E1 te gaan vullen met nieuwbouw, en intussen een miezerig weggetje aan te leggende dat wordt aangeduid met de naam ''Fabric of Life'' als enige verbinding tussen het noorden een het zuiden van de Westoever, de definitieve doodsteek voor een twee-statenoplossing betekent. Nou was die twee-statenoplossing toch al jaren zo dood als en pier, maar het blijft verrassend dat de reacties zo lauw uit zijn gevallen. Blijkbaar heeft het Westen, dat wil zeggen de Europese Unie, zich al verzoend met het idee dat er toch niet veel aan te doen is in een tijd van Trump.
Maar er was wel degelijk ook ander nieuws van de Westoever dat er evenmin om loog. Zo was er op woensdag 26 augustus een inval in Nablus. Daarbij werden volgens de goeverneur van Nablus mogelijk 2.000 man ingezet. Honderden huizen werden doorzocht. Verscheidene families werden gedwongen tijdelijk hun huizen te verlaten die dan werden omgetoverd tot militaire posten. Scherpschutters werden op de daken geposteerd en militairen voeren charges uit waarbij met traangas werd geschoten. Er vielen 80 gewonden van wie een aantal door scherpe munitie en een groot aantal wegens ademhalingsmoeilijkheden door traangas. De Rode Halve Maan zei 36 mensen te hebben behandeld.
Een dag eerder was er een grote inval in Ramallah en al-Bireh. Daarbij werden 58 mensen gewond onder wie een 13-jarig kind dat werd getroffen door scherpe munitie. Verder werden geldwisselaarskantoren onder de loep genomen, waarbij voor tenminste 1,5 miljoen shekel (ongeveer 450.000 dollar) aan geld in de zakken van de bezetters verdwenen. Diefstal van geld, goud, juwelen, elektronische artikelen, horloges en zelfs auto's is een voortdurend terugkerend probleem van het Israelische bezettingsleger waar niet echt tegen wordt opgetreden. In het begin van de Gaza-campage werd 5 miljoen shehel van Gaza in de Israelische staatskas gedeponeerd, een bedrag dat intussen is opgelopen tot 100 miljoen shekel (27,6 miljoen dollar). In maart gaf een rapport van de krant YNet aan dat de gezamenlijke buit van Gaza, Syrië en Libanon zo'n 28 miljoen dollar betrof plus 183.000 diverse wapens. Veel ervan wordt via Telegram, openbare verkopingen of via Facebook Marketplace verhandeld.
Bulldozers
Een speciale vermelding verdient Mughayyir, een plaats ten oosten van Ramallah en grenzend aan de Allonweg die langs de Jordaanvallei loopt. Een man werd ervan beschuldigd dat hij had geschoten op een kolonist die zich op land van al-Mughayyir bevond. De Israelische commandant van de Centrale Sector (waaronder de Westoever valt), een generaal-majoor met de naam Bluth, zelf een religieuze kolonist, besloot al-Mughayyir een lesje te leren. Hij liet de burgemeester arrresteren stuurde bulldozers op de plaats af, die volgens de meeste kranten ruim 3.000 olijfbomen van soms wel 100 jaar oud opruimden, maar volgens de site Mondoweis waren het er niet minder dan 10.000! Sommigen zeiden dat dat was om de schutter op te kunnen sporen, maar generaal Bluth zei dat dit was om al de bewoners van Al-Mughayyir en in feite alle Palestijnen ervan te doordringen dat er niet geschoten kan worden op (Joodse) bewoners van de Westoever. Al-Mughayyir is nu kaal rondom, alleen bomen tussen de huizen en vlakbij het dorp zijn blijven staan. Het dorp is trouwens ook rondom omrings door een aantal ''wilde'' nederzettingen.
En dan was er nog de situatie in Masafer Yatta, dat elke dag wel bezoek krijgt van kolonisten en het bezettingsleger. Dinsdag besloot een kolonist tussen de 20 en 30 kamelen te stelen van de Bedoeïnenfamilie Ka'abna. Onder bescherming van het leger wandelden de dieren weg, over een berg. En dit was alleen maar een selectie van het optreden van de de overigens steeds hechter worden samenwerking van settlers en de bezettingsmacht. Als het - schijnbaar aan het oog onttrokken door de gebeurtenissen in Gaza - zo doorgaat is heel gauw niet alleen de twee-statenoplossing iets van het verleden, maar is de annexatie van op zijn minst het grootste deel van de Westoever het volgende bedrijf.
