OPINIE - Ze zijn er als de kippen bij, de ‘islam!’ roepers, de ‘grenzen dicht!’ schreeuwers, de ‘zie je nou wel’ mekkeraars. Zonder enige consideratie voor de slachtoffers staan ze op hun zeepkist te brallen. En wie nuance aanbrengt in berichtgeving ‘praat terreur goed’. I kid you not. En vooral de ‘oplossingen’ hè, vooral die oplossingen.
Want laten we wel zijn, deze aanslag op Brits grondgebied laat een paar dingen zien: wie kwaad wil, kan kwaad doen.
Net als Nederland heeft Groot-Brittannië strenge vuurwapen wetten, vooral sinds de Dunblane school shooting in 1996, maar een auto en keukenmes zijn overal verkrijgbaar.
Het land heeft sinds 2001 een serie van anti-terrorisme wetten doorgevoerd die veel strenger zijn dan Nederland en allerlei programma’s met betrekking tot het signaleren van radicalisering. Zelfs tot op de kleuterschool aan toe.
Verder heeft Groot-Brittannië geen ‘open grenzen’ zoals Nederland ze heeft: wie de oversteek waagt zal dat per vliegtuig, boot of chunnel moeten doen, inclusief paspoort controles en douane die je bagage mag controleren. Toch net anders dan even via de A12 de grens over bij Zevenaar.
Grenzen dicht?
Ondanks dit alles blijven sommigen roepen om simplistische oplossingen als ‘grenzen dicht’. Maar Nederland heeft ervaring met ‘dichte grenzen’ en terrorisme. In de tijd dat er gewoon een slagboom was en douane hun werk deed, gingen leden van het Duitse Rote Armee Fraktion regelmatig de grens over: naar Nederland om te schuilen of naar België om te vluchten. En zeg nou zelf, ook in die tijd was het kinderlijk eenvoudig om de hoofdwegen af te gaan en via binnenweggetjes de grens over te steken.
