Bijna alles wordt beter als er sneeuw ligt. Behalve misschien het treinverkeer. Als de winterstop afgelopen is, Matthijs weer op de buis is en je met een stuk taart in de mond al je goede voornemens overboord gegooid hebt, dan weet je zeker dat het nieuwe jaar pas echt kan beginnen. Behalve dan als er een hoop sneeuw valt, maar dat gebeurt toch niet. Maar toen ik dinsdagochtend mijn gordijnen uit elkaar trok, toen lag er opeens een aardig pak vlokken op de stoep. Ik zal je vertellen. Woensdagavond was de kutfilm The Day The Earth Stood Still op tv, maar die titel staat in schril contrast met wat er met Nederland gebeurt als er sneeuw ligt. Toen ik diezelfde avond een patatje stoofvlees wilde halen bij de snackbar tegenover, waren ze al aan het sluiten. Veel te vroeg. 'We hebben het koud!' riep de eigenaar.
Ja, je kunt high worden van slangengif. Ik zou ’t niet proberen, want de meneer in deze video is niet helemaal goed bij zijn hoofd volgens mij. Apart filmpje. Je moet wel tegen bloed kunnen. En tegen slangen.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
COLUMN - De gemeente Amsterdam heeft vijf horecagelegenheden aangewezen die 24 uur per dag geopend mogen zijn. Onder hen Club Trouw. Dat is een slechte zaak.
Amsterdam is al sinds het einde van de Gouden Eeuw niet meer de metropool die het denkt te zijn, maar dankzij een nieuwe wet op verruimde openingstijden komt onze hoofdstad een tikkeltje dichter bij Berlijn te staan. Vijf horecagelegenheden mogen 24 uur per dag open blijven en dat is wel zo fijn, want tot nu toe verveelde ik me altijd dood om half zeven ’s ochtends. Club Trouw is een van de gelukkigen.
Trouw is gevestigd in het oude gebouw van de gelijknamige krant. De programmering is veelgeprezen en vooruitstrevend. Vooral de techno-avonden zijn baanbrekend. Op die avonden staat de zaal vol kleurrijk uitgedoste mooie mensen die hun handen boven hun hoofd op en neer bewegen alsof ze aan het volleyballen zijn, maar dan zonder bal en op een eeuwigdurend repeat. Dat alles op het bezwerende ritme van drums en bassen die stampen als de drukpersen die er ooit overuren draaiden. Het klinkt vrij curieus, maar geloof me, het is erg leuk.
In een interview met nrc.next van afgelopen dinsdag vertelt mede-oprichter en creatief directeur Olaf Boswijk over zijn club. ‘Ik zou Trouw willen zien als een plek waar mensen […] zich kunnen gedragen zoals ze willen,’ zegt hij. Boswijk wil het liefst excentrieke bezoekers in zijn club. Als voorbeeld noemt hij travestieten, homo’s en lilliputters. Dat zijn achtereenvolgens mannen die zich als vrouw verkleden, mannen die niet kunnen voetballen en mensen met een groeistoornis. Ik zou dat niet excentriek willen noemen, maar het is fijn dat iedereen welkom is in Trouw.
COLUMN - Eind november maakte ik met een groep vrienden een eerste set afspraken over hoe we willen eten, en waar we onze kleding willen kopen. Afgelopen zondag zijn we weer bij elkaar gekomen om onder meer reclame en digitale activiteiten te bespreken.
Wat bleek? Deze onderwerpen zijn een stuk moeilijker om heel concrete afspraken over te maken dan eten en kleding. Toch hebben we een aantal nieuwe stappen op papier gekregen.
Met het spits afgebeten en een goede portie enthousiasme gingen we vorige week verder met nieuwe afspraken. Veel van onze thema’s zijn gerelateerd aan duurzaam leven, met oog voor ecologische houdbaarheid, maar ons project is breder dan dat. ‘Je losmaken van passief consumentisme,’ zoals ik eerder ons doel omschreef, betekent ook dat je je bewust wordt van de greep die je maatschappelijke context op je heeft.
Daarom stond reclame op ons lijstje. Reclame klinkt misschien als een futiel onderwerp – als je die reclame niet wilt zien, dan kijk je er toch niet naar? Reclames en advertenties zijn echter een zeer agressief en hardnekkig symptoom van het soort samenleving waarin we terecht zijn gekomen. Waar je ook gaat, je wordt geconfronteerd met de boodschap: koop. Koop! KOOP!!!
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Een ananasliefhebbende journalist is het project ‘Prins Ananas‘ begonnen en publiceerde recent aflevering 1 van de ‘de Ananasproeverij’, met wijnproever Harold Hamersma. En waar smaakte de ananas naar? Heel gek: naar ananas. Maar hij rook naar zoete popcorn. Gekkigheid.
ANALYSE - In deze zevendelige serie probeert Klokwerk er vrij filosoferend achter te komen of er iets mogelijk is als een moraal zonder religie. In het vorige deel zagen we dat met het begrip “God” ieder ijkpunt, en dus ook ieder moreel ijkpunt, is verdwenen. Er is geen universele waarheid: wat kunnen we dan nog?
Als er geen absolute waarheid is, bestaat er dan helemaal niet meer zoiets als waarheid? Bestaat er dan geen gelijk?
Er zijn veel mensen die relativisme zien als het einde van alle waarden en een vrijbrief voor alles. Deze zijn zowel in het relativistische kamp als onder hun vijanden te vinden. Deze mensen menen dat door het relativisme niets meer heilig zou zijn. Zij noemen het immoreel en richtingloos. Vervolgens hijsen ze haastig één of ander gouden kalf op het voetstuk waar eens God op stond.
Moderne afgoden
In antwoord op het cultuurrelativisme roepen sommigen bijvoorbeeld hun eigen cultuur of natie tot superieur uit, om toch nog iets van een ijkpunt te hebben. Ik zal het over dat vluchtgedrag maar niet al te lang hebben, en volstaan met de opmerking dat deze kritiek natuurlijk iedere fundamentele onderbouwing mist. Zij is immers puur politiek, en niet filosofisch ingegeven. Het kan dus voor ons probleem geen antwoord zijn, ook al zouden we dat nog zo graag willen.
ACHTERGROND - Het aantal uren dat besteed wordt aan gamen is geen onafhankelijke voorspeller voor een gameverslaving. Gebrek aan zelfcontrole wel, laat het promotieonderzoek van Maria Haagsma zien. Minder gamen is daarom niet automatisch een oplossing.
Technologische ontwikkelingen en de komst van het internet hebben ertoe geleid dat gaming de afgelopen dertig jaar sterk is gegroeid. Ondanks de voordelen die videogames kunnen bieden (zoals entertainment en serious gaming in zorg en onderwijs), heeft de toenemende populariteit ook geleid tot zorgen over mogelijke negatieve gevolgen. Er bestaat toenemend bewijs dat sommige gamers gamegewoonten vertonen die ten koste gaan van hun dagelijks functioneren. Overmatig gamen kan leiden tot serieuze problemen in het leven van een gamer, bijvoorbeeld als het ten koste gaat van werk of schoolprestaties, sociale relaties en andere vrijetijdsactiviteiten.
Mannelijke adolescenten en vrouwen ouder dan dertig zijn risiscogroepen
Het diagnostisch en statistisch handboek voor mentale stoornissen (DSM-IV) draagt momenteel geen diagnose voor “pathologisch gamen.” Terwijl sommige wetenschappers claimen dat problematisch gamen een uniek probleem is, stellen anderen dat het slechts “morele paniek” is of een uiting van andere onderliggende psychosociale problemen. Ondanks een gebrek aan overeenstemming zijn de meeste onderzoekers het erover eens dat sommige gamers problematische patronen vertonen die als pathologisch kunnen worden beschouwd. Hierbij wordt aangenomen dat het vertonen van problematische gamepatronen vergelijkbaar is met een gedragsverslaving als pathologisch gokken. Kenmerken zijn een gebrek aan zelfcontrole over gamegedrag en psychologische, sociale en school- en werkgerelateerde problemen.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Met behulp van data en scrapen vindt een nerdette de man van haar dromen
COLUMN - Het was een drukke week op Twitter. Over Justin Bieber, roken, plassen en Theo Maassen.
Vorige week schreef ik in mijn voorspellingen voor 2013 onder andere dat dit het jaar zou worden waarin Justin Bieber doodgesnoven op een pooltafel gevonden zou worden. Nou goed, hij leeft nog, maar Justin deed al een stap in de goede richting. Het popidooltje deed wat wel meer jongens van zijn leeftijd doen. Hij nam een hijs van een joint. Oeps.
Voor het eerst ervaart the Biebster de echte nadelen van idool zijn. De wereld lag aan zijn voeten, net als jonge bakvissen en mooie sneakers. Blowen is in Illinois, de staat waarin Bieber het vloei tussen de lippen nam, gewoon legaal. Maar het wordt de jonge artiest behoorlijk kwalijk genomen. Hij neemt zijn taak als rolmodel niet serieus. Beliebers zetten massaal heroïnespuiten in de arm.
Tenminste, niet helemaal. Niet alle Beliebers volgen Justins pad. Sterker nog, ze zetten hem op een nogal discutabele wijze onder druk. Op Twitter verschijnen onder hashtag #cut4bieber lugubere foto’s van met scheermesjes bewerkte armen. Dikwijls vergezeld door het verzoek of Justin alsjeblieft geen junkie meer wil zijn. Kun je nagaan, een weekje geleden werd er nog een fotograaf doodgereden toen hij een kiekje van de zanger wilde nemen. De druk op Bieber groeit. In deze situatie is het een kwestie van tijd tot hij zich kaal scheert, zich aansluit bij Scientology om vervolgens twaalf Afrikaanse kinderen te adopteren. #KutVoorBieber
… maar of dit nu boven het niveau uitkomt van ‘Je kunt niet bewijzen dat het niet zo is!’ en ‘Miljarden mensen voelen het zo, dus is het rationeel gerechtvaardigd om het voor waar te houden!’, is maar de vraag.
Opvallend, want deze prins is hoogleraar in de islamitische filosofie, met academische graden in de theologie aan de universiteiten van al-Azhar en Cambridge.
En toen kwam er een knorrige grijze olifant met een lange snuit, en die blies al die theologische hersenspinsels als een nachtkaars uit.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.