Neem nou eens een sportieve, theaterliefhebbende gehandicapte met twee kinderen en een cavia. Zou deze mevrouw onredelijk hard getroffen worden door de opeenstapeling van bezuinigingen? Zo ongeveer stelde Job Cohen het voor in het debat, vorige week, met Rutte. De oppositie deed flink haar best Rutte weg te zetten als de meedogenloze a-sociaal, die geen weet heeft van welk leed hij de toch al door het noodlot getroffen mensen mee zal berokkenen.
Rutte deinsde enigszins terug. Jawel, de bezuinigingen zijn noodzakelijk, maar vooruit dan, op Prinsjesdag zal hij de Kamer verwittigen van een onderzoekje naar eventuele “ongewenste cumulatieve effecten”.
De sportieve mevrouw moet al vijf kilometer verder reizen voor haar wekelijkse zwemuurtje, want het zwembad waar ze al jaren in plonsde is door eerdere bezuinigingen al gesloten. Of het zwembad waar ze nu heengaat zal blijven bestaan, is hoogst onzeker.
Vier keer per jaar gaat ze naar het theater. Een dure hobby, maar binnenkort houdt ze daar geld aan over. Het toneelgezelschap waar ze al jaren fan van is, zal de cultuurbezuinigingen niet overleven. Als ze nou maar niet door de overige kortingen, te weinig geld heeft voor caviavoer, want dan riskeert ze boetes van de caviapolitie, wegens uithongeren van het arme diertje.
Die kans is er wellicht, want de bijdrage voor de kinderopvang gaat omhoog. Haar kids gaan naar de die opvang omdat mevrouw bijna full-time op de sociale werkplaats werkt. Waar ze trouwens als de donder uit moet, maar met behulp van haar pgb moet dat lukken.
