Gans het raderwerk

Herinnert u zich de 1 april grap van Rutte nog? We zijn natuurlijk een land dat in de kern diep socialistisch is. (..)een diep Scandinavisch land, een diep Rijnlands model-land. (…) Daar voel ik me als liberaal ook zeer bij thuis. Dat was niet grappig bedoeld, hij was uiterst serieus in het Kamerdebat van 1 april. Dus kunnen we vandaag Ruttes 1 mei toespraak nog verwachten? Met zinnen als “hun strijd, onze strijd, internationale solidariteit”? “Landgenoten, we danken onze Chinese kameraden voor de zending van een paar dozen mondkapjes. Een daad van internationale solidariteit. Het inspireert ons solidair te zijn met onze zo geplaagde  kameraden in Italië en we zullen dan ook , net als zij, een aanvraag indienen bij de Europese Commissie voor steun uit het Europese solidariteitsfonds.” Niets van dat al, hoewel dat laatste misschien nog werkelijkheid wordt als het kabinet alle stakende bazen gaat compenseren.

Door: Foto: cc Flickr FNV 1 mei 2015 Dag van de Echte banen

Quote du Jour | Coronasteun vergroot ongelijkheid tussen EU-lidstaten

De economie van de Europese Unie drijft op het heilige principe van het ‘level playing field‘. Lidstaten mogen hun eigen bedrijven niet bevoordelen boven bedrijven uit andere landen. Staatssteun is alleen mogelijk in uitzonderlijke omstandigheden. Zoals nu dus. Maar het loslaten van het verbod op staatssteun heeft vergaande consequenties schrijven Lena Hornkohl en Jens van ’t Klooster op Social Europe.

De toestemming van de Europese Commissie voor staatssteun, inmiddels € 1,9 biljoen, is niet gelijk verdeeld

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Corona en de sociale zekerheid: bijstand, basisbaan, basisinkomen?

© Sargasso logo Kort

 

Het zijn interessante tijden voor mensen die interesse hebben in hoe de sociale zekerheid is georganiseerd. De aanleiding is vooral ellendig: het coronavirus is nog steeds een wereldwijde gesel. Niet alleen worden talloze mensen ernstig ziek en komen er velen te overlijden – ook raken mensen massaal hun baan kwijt, doordat de economie wereldwijd plat ligt. Wat betekent dit voor de sociale zekerheid, en hoe we die organiseren met elkaar?

Enerzijds laait de discussie over het basisinkomen weer op, nog feller dan voorheen. Over heel de wereld geven landen onvoorwaardelijk geld aan burgers om de ergste financiële noden te ledigen. Voor sommigen aanleiding om het basisinkomen weer te agenderen. Wat er overal op de wereld gebeurt op dit onderwerp en wat dit zegt over ‘het basisinkomen’, is een artikel (of een hoop artikelen) op zichzelf waard. Over een paar dagen worden de definitieve resultaten van het Finse experiment verwacht, dat zal de discussie een nieuwe zwengel geven.

Dichter bij huis, in Nederland, laait (ook) de discussie over de basisbaan weer op. Enkele maanden geleden werd er al voor gepleit door zowel de Wetenschappelijke Raad voor Regeringsbeleid als commissie Borstlap. Recent werd vanuit de vereniging voor sociale diensten Divosa nog voorgesteld om hiermee te experimenteren.

Foto: Jeroen Stroes Aviation Photography (cc)

Corona als herkansing voor de bankencrisis

ANALYSE - In 2009 brak de bankencrisis uit, al snel gevolgd door de eurocrisis. Banken dreigden om te vallen en werden massaal overeind gehouden met staatssteun of door nationalisatie. Het was de eerste economische crisis waarbij het bedrijfsleven achter de schermen aandrong op extra duurzaamheidsmaatregelen. Momenteel zijn veel bedrijven wederom in zwaar weer geraakt door de maatregelen om het coronavirus te beteugelen en wederom klinkt de roep om de crisis aan te grijpen om bedrijven duurzamer te laten opereren. Op Europees niveau werd al gewerkt aan een Green New Deal, een term die tijdens de vorige crisis ook al rondzong. Tegelijkertijd klinkt de roep om bepaalde bedrijven, zoals Air France-KLM, tegen alle mogelijke kosten te redden. Tijd voor een terugblik en om als samenleving randvoorwaarden aan bedrijven die steun willen te formuleren.

Bankencrisis 2009

Tijdens de bankencrisis van 2009 werkte ik bij het Ministerie van Economische Zaken. De roep om duurzaamheidsmaatregelen vanuit het bedrijfsleven riep daar verwarring op, milieu en duurzaamheid hoorde je toch juist uit te stellen bij economische tegenwind? Wat het Ministerie gemist had was de mate waarin een deel van de Nederlandse bedrijven inmiddels meerwaarde wisten te creëren door duurzamer te ondernemen. De strategienotitie over duurzaamheid als kans, waar ik toentertijd aan werkte, werd op hoofdlijnen positief ontvangen door de leden van VNO-NCW. Dat was ook voor het ambtelijk apparaat van VNO-NCW wennen, want het meeste commentaar dat zij voorafgaand aan het overleg met de milieucommissie van VNO-NCW terug hadden gestuurd diende grotendeels als niet verzonden te worden beschouwd. Alleen de kritiek op de inzet op elektrisch rijden mocht ongewijzigd blijven staan.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Quote du Jour | 1,5 meter lukt niet

KLM zegt in een reactie dat het doel van repatriëringsvluchten is om zo veel mogelijk mensen mee te nemen, waardoor het niet altijd lukt om de regel van 1,5 meter afstand na te leven. Dat is volgens KLM zo bepaald in overleg met het ministerie van Buitenlandse Zaken.

KLM gaf aan de het onmogelijk was om rekening te houden met 1,5 meter afstand tussen de passagiers op een repatriëringsvlucht uit Nieuw Zeeland. En dus zaten de passagiers – zoals gebruikelijk in de economy classhutje mutje in het vliegtuig.

Foto: Alpha (cc)

Broodnodige beroepen

COLUMN - Gisteren opende het UWV het NOW-loket. De Noodmaatregel Overbrugging Werkgelegenheid is één van de steunmaatregelen voor bedrijven die schade oplopen ten gevolge van de coronacrisis. Er zouden al 35.000 aanvragen binnen zijn gekomen.

Ruim een week eerder opende het loket voor de TOGS (Tegemoetkoming Ondernemers Getroffen Sectoren), bedoeld voor bedrijven met niet meer dan 250 mensen aan personeel. De tegemoetkoming bedraagt 4000 euro.

Als alle bedrijven met 1 tot 250 mensen in dienst hier een beroep op zouden doen, zou er 7,4 miljard euro mee gemoeid zijn. Het kabinet heeft echter een selectie gemaakt.

De regeling is vooral bedoeld voor bedrijven die te maken hebben met “gedwongen sluiting van eet- en drinkgelegenheden en evenementen, het verbod op contactberoepen op het gebied van uiterlijke verzorging en annuleringen in de reisbranche vanwege het ‘alleen-noodzakelijke reizen’ advies voor Nederlanders en bepaalde groepen ondernemers in de non-food sector”.

RTLnieuws heeft uitgezocht dat van alle ruim 1,8 miljoen bedrijven met 1 tot 250 personeelsleden, er tot nu toe 268.280 voldoen aan de selectie die het kabinet heeft gemaakt. Als zij allemaal die 4000 euro krijgen, kost dat 1,1 miljard euro.

Zo’n 62.500 bedrijven en ondernemers hebben zich al gemeld voor de TOGS en ongeveer 2200 bedrijven hebben de 4000 euro al ontvangen. Er is al rond de 9 miljoen euro uitgekeerd.

Foto: DennisM2 (cc)

Om het behoud van de vrijemarkteconomie

RECENSIE - Pessimisme is voor losers’: de correspondentie tussen een criticus van het hedendaagse kapitalisme en een topman uit het internationale bedrijfsleven.

Onder de titel ‘Dit kan niet waar zijn‘ publiceerde de journalist Joris Luyendijk een paar jaar geleden een inkijkje in de Britse financiële wereld. Het bleek allemaal nog veel erger dan we ooit hadden gedacht. Nu is Luyendijk ingegaan op een uitnodiging van oud-topman Kees van Lede om een jaar lang te corresponderen over de actuele gang van zaken in het grote bedrijfsleven, de bonuscultuur, de netwerken aan de top, de onrechtvaardige inkomensverdeling, belastingen, de klimaatverandering en meer hedendaagse thema’s waarin macht en moraal een grote rol spelen.

Kees van Lede (1942) was bestuursvoorzitter van het chemieconcern AkzoNobel, voorzitter van werkgeversvereniging VNO, president-commissaris van de Nederlandse Bank, bestuurder bij een reeks van nationale en internationale ondernemingen en op dit moment nog lid van de adviesraad van JPMorgan, de grootste bank ter wereld. Van Lede bekent ondanks al zijn ervaringen in het bedrijfsleven weinig te voelen voor het schrijven van memoires. Hij wil wel graag het debat aangaan met een vertegenwoordiger van een jongere generatie over de vraag waar het met het economisch systeem dat hij zo lang gediend heeft naar toe moet. Want hij ziet dat er wel wat veranderen moet en hij is ook niet ongevoelig voor de kritiek op het bedrijfsleven zoals die de afgelopen jaren steeds vaker te horen is -onder andere op basis van Luyendijks boek.

Quote du Jour | Geldstromen in de EU

Deze week gaan 27 regeringsleiders met elkaar in de slag om het EU-budget voor de komende jaren. Nederland, Oostenrijk, Denemarken en Zweden hebben verzet aangetekend tegen elk voorstel dat verder gaat dan 1% van het gezamenlijke bnp. De voorzitter van de Europese Raad, Charles Michel zoekt naar een compromis.

Het Roemeense Europarlementslid Clotilde Armand van de liberale Renew fractie kwam vorige week met een opmerkelijk geluid over deze kwestie.

Foto: FNV Bondgenoten (cc)

Nepvakbonden hebben in Nederland vrij spel

LONGREAD - ‘Gele bonden’ (vakbonden door werkgevers mede gefinancierd en gecontroleerd) hebben vrij spel in Nederland.

In Nederland kennen we grotere vakbonden die doorgaans zijn aangesloten bij FNV, CNV of VCP. Zij hebben leden in één of meerdere sectoren waar alle werknemers tot de doelgroep behoren. Daarnaast zijn er flink aantal kleine bedrijfs- en beroepsbonden, bonden die alleen personeel bij één bedrijf of één beroepsgroep binnen één of meerdere bedrijven vertegenwoordigen.

We hebben kort gezegd algemene bonden voor alle werknemers binnen één of meer sectoren, bedrijfsbonden voor alle werknemers binnen één bedrijf, categorale bonden voor bepaalde categorieën werknemers in één of meerdere sectoren (bijvoorbeeld hoger personeel) en beroepsverenigingen voor specifieke beroepen. Tot slot zijn er ook nog confessionele vakbonden. Deze zijn gebonden aan een kerkgenootschap, zoals het Gereformeerd Maatschappelijk Verbond.

Cao’s

Er zijn en Nederland meer dan duizend cao’s. De meeste zijn cao’s die alleen binnen één bedrijf gelden, maar er zijn ook een slordige tweehonderd cao’s die voor een hele bedrijfstak gelden. Alle cao’s moeten worden aangemeld bij de minister, voor bedrijfstak-cao’s kan een verzoek tot algemeen verbindendverklaring (avv) worden ingediend. Zo’n avv zorgt ervoor dat de cao op alle bedrijven van toepassing is, ook als een bedrijf niet is aangesloten bij de werkgeversvereniging.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Vorige Volgende