Last minute fladderkleding

Paniek. Ik ga op meivakantie naar een warm land en ik vraag me ineens af welke kleding ik daar dan aan moet. Nu vraag ik me aan het begin van ieder seizoen af wat ik het jaar daarvoor gedragen heb, dus dat is niet nieuw. Maar vliegvakanties naar warme oorden verstoren het normale proces, kom ik nu achter. Daar ben ik niet mentaal op voorbereid. Als je gewoon in de buurt van Nederland blijft, verandert de temperatuur geleidelijk en kan je rustig wennen aan wat mensen bij die temperaturen dragen en aan wat dat voor jou betekent. Bij een zonvakantie daarentegen gaat het een stuk abrupter. Je moet bovendien van tevoren al hebben ingepakt. Hoe doe je dat als je je zomergarderobe al tijden niet hebt gezien of gedragen? Dan brengen vakanties ook nog verwachtingen met zich mee, dat je het er maximaal naar je zin moet hebben bijvoorbeeld. Dit jaar zeker, want hallo, we mogen weer! En er gaat bewijs komen in de vorm van stralende vakantiefoto’s. Wij mensen houden van vakantiefoto’s. De kleding dus. Mijn plan was om voorlopig geen nieuwe zomerkleding te kopen, niet voordat ik mijn huidige collectie een stukje verder heb uitgeleefd. Maar met een naderende vakantie voel ik me nu toch ineens onzeker. Het is lang geleden dat ik dit zo meemaakte en ik vraag me van alles af. Heb ik wel kleren om te dragen daar? Natuurlijk heb ik wel kleren, maar heb ik leuke vrolijke zomerse kleren? Ik zou het niet weten! En het lijkt ineens heel belangrijk. Na alle ellende in de wereld, mét alle ellende in de wereld, lijkt het heel belangrijk om fladderende kleren te dragen als(of) het warm is en de zon schijnt. Ik wil zon, ik wil luchtigheid, ik wil fladderen. Ter voorbereiding en beoordeling heb ik mijn zomerkleding maar weer tevoorschijn gehaald. Ik moet me toch wel afvragen of ik me in die kleding niet ga voelen als een relikwie uit het verleden. Een deel van de kleding begint na jaren toch wel dat gevoel bij me op de roepen namelijk. Dat is niet zo gek, want het komt ook uit een ander tijdperk. In ieder geval uit een andere levensfase. Of ik toen zorgelozer was dan nu durf ik niet te zeggen, maar ik wil er niet naar terug. Ik wil vooruit kijken, naar een stralende toekomst. Ik ben op zoek naar een wereld waarin alles geweldig is en iedereen gelukkig. Kan ik dat kopen in de vorm van kleding? Het hoeft niet te speciaal. Bij voorkeur is het kleding die ik in Nederland ook gewoon aan kan, niet alleen op zonovergoten dagen in warmere landen. En ook op momenten dat ik me niet zo fladderend voel, maar dat het me wel helpt om daar te komen zeg maar. Het ideale kledingstuk dat alles goedmaakt. Dat zoek ik. Met dat idee vaaglijk in mijn hoofd scrol ik naarstig over duurzame en eerlijke warenhuizen, op zoek naar zo’n gelukkig makend kledingstuk. Omwille van efficiëntie probeer ik alles wat ik tegenkom zo snel mogelijk te beoordelen. Er is enige haast geboden, want ik heb nog maar iets meer dan een week. Ik probeer geen impulsaankopen te doen, want dat loopt vaak niet goed af. Gelukkig doe je dat bij eerlijke duurzame webshops niet zo snel. Na uren scrollen, na honderden zo niet duizenden hoopvolle momenten, moet ik concluderen dat ik het nog niet gevonden heb. Ik heb wat kanshebbers gezien, maar ik heb meer tijd en informatie nodig om het goed te beoordelen. Voor een grondige inspectie zou ik de kleren eerst moeten bestellen, maar ik heb nog niet besloten dat ik dat de moeite waard vind. Want naar alle waarschijnlijkheid is het gewoon kleding. Geen geluk in de vorm van textiel, geen eeuwig vakantiegevoel. Niet veel meer dan een stuk kleding zoals ik die al in mijn kast heb liggen. Ik sluit alles af en hervat mijn plan om eerst mijn huidige zomergarderobe verder uit te leven. Ik ga er van genieten, te beginnen op vakantie.

Door: Foto: Jemimah Gray (Unsplash)
Foto: Maria Willems (cc)

Oekraïne en Dirkswoud

COLUMN - ‘Godgloeiendegodgodverdomme’. De deuren van de St. Clarakerk staan wijd open, en de stem van de even godvrezende als godslasterlijke pastoor Engelbartus de Zeeuw schalt over de Oosterzij. Een meerkoetje strijkijzert haastig het riet in.

‘Hij is de antichrist, de duivel. Moge zweren en pijnen hem kwellen en geselen tot het einde der tijden. Ik vervloek hier Poetin, gezegende parochianen, de schandvlek, de pest van Rusland van nu. Overal waar de hoeven van deze demon de aarde raken, schroeit en brandt het.’

‘En u weet, ik ben een groot liefhebber van de Russische literatuur. Dat gaat mij aan het hart, godgloeiende. Die despoot besmeurt Gontsjarov, Dostojewski, Saltykov en Poesjkin – er kan nu een slecht daglicht op hun werken gaan schijnen, wat God zelve moge verhoeden. Veroordeelt niet de Russen, zij weten niet, maar vervloek Poetin.’

‘En daarom, geliefde, vrijgevige parochianen, is er vanmiddag na de dienst, op en rond de Robert Ankerbrug, een braderie en veiling en behoeve van Oekraïne. De bekende Dirkswoudse kunstenaar Ton Minneboo zal daar zijn werk, fotografie, onder andere naakten, waarvan de portee open staat voor, uh, interpretatie, verkopen aan de hoogste bieder met het hart en de portemonnee op de juiste plek.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Quote Du Jour | World conscience, you are a stain of shame

World conscience, you are a stain of shame

De Duitse kunstenaar  Volker-Johannes Trieb, dumpte precies 6500 zandzakken in de vorm van een voetbal, voor het hoofdkantoor van de Fifa in Zurich. Op alle voetballen was de tekst gedrukt: World conscience, you are a stain of shame. De actie was een protest tegen het WK voetbal in Qatar. Tijdens de bouw van de stadions ten behoeve van het Wereldkampioenschap voetbal, overleden er duizenden arbeidsmigranten door de hitte en de slechte leef-  en arbeidsomstandigheden. Volgens Volker-Johannes Trieb werden de arbeiders als slaven behandeld.

Foto: Directie Voorlichting (cc)

Een beschaafd land onwaardig

Kom kijken, haal je wijsheid niet uit de dossiers. Dan zie je met eigen ogen ons eigen Lampedusa. En daar word je dus echt beroerd van.

Koen Schuiling, burgemeester van Groningen en voorzitter van de Veiligheidsregio Groningen, heeft de situatie in de asielzoekersopvang in Ter Apel wel met eigen ogen gezien. In een interview met Binnenlands Bestuur doet hij zijn verhaal.

De situatie in het overvolle opvangcentrum is aan alle kanten beschamend. En dat geldt ook voor de houding van sommige gemeenten. Binnenland Bestuur schrijft:

En wat net zo beschamend is, is dat nogal wat van zijn eerbiedwaardige collega’s in den lande zien dat de opvang in Groningen mensonwaardig is, zelf genoeg opvangmogelijkheden hebben, maar geen vinger uitsteken.

De burgemeester wil niet aan ‘naming & shaming’ doen. Maar wie een beetje moeite doet komt er al snel achter dat in 246 gemeenten geen asielzoekersopvang is. Als ook maar vijftig van die gemeenten een beetje hun best er voor doen, zou dat al gauw ruim 26.600 extra opvangplaatsen op kunnen leveren.

Dat is ook ruim genoeg om de huidige achterstand met het huisvesten van 10.563 statushouders in te lopen. Slechts 20 gemeenten voldoen aan de taakstelling. Koen Schuiling stipt in het interview de huidige voortvarendheid aan waarmee die gemeenten en Rijksoverheid nu opvang weten te regelen voor vluchtelingen uit Oekraïne. Met enig cynisme put hij daar hoop uit:

Foto: BNN-Vara Khalid en Sophie. foto Annemieke van der Togt. copyright ok. Gecheckt 26-10-2022

Tegen wil en dank, uitleg bij talkshow Khalid

COLUMN - Woensdag 30 maart keek ik naar Khalid van Khalid en Sophie en wist niet wat ik zag of liever hoorde.
Een vader en dochter werden bevraagd over hun gastvrije opvang van niet alleen een Oekraïens gezin maar ook negentien (fok-)poedels. Inderdaad wel bijzonder. Want hoe krijg je negentien poedels vanuit een belaagd Oekraïne naar Nederland vroeg ik me nog af.
De vader beëindigde het gesprek met een voor Khalid misschien onverwacht relaas over hoeveel het wel kostte om joden naar huis te brengen; één Jood kostte wel 135 euro en hij had alleen maar AOW.

Er werd niets toegelicht. Khalid wist nog snel na de inbreng van de man iets te roepen over hoe geweldig toch de inspanningen waren van vader en dochter om vervolgens met een grijns een filmpje aan te kondigen van de nazi sympathisant en goochelaar Kalanag, die volgens K. zo favoriet was bij Hitler.
De combinatie van een prijs op het hoofd van een Jood in combinatie met een filmpje over een man die zo favoriet was bij Hitler, werd mij wat te veel. Ik waande me even in een ander tijdsgewricht.

Wat was hier aan de hand vroeg ik me af, nadat ik mijn ergste verontrusting aan BNN/Vara had kenbaar gemaakt, waarop ik overigens een vriendelijke mailtje kreeg over hoeveel mails deze omroepvereniging al sowieso had te verwerken en dat het dus even kon duren voor ik  antwoord zou krijgen.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Closing Time | Alcohol And Pills

Laat het maar aan de country / Americana artiesten over om live, tijdens hun concerten, tussen de songs door, de boel aan elkaar te babbelen. (En kunnen ze, het is toch pauze, even een slokje nemen en een snaar  stemmen.)

Ik herinner me een concert van The Secret Sisters, waarin elke eventuele stilte moeiteloos werd opgevangen door een anekdote, iets over de oorsprong van het liedje, een review over het hotel waar ze hadden overnacht, een recensie over de maaltijd of over het toetje (‘how is it called, the flaflip?) dat ze was voorgeschoteld in poppodium van de avond ervoor.

Foto: Rasande Tyskar (cc)

Dissidenten en gruwelen

ANALYSE - Oorlog eindigt doorgaans door onderhandeling: alleen de overwinning op Adolf Hitler verliep anders. Met barbaren ga je niet aan tafel zitten en overleggen. Ik had moeite met het volledig  door sancties isoleren van Rusland: als onderhandelen de weg naar vrede is, kan dat dan met een witte vlek op de globe? Dus ik vond alle verbindingen met Rusland verbreken wat ver gaan. Genieten van Rachmaninov mag nog. En bedenk hoe de wereld verder moet met Rusland na dit Poetinregime.

Maar nu het Russische leger zich de criminele concurrent toont van Nazi’s en IS, verandert er wel iets. Hoe kun je vrede sluiten met terugtrekkende moordenaars? Dat is ook Mark Rutte te gortig. Zouden de Russen beseffen dat ze met de moordpartijen op burgers een doodlopende steeg zijn ingetrokken? Zijn de moordenaars ingehuurde Tsjetsjenen, die zich aan de controle van hun veldcommandanten hebben onttrokken? Of is dit Kremlinbeleid? Oud Generaal Peter van Uum wees nog eens op de moraal, als je een geweer vast houdt

De Russen lijken niet van plan hierop te corrigeren. Lavrov had weer zijn gemakkelijk weerlegde praatje over provocatie en fake-news. Het aanvallen van burgerdoelen is al crimineel, maar het in koelen bloede afslachten van burgers gaat toch nog een stap verder. De vergelijking met de Balkan in de jaren negentig dringt zich op: wat heeft de wereld nodig om een grens te stellen aan barbarij? Het fundamentele verschil is alleen dat het Russische machtscentrum nu de tegenstander is.

Foto: Directie Voorlichting (cc)

Er is meer ruimte voor vluchtelingen

Een onderzoekje via de locatiezoeker van het COA (Centraal Orgaan opvang asielzoekers) leert dat in  slechts 23,5% van de 345 gemeenten COA-vestigingen zijn.

Dat schreven we gisteren hier. Percentages verhullen de harde realiteit. Die 23,5% betekent immers dat in 264 gemeenten géén locatie voor asielzoekers is.. Dat 81 gemeenten wel opvang bieden is dus een erg schamel resultaat.

We hebben 50 van die 264 gemeenten vergeleken met 50 gemeenten die nu wel opvang bieden. Als uitgangpunt namen we de opvangcapaciteit (aantal plaatsen) als percentage van het aantal inwoners van een gemeente.

Voorbeeld: De gemeente Venlo heeft geen COA-locatie(s). Deventer wel. Beide gemeenten hebben ongeveer eenzelfde aantal inwoners. Momenteel biedt Deventer een opvang van 650 bedden. Dat is 0,64% van het aantal inwoners. Als Venlo ook een opvang van 0,64% zou realiseert zou de gemeente 654 bedden kunnen aanbieden.

We hebben van beide groepen (die van 81 en die van 264) de vijftig gemeenten met de meeste inwoners genomen. Resultaat: de capaciteit voor opvang van vluchtelingen zou uitgebreid kunnen worden met ruim 26.600 bedden. De details kunt u hier inzien.

Zo werkt dat niet. Er spelen meer factoren een rol. Zijn er bijvoorbeeld wel geschikte panden? En kunnen er ook genoeg faciliteiten geboden worden als onderwijs aan kinderen en jongeren, taallessen voor alle asielzoekers, medische zorg etc.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: SP Groningen (cc)

Het is oorlog en we vangen op…

Twee nieuwsberichten:
30 maart website Rijksoverheid: De opvang van vluchtelingen uit Oekraïne krijgt steeds meer vorm.
5 april NOS: De asielzoekerscentra (azc’s) zitten overvol. Zeker een derde van de mensen in een azc heeft recht op een huis, maar moet vaak vele maanden wachten op de sleutel.

Het wordt nog erger. Het leger gaat oefenen en wil de kazerne terug waar Afghanen zijn ondergebracht die nog maar kort geleden werden opgevangen. U weet wel: de Afghanen die voor Nederland getolkt, gereden en gegidst hebben en de Taliban zijn ontvlucht. Per 1 mei moet de kazerne leeg zijn.

Op diezelfde dag verwacht Defensie dat ook de opvang in de Harskamp leegstroomt. Daar zijn nu gevluchte Oekraïners ondergebracht. Die kunnen dus meteen wennen aan wat gebruikelijk is in de Nederlandse vluchtelingen opvang.

Is dat overdreven gesteld? Absoluut niet.

Bootvluchtelingen

In meerdere plaatsen zijn vluchtelingen opgevangen op riviercruiseschepen. Voor een deel betreft het statushouders die verplaatst zijn om de asielzoekerscentra te ontlasten. Hoe het momenteel gaat met de  ‘asielboten’ in Huizen, Hellevoetsluis, Zaanstad, Haarlem, Meppel, Rotterdam en Vlaardingen mag u zelf uitzoeken. Maar deze hebben we er uitgelicht:

Hotelschip ‘De Holland’ meerde 19 november vorig jaar aan in Ridderkerk en werd voorbereid om tot uiterlijk 1 februari van dit jaar zo’n 70 asielzoekers op te vangen. Stipt 1 februari voer het schip door naar Krimpen aan den IJssel tot verdriet de vrijwilligers.

Foto: opensource.com (cc)

Ik wil geen reclame op het werk

COLUMN - Aan het begin van de eeuw zag het er allemaal nog goed uit: de Nederlandse samenleving zou voor zijn software niet meer afhankelijk zijn van de grote Amerikaanse technologiebedrijven zoals Microsoft, maar zich binnen een paar jaar wenden tot open source-software – gratis, door iedereen te gebruiken software zonder geheime achterdeurtjes. De overheid en de universiteiten zouden hierbij voorop lopen: geen geld over de balk smijtend, eerlijk, transparant.

Maar moet je nu eens zien. Als medewerker van een Nederlandse universiteit ben ik gisteren een hele dag bezig geweest met mij, verplicht door mijn werkgever, met huid en haar over te leveren aan een Amerikaans bedrijf – jawel, Microsoft. Al mijn correspondentie, al mijn data, alles, heb ik bij hen moeten inleveren. Open source-programma’s die ikzelf heb verzameld werkt niet meer. Ik heb, jawel, gedwongen door mijn werkgever, op mijn eigen telefoon software van Microsoft moeten plaatsen.

Dit alles in het kader van de veiligheid. Want alleen in de armen van het Amerikaanse bedrijfsleven zijn we veilig.

Verbeterd

Open source betekent: de software die de programmeurs schrijven is openbaar. Je kunt hem daarom zelf aanpassen, vaak onder de voorwaarde dat je die aangepaste software ook weer aan het publieke domein vrijgeeft. Het betekent niet dat software-ontwikkelaars geen emplooi meer hebben: die aanpassingen moeten gemaakt worden, mensen willen voor hun vragen nog steeds ergens terecht kunnen. Wel betekent het dat je als software-gebruiker je niet meer met huid en haar hoeft over te leveren aan software van gigantische ondernemen waarbij niemand precies weet wat die software doet.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Vorige Volgende