De VVD is dé partij van het respect. pic.twitter.com/Jh3Uq3Ft3F
— Left Laser (@LeftLaser) July 11, 2023
Toegegeven, Left Laser is niet de meest subtiele interviewer, maar het is wel opvallend dat Sophie Hermans lijkt te vinden dat journalisten aardig moeten zijn.
Na 3000 jaar, 500 schandalen en toch keer op keer herkozen worden houdt Rutte uiteindelijk de eer aan zichzelf. Of nou ja, dat was het vier jaar geleden geweest.
De vraag is nu: wat gaat er gebeuren met de VVD? Een ruk naar rechts onder Yeşilgöz? Of wordt er ergens een Rutte-kloon opgeduikeld?
Gisteren was het al een record, dat vandaag weer aangescherpt is. En dit gaat de komende weken waarschijnlijk nog wel een paar keer gebeuren…
Bron: @EliotJacobson
De Raad van Bestuur van de NPO vraagt staatssecretaris Gunay Uslu van Cultuur en Media om de voorlopige erkenning van omroep Ongehoord Nederland (ON!) in te trekken. Ondanks drie opgelegde sancties – onder meer wegens stelselmatige overtredingen van de Journalistieke Code NPO – geeft ON! nog steeds onvoldoende uitvoering aan de bereidheid tot samenwerking binnen het publieke omroepbestel. Daardoor kan de NPO niet meer volledig aan haar wettelijke taak voldoen. De NPO ziet nu geen andere mogelijkheid meer dan over te gaan tot het uiterste middel dat de wetgever de NPO heeft toegekend; een verzoek aan de staatssecretaris Cultuur en Media om de voorlopige erkenning in te trekken.
Hoorde ik daar nou een IJslands accent? Een vleugje Björk? Nee, ik luisterde naar Mathilde Nobel, een Oud-Beijerlandse producer, beeldend kunstenaar en muzikant. Maar wel met een voorliefde voor de IJslandse zangeres en het bijbehorende land. Tot vrij recent bleef haar publiek beperkt tot haar vrienden en zichzelf, en eigenlijk bij toeval kwam haar muziek terecht bij het Tilburgse platenlabel Intercept en kreeg ze via de Talenthub Brabant de kans om haar muziek verder uit te bouwen tot een live festivalshow. Haar intieme optreden op Rewire bewees dat ze daarin geslaagd is.
Lucy Gooch komt uit Bristol, en haar muziek wordt door Pitchfork treffend omschreven als ambient dream pop, maar daar waar ambient nummers vaak tot in het oneindige weet te rekken, houdt zij het verfrissend kort. Gisteren trad ze op in de kleine zaal van Paard op het Rewire-festival.
De Egyptische producer ABADIR voegt traditionele Arabische ritmes samen met jungle en nog wat andere stijlen die me eerlijk gezegd niet zoveel zeggen. Het resulteert in ieder geval in een wat nerveuze, maar toch heerlijk dansbare mix. Hij verhuisde recent van Cairo naar Berlijn, maar dit weekend is hij nog dichterbij te beluisteren, op het festival Rewire in Den Haag.
Eigenlijk wilde ik deze bewaren voor een toepasselijk moment, als er aandacht werd gevraagd voor gelijke rechten voor vrouwen en minderheden of iets dergelijks. Maar toen realiseerde ik me dat het eigenlijk elke dag al rijke witte mannendag is! Dus waarom wachten? Daarom dit lied waarin de vraag centraal staat wat er zou gebeuren als rijke witte heteroseksuele mannen de macht niet meer zouden hebben. Ik neem aan dat een spoiler overbodig is.
De verkiezingen zijn morgen, en daarom is het weer eens tijd voor wat protestmuziek, dit keer van de Haags-Leidse band Hard voor Weinig. Het nummer Jij bent mijn boer niet schopt tegen alle poep (letterlijk en figuurlijk) die de boerenindustrie verspreidt. Stem daarom morgen op een partij die zich niet laat gijzelen door de boerenlobby.
En wat kan het anders zijn dan punk.
Na zijn optreden bij ‘de slimste mens’ kreeg Abel van Gijlswijk, de zanger van Hang Youth, er flink van langs: Hij schold namelijk te veel tijdens het aankaarten van misstanden die dagelijks vele mensenlevens kapot maken. Want beleefd blijven terwijl dat gebeurt, dat is voor de witte gematigde meute belangrijker dan daadwerkelijk iets doen. Want schelden, dat is alleen maar slecht voor je zaak. En nogal vervelend als je toch al niet van plan bent iets te doen.
Vandaag verbood het gerechtshof in Den Haag ondubbelzinnig het gebruik van etniciteit bij grenscontroles. Het maakte korte metten met het argument van de Marechaussee dat in principe niet op huidskleur of ras wordt geselecteerd, maar dat ze wel relevant kunnen zijn, want “als alleen de huidskleur anders zou zijn geweest, zou geen selectie hebben plaatsgevonden.”
De uitspraak is niet alleen relevant voor grenscontroles, maar voor alle overheidsdiensten.
Burnt me at the stake, you thought I was a witch
Centuries ago, now you just call me a bitch,
Mother nature’s dying
Nobody’s keeping score
I don’t wanna live in a mans world anymore
Marina Diamandis maakt popliedjes die qua catchyness misschien makkelijk af te serveren zijn als niemendalletjes. Totdat je even wat aandachtiger luistert en hoort dat haar nummers vol zitten met maatschappijkritiek. De thema’s: feminisme, gender en culturele stereotypes.