Mensenrechten, mensenplichten?
Mensenrechten krijgen weinig aandacht behalve als het weer eens mis is gegaan. Elk mens heeft recht op bepaalde zekerheden zoals die zijn omschreven in het verdrag van de rechten van de mens en dat zijn goede rechten waaraan niet getornd mag worden. Maar zoals iedereen als kind al vroeg leert, horen bij rechten, plichten. Behalve bij mensenrechten lijkt het.
Een van de dingen die me opvalt is dat er nooit over zulke plichten wordt gesproken, behalve wanneer er een excuus voor een oorlog nodig is. Er wordt in de verklaring van de rechten van de mens slechts gesteld dat: ‘Alle mensen worden vrij en gelijk in waardigheid en rechten geboren. Zij zijn begiftigd met verstand en geweten, en behoren zich jegens elkander in een geest van broederschap te gedragen.’ (artikel 1)
Waarom niet iedereen verplichten ervoor te zorgen dat die mensenrechten worden verspreid en nageleefd? Zo’n besluit kan mensen ook tot nadenken aanzetten, want alhoewel iedereen de mensenrechten onderschrijft blijkt het toch anders te zijn wanneer we er in ons dagelijks leven mee worden geconfronteerd. Artikel 4 stelt bijvoorbeeld: “Niemand zal in slavernij of horigheid gehouden worden. Slavernij en slavenhandel in iedere vorm zijn verboden.”
Toch worden alledaagse producten uit de supermarkt met behulp van slavernij geproduceerd waarbij zich de meest gruwelijke tafrelen voordoen. Producenten weten dat, consumenten kunnen het ook weten, maar actie ondernemen ho maar. In de huidige maatschappij is slavernij kennelijk iets dat je kunt ‘outsourcen’. Als je de mensenrechten onderschrijft zou je dus eigenlijk geen besmette chocolade meer moeten eten.
Interessant: De poging van RVU journalist Teun van de Keuken, die probeert zichzelf te laten veroordelen vanwege het eten van foute chocolade.