Vorige maand schokten twee rechtse partijen in Spanje de wereld. In Andalusië, de Spaanse regio met de meeste inwoners, vormden ze een regering met gedoogsteun van de omstreden nieuwe partij VOX. Opmerkelijk, gezien andere reacties op anti-immigratiepartijen in Europa. “We zijn heel duidelijk over één ding: allianties met extreemrechts kunnen niet door de beugel. Daar zouden we zwaar aan tillen.” Met die woorden waarschuwde de Franse president Emmanuel Macron op 9 januari de Spaanse liberale partij Ciudadanos om niet in zee te gaan met VOX in Andalusië. Die partij was bij regionale verkiezingen aldaar gestegen van 0,45% in 2015 tot 10,97% in december. De bemoeienis van Macron met coalitievorming in een Spaanse regio is opmerkelijk. Het valt te verklaren uit de voorbereidingen voor de verkiezingen voor het Europese parlement in mei. Ciudadanos is lid van ALDE, de liberale fractie in dat parlement waar ook VVD en D66 deel van uitmaken. Macrons partij La République En Marche! zou overwegen zich bij ALDE aan te sluiten. De situatie in Andalusië zal Macrons aansluiting bij ALDE niet vergemakkelijken. Ciudadanos sloeg zijn waarschuwing in de wind. Sterker, diezelfde dag nog maakte Ciudadanos bekend dat de partij met de conservatieve Partido Popular in Andalusië een regering had gevormd, gesteund door de nieuwe partij VOX. De zetels van VOX helpen die partijen aan een meerderheid in het regioparlement.
NIEUWS - Politico.eu heeft een live blog over de momenteel gaande EU-top, waar de EU-leiders overeenstemming prioberen te krijgen over het verdelen van de poppetjes over de diverse top-functies.
Polen ligt dwars om FRans Timmermans te benoemen als voorzitter van de EU-commissie. En er is discussie over het voorstel om Manfred Weber and Guy Verhofstadt beiden et EU-voorzitterschap te laten delen.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
ELDERS - De Brexit-koers van de Britse regering heeft nog geen duidelijke resultaten opgeleverd. May krijgt het steeds moeilijker. Een opsteker bij de gemeenteraadsverkiezingen zou haar goed van pas komen.
De Europese Brexit-onderhandelaar Michel Barnier was deze week op bezoek in Ierland. Hij zei daar dat de kans reëel is dat de besprekingen over het Britse vertrek uit de Europese Unie zonder overeenkomst eindigen. Dat zou tot chaotische toestanden kunnen leiden, zowel in de EU als in het Verenigd Koninkrijk. Barniers waarschuwing duidt er op dat er nog steeds geen schot zit in de onderhandelingen.
Premier May is de afgelopen week met verschillende tegenslagen geconfronteerd. Haar steun en toeverlaat, minister van Binnenlandse Zaken Amber Rudd moest het veld ruimen. Van oorsprong West-Indische immigranten die meer dan veertig jaar geleden toestemming hadden gekregen om in Engeland te blijven zonder zich te registreren kregen nu ineens een brief dat ze het land moesten verlaten. Rudd loog over dit nieuwe, hardere migratiebeleid, dat overigens door May zelf was ingezet in haar vorige rol als minister van Binnenlandse Zaken. Het vertrek van Rudd betekent een verdere verzwakking van haar toch al niet zo stabiele regering.
Gemeenteraadsverkiezingen
De toekomst van de Brexit zal in hoge mate afhankelijk zijn van tal van onzekere factoren in de binnenlandse politieke verhoudingen. Gisteren waren er verkiezingen in ongeveer 150 gemeenteraden, waaronder alle 32 in Groot-Londen. Daar wordt een overwinning van Labour verwacht. De vraag is hoe goed Corbyn het buiten de hoofdstad gaat doen. De definitieve resultaten worden niet eerder dan vrijdagmiddag verwacht. In de nationale polls gaan Labour en de Conservatieven gelijk op. Als Labour er nu in slaagt afstand te nemen betekent dat een verdere verzwakking van de positie van May.
Weer een bijdrage van Max Molovich, overgenomen van Nurks Magazine.
Toen ik Guy Verhofstadt enkel nog van de foto’s kende, was hij (met dank aan Humo die hem ooit op de cover zette met oorbellen in) voor mij zo’n man die eruit zag als een oudere lesbienne. U kent ze wel. Lou Reed is er ook een. Zelfs toen hij premier van België werd, was hij voor mij vooral die man die eruit zag als een oudere lesbienne. Dat zegt natuurlijk veel meer over mij dan over Guy Verhofstadt.
Maar waar was ik? Nergens nog. Bij de laatste aflevering van Zomergasten 2011, daar was ik. Voor het eerst in mijn leven heb ik geen aflevering gemist. (Wat dan weer niet helemaal waar is, want ik heb wel degelijk een aflevering gemist, namelijk die met Erik van Lieshout, maar die heb ik inmiddels voor de helft gezien. Die helft deed mij vermoeden dat ik Erik van Lieshout de leukste zomergast ooit had gevonden. De fragmenten, de spraakverwarring die er tussen JBC en Van Lieshout heerste, de verwoede pogingen om te verwoorden wat niet te verwoorden valt, de twijfel aan alles, het onvermogen om iets niet in het honderd te laten lopen: in het uurtje dat ik heb kunnen meepikken, ben ik van Erik van Lieshout gaan houden. Als het daaraan voorafgaande deel net zo hilarisch was, dan was Zomergasten met Erik van Lieshout een kunstwerk op zich. Ik hoop het ooit nog helemaal te kunnen zien.)
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
De natie is geen kwestie van taal, van ras, van religie, van belangen, van geografie en zelfs niet van militaire noodzaak. De natie is ook niet langer een kwestie van gemeenschappelijke geschiedenis, van historisch toeval of van een ander vaag gevoel van eenheid. De natie is een kwestie van bewuste solidariteit, een volwaardige beslissing om samen te leven op basis van dezelfde wetten en beginselen. “Een natie veronderstelt een verleden, maar bestaat in het heden door een tastbaar feit: de toestemming, een duidelijk uitgesproken wens om samen te leven. Een dagelijkse volksraadpleging die – zoals het bestaan van het individu zelf – een voortdurende bevestiging is van het leven,” om het met de woorden van [de Franse historicus] Renan uit te drukken. Een contract dus, een “referendum dat elke dag vernieuwd dient te worden”. Mensen zijn niet de gevangenen van hun identiteit of nationaliteit, ze zijn er de rechtvaardiging van.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Gisteren sprak een zichtbaar opgewonden Guy Verhofstadt, de leider van de liberale fractie in het Europees Parlement, de Griekse premier Alexis Tsípras verwijtend toe. Verhofstadt besloot zijn speech met een historische verwijzing. Tsípras zou een ‘revolutionaire hervormer’ kunnen worden door in de voetsporen van Charilaos Trikoupis en Eleftherios Venizelos te treden.
NRC.Next (betaalmuurtje) drukte vanmorgen de volledige speech van Verhofstadt af.
]
De Correspondent (achter registratieformulier) heeft de moeite genomen uit te zoeken wie deze twee lichtende voorbeelden waren. De hoogtepunten (of moet ik zeggen dieptepunten) uit hun carrière, bezien vanuit de crediteuren:
Guy Verhofstadt geeft anti-Europa populist Nigel Farage een koekje van eigen deeg. Zelfs in z’n steenkolenengels is de voormalig premier van België dodelijk in z’n kritiek.
Farage staat bekend om zijn eurosceptische tirades tegen talrijke bonzen in het EU-wereldje. Smullen voor boze burgers, maar Farage blijkt geen haar beter dan onze eigen geldverbrassende PVV-europarlementariërs:
Grote woorden over geldverspilling, maar zelf een fors salaris opstrijken zonder er ook maar iets voor te leveren.
Vanavond in Zomergasten Guy Verhofstadt, voormalig premier van België en momenteel lid van het Europees Parlement.
Hij heeft als keuzefilm “Novecento (director’s cut)” van Bernardo Bertolucci.
U heeft nog 5 minuten om de popcorn, het bier en het tweede scherm te pakken voordat het begint.
Helaas voor de mensen die alleen online leven is er geen live stream beschikbaar.
Voor de mensen die via Twitter meepraten, de meest gebruikte hashtag is #zg11.
Cohn-Bendit, co-chair of the Greens group, had proposed joint action for electing Verhofstadt at the Commission’s helm to Poul Nyrup Rasmussen, president of the Party of European Socialists, and that Rasmussen had accepted.
Zeer verrassend nieuws vanuit pleurisEuropa vandaag: de Belg Verhofstadt, veruit de begeesterdste politicus in de Europese politiek, is achter de schermen kandidaat voor het EU-premierschap. Het is de mei ’68er Cohn-Bendit die de kar trekt, met een goede reden: de inerte Portugees Barroso wèg houden van een tweede ambstermijn. 15 juli wordt er gestemd in het pleurisparlement, en het ziet er naar uit dat de linksliberaal een grote kans maakt, gezien de steun van zowel de liberale, groene als socialistische fracties. Barroso wordt enkel gesteund door de conservatieve fractie.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
