Betalen voor snellere zorg

Het hek is van de dam in de zorg. Het Groene Hart ziekenhuis in Gouda is van plan een businessclub op te richten. Tegen betaling kunnen bedrijven ervoor zorgen dat hun werknemers voorrang krijgen boven minder gefortuneerde personen of andersoortige pechvogels. De werknemers van de leden van de businessclub zullen zogenaamd in de late uren of op rustige vrijdagmiddagen zorg krijgen. Volgens de voorzitter van de raad van bestuur van het ziekenhuis is er geen sprake van voorkeursbehandeling. De reactie van de voorzitter tart echter alle logica, want als er geen voordeel is voor de bedrijven, waarom betalen ze dan? Misschien dat het ziekenhuis het niet erg goed uitlegt, maar ik begrijp dat werknemers van betalende bedrijven sneller aan de beurt zijn. Dat betekent dat anderen maar moeten wachten, wat onacceptabel is.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Zorg wordt een religieuze zaak

crosspost_logo_klCrosspost: Het nu volgende stuk van Christian verschijnt simultaan op Sargasso en GeenCommentaar.

Als de overheid al het maatschappelijke werk dat Nederlandse moskeeën verrichten professioneel zou moeten laten doen, kostte dat 150 miljoen. Voor kerken kwam een sommetje vorig jaar alleen al in Rotterdam tot bijna 120 miljoen (.pdf). De verwachting is dat dit alleen maar gaat toenemen.

De sterke opmars van kerken en moskeeën in de maatschappelijke zorg is een neveneffect van de zorgexplosie, een gevolg van de vergrijzing. De overheid kan het niet meer aan en richt zich vooral op de materiële zorg. De wet maatschappelijke opvang (wmo) heeft de verantwoordelijkheid voor veel van de overige zorg de samenleving ingepompt. Er wordt een groot beroep gedaan op vrijwillige inzet van burgers.

De kerken, samen verreweg de grootste vrijwilligersorganisatie van Nederland, zijn in het gat gesprongen, met de moskeeën in hun kielzog. Daarbij manifesteren ze zich meer en meer op de professionele zorgmarkt, waar ze dankzij hun vrijwilligers relatief efficiënt kunnen opereren. Soms leidt dat tot een rel, zoals onlangs toen Youth for Christ een contract voor jongerenwerk in Amsterdam in de wacht sleepte, maar het is een logische consequentie van het beleid. Kerken ontfermen zich niet meer uitsluitend over de ‘moeilijke zorg’ die professionele organisaties traditioneel niet wilden hebben, zoals daklozen en verslaafden.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Zorg wordt een religieuze zaak

Logo SGC klein (Illustratie: Crachát)

Crosspost: Het nu volgende stuk verschijnt simultaan op Sargasso en GeenCommentaar.

Sint-Nicolaas Kerk vlakbij de Wallen in Amsterdam (Foto: Flickr/Akbar Simonse)

Als de overheid het maatschappelijke werk dat Nederlandse moskeeën verrichten professioneel zou moeten laten doen, kostte dat 150 miljoen. Voor kerken kwam een sommetje vorig jaar alleen al in Rotterdam tot bijna 120 miljoen (.pdf). De verwachting is dat dit alleen maar gaat toenemen.

De sterke opmars van kerken en moskeeën in de maatschappelijke zorg is een neveneffect van de zorgexplosie, een gevolg van de vergrijzing. De overheid kan het niet meer aan en richt zich vooral op de materiële zorg. De wet maatschappelijke opvang (wmo) heeft de verantwoordelijkheid voor veel van de overige zorg de samenleving ingepompt. Er wordt een groot beroep gedaan op vrijwillige inzet van burgers.

De kerken, samen verreweg de grootste vrijwilligersorganisatie van Nederland, zijn in het gat gesprongen, met de moskeeën in hun kielzog. Daarbij manifesteren ze zich meer en meer op de professionele zorgmarkt, waar ze dankzij hun vrijwilligers relatief efficiënt kunnen opereren. Soms leidt dat tot een rel, zoals onlangs toen Youth for Christ een contract voor jongerenwerk in Amsterdam in de wacht sleepte, maar het is een logische consequentie van het beleid. Kerken ontfermen zich niet meer uitsluitend over de ‘moeilijke zorg’ die professionele organisaties traditioneel niet wilden hebben, zoals daklozen en verslaafden.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Tweespalt – Waardevrije digitalisering

NRC, 29-9-2008 ICT Zorg, 29-9-2008 Waarom willen de GGD’s zo veel gegevens over kinderen opslaan?
 
Kavelaars: „We slaan alle gegevens over de ontwikkeling van kinderen al jaren op, maar dan in papieren dossiers. Dit is alleen een digitaliseringsslag. Als een kind verhuist, houden we dat kind in beeld in plaats van dat het papieren dossier zoekraakt of niet wordt opgestuurd. Monasso heeft onderzoek gedaan naar de beleidsoverwegingen rondom informatiesystemen die het herkennen van jongeren met psychosociale problemen ondersteunen.

In zijn rapport wijst Monasso erop dat technologie niet waardeneutraal is maar kan leiden tot positieve of negatieve discriminatie van groepen mensen.

 
Een van de grote problemen in het privacy-debat is dat veel instanties niet begrijpen dat er een wezenlijk verschil zit tussen gegevens in papieren dossiers, vaak ook nog eens decentraal, en gegevens in digitale opslag. Papieren dossiers ontmoedigen bepaald gebruik. Digitale dossiers nodigen juist uit tot nieuwe analyses en koppelingen. En mede daarin schuilt het gevaar, zeker als het gaat over zeer persoonlijke gegevens zoals die behoren tot de 1200 gegevens in het EKD.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Zot in de zorg

GeenCommentaar geeft ruimte aan gastloggers. Elke 7e van de maand hebben we hier P.J. Cokema te gast. Hier zijn bijdrage van vandaag.

Op dit beeldscherm hou ik alles in de gaten (Foto: Flickr/Meisje van de Slijterij)

Nog even en het enige beeld dat we hebben van wat er zich buiten afspeelt, zit gevangen in de nauwe kaders van het beeldscherm. Mensen turen steeds vaker en langer op een of ander scherm. Beperkte zich dat vroeger tot de uurtjes televisie kijken, nu voegt internet daar een hele dimensie aan toe. En wendt men de blik even ergens anders heen, dan is dat om de display van het mobieltje of de tomtom af te lezen. De werkelijkheid wordt steeds virtueler. De zorg mag op die ontwikkelingen niet achterblijven. Want stel je voor dat in een ziekenhuis, verpleegtehuis of psychiatrische inrichting alles nog steeds veel analoger gaat dan daarbuiten. Je zou als opgenomen patiënt knettergek worden.

Ik zal twee voorbeelden geven.

Voorbeeld één. Ouderen van een zorginstelling in Dordrecht hebben een speciaal beeldscherm gekregen, waarmee ze contact kunnen krijgen met een zorgverlener en medebewoners. Het AD meldde: Camera’s maken ouderenzorg lichter. Daarmee wordt niet bedoeld dat de beeldschermen een soort lichttherapie voor de donkere dagen bieden. Nee, personeelstekort leidt tot deze oplossing. Er kan zorg geleverd worden, zonder dat er een verzorger in de woning van de hulpbehoevende bejaarde aanwezig is.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Grensoverschrijdende zorg: kans of bedreiging?

Verpleger (Foto: Flickr/THEfunkyman)Een klein berichtje in de Volkskrant: steeds meer Nederlanders maken gebruik van Belgische gezondheidszorg. Door de lange Nederlandse wachtlijsten wordt het erg verleidelijk om naar de zuiderburen uit te wijken, wanneer tenminste de Nederlandse verzekeraar bereid is (een deel van) de kosten te vergoeden.

De Europese Commissie werkt al enige tijd aan een voorstel voor grensoverschrijdende gezondheidszorg, waarvan de kern moet zijn dat burgers die uitwijken naar een andere lidstaat voor zorg daarvoor een zelfde vergoeding moeten krijgen als ze in hun eigen land hadden gehad. Dit voorstel had al gepubliceerd moeten zijn, maar is vanwege de controverse die er omheen wordt verwacht uitgesteld tot na het Ierse referendum.

Vanwaar de controverse rond een voorstel dat in eerste instantie alleen sympathieke kanten blijkt te hebben? Dat heeft alles te maken met de grote verschillen tussen de verschillende landen wanneer het gaat om gezondheidszorg en verzekeraars. Een vrij verkeer van patiënten in de EU zou de planning en bekostiging van nationale gezondheidszorgsystemen ernstig kunnen ontwrichten.

Een voorbeeld: in Groot-Brittannië is dankzij de National Health Service de meeste zorg gratis voor alle burgers. De kwaliteit van die zorg is echter niet altijd om naar huis te schrijven. Frankrijk heeft kwalitatief erg goede zorg (en een enorm begrotingstekort). Wat nu als Britse patiënten massaal uiwijken naar Frankrijk voor hun zorg? De Britse regering zou volgens de regeling de kosten moeten blijven vergoeden. Ze heeft dan echter geen enkel zicht meer op hoeveel ziekenhuisbedden e.d. in de toekomst nodig zijn, dus de zorg valt helemaal niet te plannen. Bovendien verliest de Britse samenleving als geheel inkomsten als de zorguitgaven naar Frankrijk gaan.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Vorige