De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Toezichthouders moeten toezicht houden
Heibel weer eens om de baantjesstapelaars in de toezichthoudende sfeer. Een nieuwe wet gaat het stapelen onvoldoende tegen. Dat is niet zo gek, want die wet is gericht op symptoombestrijding: beperking van het aantal baantjes. Terwijl het echte probleem is dat toezichthoudende functies niet zwaar genoeg worden ingekleed. Was dat wel het geval, dan kostten ze aanzienlijk meer tijd en was het met stapelen vanzelf afgelopen.
De naam ‘Raad van toezicht’ (RvT) suggereert dat de leden ervan scherp toekijken wat de directie van hun instelling uitspookt. Een aantal recente affaires (COA, Codarts, diverse zorginstellingen) laat zien dat dit niet vanzelfsprekend zo is. De RvT’s zitten teveel op afstand om werkelijk toezicht te houden. Ze lijken het midden te houden tussen een raad van commissarissen en een comité van aanbeveling.
De weeffout in het model is fundamenteel en is niet op te lossen met een anti-stapelwet. Het begint ermee dat de RvT doorgaans zelf de directie aanstelt en die vervolgens moet controleren. Falen van de directie is daarmee ook een smet op het blazoen van de RvT, die daardoor van nature geneigd zal zijn de directie zo lang mogelijk te steunen. Dat ga je tegen met sterke persoonlijkheden in de RvT, liefst mensen die aan het eind van hun carriè zitten en zich niet meer hoeven te bewijzen. Eigenlijk zou na de aanstelling van een nieuwe directeur de helft van de RvT vervangen moeten worden (en dan niet door vriendjes van de directeur).
Het probleem zit tussen uw oren
In onze nieuwe rubriek De Praktijk, vertellen vakmensen vanaf de werkvloer over hun werk, de samenleving, dilemma’s en politiek. De rubriek verschijnt voorlopig wekelijks. De auteurs zijn vakmensen die openhartig zullen berichten en daarom vaak onder pseudoniem schrijven. Vandaag weer De Tandarts, die worstelt met een lastige patiënt.
Ja hoor, daar was mevrouw T. weer. De Tandarts kan er bijna de klok op gelijk zetten: iedere vier maanden komt mevrouw T. hechtingen uit haar mond laten knippen. Waar ze dit keer precies geweest, weet De Tandarts niet, maar in elk geval over de grens.
Mevrouw T. is een apart geval. Ze werd al patiënt toen De Tandarts zijn praktijk nog maar net geopend had. Het duurde even voor hij door had wat er aan de hand was. Mevrouw T. vertelde over pijn in haar kaak, gezwellen, een abces waar voortdurend pus uitkwam. Ze bracht het alsof haar leven een nachtmerrie was geworden. De Tandarts kon niets vinden, maar verwees haar toch maar door naar een kaakchirurg. Die sneed het een en ander weg, De Tandarts knipte een week later de hechtingen er uit en mevrouw T. ging tevreden naar huis.
Vier maanden laten stond ze weer op de stoep. Het was weer helemaal mis, vond ze. De Tandarts begon nu toch narigheid te voelen en vroeg eens verder door. Het hoge woord kwam er uit: ze liep hier al jaren mee en was al diverse malen onder het mes geweest. Dat verklaarde ook meteen het littekenweefsel.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Extra handen aan het bed
Twee weken voor Prinsjesdag lekt het kabinet zelf alvast maar wat positief nieuws: extra handen aan de bedden in verpleeg- en verzorgingshuizen. “Alleen op voorwaarde van extra personeel in de ouderzorg wilde gedoogpartner PVV het minderheidskabinet steunen”, schrijft het NRC. Alsof de PVV de stekker eruit zou trekken als er geen extra personeel in de zorg bij komt. Maar dat terzijde.
De zorginstellingen krijgen er de komende jaren 12.000 extra banen bij. Het CBS stelt dat in 2009 er bijna 18.000 verpleegkundigen in die sector werken. Op verzoek van de regering heeft het SCP vorig jaar uitgedokterd dat er tot 2030 bijna 140.000 banen nodig zijn in de verpleeg- en verzorgingshuizen.
Er is een verschil tussen banen en werkzaam personeel, dus hoeveel extra handen er werkelijk aan de bedden zullen zijn, is lastig te berekenen. Maar de 12.000 extra banen zullen het tekort niet helemaal dekken. We mogen blij zijn dat er werk van wordt gemaakt, maar de belofte is geenszins reden voor applaus.
De verpleeg- en verzorgingshuizen zijn niet de enigen die met personeelstekorten kampen. De ziekenhuizen kunnen ook wel wat extra handen gebruiken. Met name op specialistische afdelingen als de intensive care en op de spoedhulpafdelingen. De ziekenhuizen wringen zich in allerlei bochten om de roosters rond te krijgen. In Brabant gaan een aantal ziekenhuizen samenwerken en zetten een soort Marktplaats voor personeel op. Ze hopen hiermee de vraag naar interim- of tijdelijk personeel voor 60 procent te kunnen dekken en honderdduizenden euro’s per participerend ziekenhuis te kunnen besparen. Niet alleen wat zorgpersoneel betreft, ook staffuncties en lijn- en projectmanagementfuncties wil men zo hopen te vervullen.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Quote van de Dag: De zorg drukt de rest eruit
[qvdd]
“In dit kabinet moeten we achttien miljard euro bezuinigen, terwijl er in dezelfde periode vijftien miljard euro in de zorg bijkomt. De zorg is de rest eruit aan het drukken”
Minister van Defensie Hans Hillen vindt dat zijn departement best wat meer mag krijgen.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.