Politiek Kwartier | Newspeak

Werklozen zijn ziek. Maar ziek waarvan? (Of: hoe de politiek aan constante taalvernieuwing doet.) Jetta Klijnsma legde het afgelopen week het nog één keer uit. Mensen die hun baan verliezen, kunnen nog wel enkele maanden goed functioneren, daarna worden ze 'ziek'. Volgens Jetta zijn wij collectief namelijk veel te infantiel om zonder de strakke regelmaat van een vaste werkweek normaal te blijven functioneren. Wie lang thuiszit zonder de heilzame knoet van de werkgever vervreemdt van het verschijnsel collega's, en verandert vanzelf in een onhandelbaar individu dat nooit meer de weg naar regulier werk weet te vinden. Een zieke man (m/v). Daar dient de overheid dus in te grijpen met landelijk opgelegde disciplineringstrajecten. En toevallig snijdt dat mes aan twee kanten. De therapeutisch werkende 'vrijwilligers' verrichten immers allerlei nuttige taken, in de mantelzorg of anders als straatveger. En hiermee helpt Jetta haar collega's weer, die zodoende op allerlei zorg- en andere gemeentelijke taken kunnen bezuinigen door nog meer personeel te ontslaan. 'Vrijwillig', dat is newspeak voor dwangarbeid. Dat u de taalvernieuwing maar even bijhoudt.

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022
Foto: Anas Qtiesh (cc)

Tijd

COLUMN - Wie leeft met een chronische ziekte, moet zichzelf eindeloos aanpassen. Het goede nieuws? Mensen zijn daar keien in.

Wat een chronische ziekte lastig maakt, is niet zozeer dat-ie nooit meer over gaat en je er dus je verdere leven mee blijft kampen. Ons vermogen om aan omstandigheden te wennen is immers groot, ook als het om akelige dingen zoals een handicap gaat. Wanneer je maar lang genoeg slechtziend of belazerd ter been bent, verzin je in de loop der tijd een slim arsenaal aan trucs om toch (bijna) weer te kunnen doen wat eigenlijk niet goed meer gaat.

Binnen een paar jaar vind je je eigen, inmiddels langzamere, looptempo volkomen normaal. Je herinnert je nog amper dat je vroeger werkelijk kon rennen, laat staan hoe dat nou voelde. Dravend over de straat vlieden of een spurtje trekken om de trein of bus te halen, komt je ineens buitenissig voor. Knap dat anderen dat kunnen, heel handig ook, maar voor jou is het iets abnormaals geworden. Je kunt je eigenlijk niet goed meer voorstellen dat je ooit anders liep dan je nu doet.

Dus ja, handicaps wennen, al kost dat soms verduveld veel tijd en moeite.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De EHEC-bacterie en het monster van de suggestieve media

Je koopt een keer een rode kool. Of een krop andijvie. Verse radijsjes. En wat doet een weldenkend mens met die groente, eenmaal thuisgekomen en de maaltijd bereidend? Die spoelt de groente eerst schoon onder de kraan. Even die bestrijdingsmiddelen, aarde, insecten, meststoffen, bacteriën en ander ongerief dat diverse problemen bij de vertering kan doen veroorzaken wegspoelen. Dat doe je toch, ongeacht waar de groente vandaan komt? Je spoelt je groente en fruit even schoon. Of het nu uit de biologische teelt komt of uit een megakas doet niet ter zake. Biologisch betekent nu eenmaal niet per definitie schoon en vrij van schadelijke stoffen.

Nu mensen dodelijk besmet raken met Enterohaemorrhagic Escherichia coli (EHEC), is het uiteraard verstandig om de oorzaak hiervan te onderzoeken. Het Bundesinstitut für Risikobewertung bij onze oosterburen had hier in januari volgens Bild al voor gewaarschuwd: “Door contact met uitwerpselen, zoals mest, kan plantaardig voedsel met EHEC besmet worden.” Mest dus. Maar ook mogelijk ook uitwerpselen van dieren die zich door een veldje met sla of wortelen begeven, denk aan hazen, vogels of mollen die zich geen donder aantrekken van de aanwezigheid van de aldaar aanwezige voedselproductie voor menselijke consumptie. Die stoffen kunnen daarnaast ook nog eens overwaaien vanuit belendende percelen. Echter, Bild waagt het alvast om heel voorzichtig een vinger te richten naar een mogelijk verband tussen de biologische teelt en het gebruik van organische mest. Inderdaad. Het is mogelijk. Hoe dan ook, goed wassen en indien nodig koken is dan ook het devies dat Bild meegeeft aan haar lezers.

Maar dan gebeurt het volgende. Het weblog notrickszone.com pikt het verhaaltje op en vergoot de beschuldigende vinger naar de biologische teelt en impliceert dat industrieel vervaardigd voedsel altijd schoon gewassen is en niet door vieze vingers beroerd wordt. Wie de behoefte heeft om eens een half uurtje in een supermarkt op een groenteafdeling te gaan staan moet eens opletten hoeveel vieze vingers, die even daarvoor nog in een neusgat verdiept waren, werden benut om aan kontharen nabij de anus te krabben of zijn gebruikt om het mannelijk lid in de juiste richting te sturen tijdens het urineren, er aan die ‘schone’ tomaten zitten voordat je ze zelf afweegt en aan de kassa afrekent. Om van de nog immer aanwezige bestrijdingsmiddelen op met name geïmporteerde groente en fruit nog maar te zwijgen. In ieder geval is het voor notrickszone.com voldoende aanleiding om het ‘green paradise’ aan de schandpaal te nagelen.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.