Elke week maakt GeenCommentaar ruimte voor een artikel van de satirische website de Speld! Nieuws zonder de 'feitish' van de reguliere media. Zeven dagen lang week VVD-Kamerlid Fred Teeven geen moment van haar zijde en keek hij haar aan. Bij het opstaan, bij het naar school gaan, bij het avondeten, overal werd de vijftien-jarige havo-scholiere Chantal Linsen gevolgd door het politieke zwaargewicht. 's Nachts sliep hij op een matje naast haar bed. Teeven wilde hiermee bewijzen dat iemand die niets te verbergen heeft, ook niet bang hoeft te zijn voor een gebrek aan privacy. Teeven: "De week met Chantal was interessant. Het is een lief kind. Ze heeft de hele week niets fout gedaan, dus heb ik haar met geen vinger hoeven aanraken." Met de surveillance begon Teeven, nummer drie op de lijst van de VVD, aan zijn persoonlijke campagne voor de verkiezingen van juni. Hij wil in die campagne laten zien dat de privacy in Nederland volledig is doorgeschoten.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
De officieuze titel van de voormalig officier van justitie en huidig Tweede Kamerlid Fred Teeven is natuurlijk crimefighter. De georganiseerde misdaad zag in Teeven een pitbull. Na zijn korte politieke loopbaan als lijsttrekker bij Leefbaar Nederland in 2002 keerde hij naar zijn oude post. Een paar jaar later vroeg de VVD Teeven op de lijst in de Tweede Kamer, net als Ton Elias en Arend-Jan Boekestijn. Vechten om de veiligheid. Zonder naderend onheil en criminaliteit heeft Teeven als politicus weinig bestaansrecht, ondanks zijn hoge positie op de huidige VVD-ranglijst. Hoe liberaal is Teeven eigenlijk?
Tijdens de verkiezingsavond van de gemeenteraadsverkiezingen op 3 maart jl. zat Fred Teeven bij de Amsterdamse zender AT5 aan tafel. Tegenover hem GroenLinks-europarlementariër Judith Sargentini. Waar Sargentini zich als voormalig fractievoorzitter en gemeenteraadslid voor haar partij in de hoofdstad had bewezen op het gebied van werk en inkomen, jeugdbeleid en openbare orde, moest Fred Teeven schermen met krachttaal van ‘de statistieken’ en de sentimenten van de roofovervallen. Je zag een klassieke tweedeling in die paar minuten: de individuele aanpak (Sargentini) versus de collectivistische aanpak (Teeven). De kern van de problematiek bij criminaliteit onder bijvoorbeeld jongeren bevindt zich, tot ongetwijfeld grote teleurstelling van Teeven, op microniveau. Daar hebben de Hakkelaars van deze wereld niets mee te maken. Problemen die in de straat, in het onderwijs en in de jeugdzorg aangepakt moeten worden. Teevens aanpak daarentegen is, zeker wanneer we de huidige verkiezingsstrategie onder de loep nemen, er juist één van repressie en Big Brother.
We hebben het een poos zonder coalitiechecker moeten stellen, maar er is voldoende veranderd voor een update. Het CDA en de PvdA houden elkaar in evenwicht met 30 zetels, en de VVD nadert met rasse schreden. De partij staat zelfs op een plus van 5 ten opzichte van de huidige kamerbezetting.
De partijen die daaronder lijden zijn vooral de SP en de PVV. Het vreemde is, dat nu de VVD en PvdA weer op oude sterkte zijn, je je af kan vragen waar de extra PVV-stemmers – plus 9 ten opzichte van 2006 – nu vandaan moeten komen. CDA en SP lijken de meest logische kandidaten, maar dat is wel iets anders dan we de afgelopen jaren hebben moeten aanhoren.
Uw eigen theorieën en speculaties over de meest waarschijnlijke coalities kunt u als vanouds kwijt in de comments.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
[qvdd]
“Die ambitie heb ik.”
Rutte vertelt tijdens het VVD-congres vandaag wie de liberale premierskandidaat is als zijn partij op negen juni als grootste uit de bus komt. Dan moet de coalitievorming wel meezitten: er kunnen scenario’s zijn waarin de liberale voorman toch in de Kamer plaatsneemt.
Onlangs bleek uit een onderzoek van TNS/Nipo dat de kiezers de VVD het meest vertrouwen als het om de economie gaat, direct gevolgd door de PvdA. Rutte wil met de steun van die cijfers de verkiezingen een tweestrijd tussen de VVD en de PvdA maken:
“De vraag tijdens de komende verkiezingen is of we de boel bij elkaar moeten houden of de boel juist in beweging moeten krijgen.”
Gisteren Pauw en Witteman gezien? Wouter Bos was te gast, niet als politicus maar als mens. Dat was wennen. Hij had een vaal versleten vest aan. Dankzij zijn drukke pappadagen was het ongestreken en misschien zelfs ongewassen. Dat was nog niet alles. Wouter Bos draaide op zijn dooie gemak een shagje. Een Samsom shagje. Pauw en Witteman leken nog verbaasder dan het publiek in de zaal en zeiden niets over het vale vest of het Samson shagje. In plaats daarvan vroegen ze Bos iets over Uruzgan. “Ach, Uruzgan”, zei Bos na een lange stilte. Hij bekeek zijn professioneel gedraaide shagje. “Ik weet het ook niet hoor. De ene dag denk ik dat we daar goed werk doen, de andere dag denk ik dat we er niets te zoeken hebben. Eigenlijk ben ik een notoire twijfelaar, maar dat wisten jullie al” Hij zei het op een ondeugende toon, als een kleuter die een geheimpje verklapt.
De spanning
Pauw keek met halfopen mond naar Bos. Witteman wist er een vraag uit te persen. Hij stamelde: “Maar u beweerde toch juist dat u inzake Uruzgan vasthield aan uw principes?” Bos keek vriendelijk terug. Hij haalde een aansteker uit zijn zak en stak zijn shagje in brand. Hij inhaleerde diep en blies de rook kalmpjes in de richting van Pauw. Niemand zei iets. De spanning was voelbaar, alleen Wouter leek volkomen op zijn gemak. “Ach, Uruzgan” was het enige dat hij zei. Na een nieuwe haal aan zijn peuk vervolgde hij: “Wanneer neem je nu een goed besluit? Neem nou dat debat nou over de economische crisis. Ik had mijn riedel over sterke schouders afgestoken, Mark begon met zijn gezanik over doorschuiven naar de volgende generatie. In de pauze trof ik Mark aan bij de pisbakken. Ik vroeg hem of hij nou werkelijk geloofde dat de VVD wél de juiste oplossingen had. Mark lachte en zei dat Nederland als een bootje is dat dobbert op de zee die wereldeconomie heet. Of zoiets. We moesten er beiden in ieder geval hartelijk om lachen. Geschikte vent, die Rutte.’
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Het electoraat hunkert naar politiek leiderschap, maar dat is in ons land nauwelijks te realiseren. Een duidelijke keuze uit twee mogelijke coalities en politieke leiders wordt de kiezer vrijwel nooit voorgelegd.
Oud-minister Hoogervorst pleit voor hervorming van het politiek bestel. Gekozen burgemeesters, een gekozen premier en een kiesdrempel moeten de totale versplintering van het politieke landschap voorkomen, een tweestromenland scheppen en coalitievorming ook in de toekomst mogelijk houden. CDA’er van Rij komt met soortgelijke conclusies en concludeert tevens dat het CDA dreigt te worden afgerekend voor het feit dat ze alle democratische vernieuwingen de afgelopen 50 10 jaar hebben tegengehouden.
De VVD is geen liberale partij, maar een conservatieve partij. Aangezien ze conservatieve standpunten uitdragen, wordt het tijd dat ze zichzelf als conservatieve partij presenteren.
Wat is een liberale partij? Zoals met alle politieke stromingen, kun je daar vele kanten mee op. Thorbeckianen, oud-liberalen, jong-liberalen, revolutionair-liberalen en sociaal-liberalen: zomaar wat 19e-eeuwse benamingen voor liberalen. Ik wil er geen woordenspel van maken, dus ik laat de 19e-eeuwers voor wat ze zijn. De 21ste-eeuwse liberale opvatting is dat de staat zich zo min mogelijk bemoeit met het individu. Wat is zo min mogelijk? Weer een lastige. Laat ik er 3 concrete voorbeelden uitlichten: coffeeshopverbod, boerkaverbod en hypotheekrenteaftrek.
Repressie
De VVD is voor een coffeeshopverbod, voor een boerkaverbod en voor de hypotheekrenteaftrek. Enkele jaren terug dachten ze compleet anders over softdrugs en boerka’s. Ook over de hypotheekrenteaftrek was discussie mogelijk. Over softdrugs en boerka’s kun je van alles vinden. Over hamburgers en spencers ook. Iemands persoonlijke mening over een ongezonde leefstijl of een buiten de norm vallende kledingkeuze, is voor een liberaal irrelevant. Dan de hypotheeksubsidie. Hypotheekrenteaftrek is een subsidie voor (rijke) huizenbezitters. Net zoals de huursubsidie een subsidie voor (arme) huurders is. Een echte liberale partij is tegen elke vorm van door belastingbetalers betaalde woonsubsidie.
Nu zich een meerderheid aftekent tegen het voortzetten van de hypotheekrente in de huidige vorm, is het tijd om daadwerkelijk hervormingen door te voeren. Op termijn de hypotheekrente en de overdrachtsbelasting afschaffen, maar ook de huursubsidie.
Links en rechts hebben beiden hun heilige huisjes. Rechts (CDA/VVD/PVV) weigert aan de hypotheekrenteaftrek te komen. Links (D66/GL) geven wel aan de hypotheekrenteaftrek aan te willen pakken, maar houdt zijn mond over de andere kant van de medaille: de huursubsidie. Het is tijd voor een regering die hierover een verstandig besluit neemt, zeker nu beperking van de HRA volgens onderzoek van de Volkskrant zelfs op steun van de bevolking kan rekenen. Bovendien is het volksverlakkerij om niet te stellen dat het huidige systeem zijn langste tijd heeft gehad. Het subsdiëren van huiseigenaren is gewoonweg niet langer te betalen.
De hypotheekrenteaftrek heeft de woningmarkt grondig verstoord en verpest. Extreem hoge huizenprijzen en steeds meer aflossingsvrije hypotheken. Een groot risico als de huizenmarkt echt instort. In 2006 berekenden de economen van ESB al dat er economische winst te boeken valt door het afschaffen van de HRA. De overdachtsbelasting kan worden afgeschaft, inkomstenbelasting kan omlaag en de economische groei kan omhoog. Hierdoor kunnen de huizenprijzen dalen of stabiliseren gedurende een langere termijn. Lagere huizenprijzen betekenen dat de huren minder hoeven te stijgen. Dus kan op termijn ook de huursubsidie worden afgeschaft. Nog een verstoring van de markt minder.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
