De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Rutte de minderheidspremier
Rutte heeft meermaals aangegeven een premier voor alle Nederlanders te willen zijn. Terwijl zijn voorgangers daarin slaagden, zal het hem niet lukken.
In de eerste plaats heeft Rutte geen echte meerderheid in de Tweede Kamer. Als hij hoofden aldaar gaat tellen, redt hij het net (niet). Maar hoe zit het met de harten? De samenwerking met antiliberale partijen is alleen mogelijk doordat een aantal Kamerleden hardhandig in het gareel is gebracht. Of weggewerkt. Hoe lang houd je dat als premier en kabinet vol en hoeveel krediet win je ermee? Een getalsmatige meerderheid betekent nog geen steun van de meerderheid. Daarnaast, Rutte claimt de overwinning, maar hoe groot is de VVD nu echt?
Door zijn lot te verbinden aan SGP en PVV, die door een overgrote meerderheid ronduit worden verafschuwd, zal Rutte erg hard moeten lopen om niet zelf met een kwade reuk besmet te raken. Daarnaast heeft de formatie tot nu toe bij velen het idee achtergelaten dat een alternatief voor dit gruwelkabinet nooit goed onderzocht is, of in ieder geval geen eerlijke kans heeft gekregen.
Maar Rutte heeft ook een inhoudelijk probleem. De enorme bezuinigingen die op stapel staan zullen het ideologische gat tussen VVD en linkse en progressieve partijen verder vergroten. Een niet onaanzienlijk deel van het electoraat, waaronder dat van de PVV overigens, is de neoliberale heilssprookjes van de VVD meer dan zat, ook al bleef dat in de verkiezingen onderbelicht. Het voorgestelde recept – meer privatisering, risico’s afwentelen op de burger –zal de liefde voor Rutte er bij velen niet groter op maken.
Oppositiestrategie PvdA
Vandaag lekte de ‘PvdA oppositiestrategie’ uit via de Telegraaf. Misschien wel omdat de mokkende medewerkers van deze krant de laatste tijd wat vaker contact hebben met de vakbonden? Afijn, als we de Telegraaf mogen geloven gaat de PvdA voortdurend de spanningen in de coalitie blootleggen dat ze consequent het ‘kabinet Wilders’ zal noemen. Hierbij zal samenwerking gezocht worden met de milieubeweging, ouderen- en jongerenorganisaties. Groenlinks, SP en D66 worden slechts als figuranten gezien, de PvdA wil altijd de centrale spil in het oppositiefront zijn. Dit laatste is in tegenspraak met de oproep voor Een Ander Nederland waarbij Kamerleden van PvdA, SP en GroenLinks juist pleiten om samen op te trekken?
Rechtssite Elsevier was er als de kippen bij om tegenstrijdigheden in deze oppositiestrategie bloot te leggen. Maar aangezien de keuring van deze strategie uiteraard gedaan moet worden door mensen die daadwerkelijk het kabinet Wilders verafschuwen biedt Sargasso u hier de mogelijkheid om u uit te spreken over deze aanpak. Hier werd immers twee jaar geleden het al op voorhand verguisde concept Links Terugneuken bedacht, toen was Nederland er nog niet klaar voor maar wellicht zijn we inmiddels wel op het vereiste niveau beland?
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Quote van de Dag: De democratische wens
[qvdd]
“De ondemocratisch benoemde Tjeenk Willink trotseert de wens van de democratisch gekozen meerderheid van de Tweede Kamer.”
De hoofdbestuurder van de VVD, Henri Kruithof heeft via twitter kritiek op informateur Tjeenk Willink.
Maximum snelheid verkeer omhoog = meer CO2
Ik snap dat de mogelijke centrum-rechtse coalitie weinig opheeft met klimaatverandering en niet accepteert dat er een relatie ligt tussen de menselijke CO2 productie en de wereldwijde stijging van de temperatuur. Ik snap ook dat ze daarom vies zijn van het nemen van maatregelen om de productie van CO2 tegen te gaan, zeker als het gaat om financiële prikkels.
Maar dat ze precies het tegenovergestelde willen gaan doen, snap ik dan weer niet. Zowel voor het klimaat als voor de afhankelijkheid van fossiele brandstoffen is het niet slim de maximum snelheid te verhogen naar 130.
Even wat cijfertjes op een rijtje. Eerst de CO2 productie van de personenauto’s in Nederland de afgelopen jaren:
Het is duidelijk zichtbaar dat de CO2 productie van personenauto’s in Nederland nog steeds stijgt, daar waar allerlei andere sectoren juist een verlaging voor elkaar krijgen.
Wegvervoer zorgt voor 20% van de totale CO2 productie. Personenauto’s zijn weer verantwoordelijk voor ongeveer 2/3 daarvan. Oftewel, 14% van de CO2 wordt door personenauto’s geproduceerd.
Verhogen van de maximum snelheid zal voor minimaal 10% meer brandstofverbruik (en dus ook CO2 productie) leiden bij het snelwegverkeer. Terwijl evident is dat snelheiden tussen de 70 en 90 het beste zijn.
Tegenzinnen 05 | En nu? Een centrumlinks minderheidskabinet met ministers van CDA en VVD?
Rutte heeft het initiatief verspeeld. In de onderhandelingen over paars plus heeft hij niet onderhandeld, maar piketpaaltjes geslagen. Door onderhandelingsamateurisme van PvdA, GroenLinks en D’66 werd pas na enkele weken de conclusie getrokken dat Rutte die 18 mld. aan bezuinigingen en de hypotheekrente-aftrek überhaupt niet wilde loslaten. Want door de ‘onderhandeling’ te rekken kon Rutte beweren dat hij wel degelijk onderhandelde terwijl deze piketpaaltjes een overeenkomst onmogelijk maakte. Dat was geen theater in het landsbelang.
Tijdens de onderhandelingen over rechts had Rutte, om het opkomend rumoer in het CDA te sussen, niet machteloos aan de kant hoeven staan. Als beoogd premier en liberaal had hij zich expliciet kunnen uitspreken voor de grondbeginselen van onze staat. “De ongerustheid binnen het CDA is te begrijpen, maar haar achterban moet zich realiseren dat de staatsrechtelijke verworvenheden ook voor de VVD een groot goed zijn. Vrijheden zijn ons lief, ook de vrijheid van godsdienst, en etnische registratie druist in tegen onze gezamenlijke ideeën over individuen met hun eigen verantwoordelijkheden”. Daarmee had hij niet alleen CDA-ers gerustgesteld. Hij verkoos echter de zijlijn.
Door z’n ene zetel voorsprong werd hem volgens een ongeschreven regel het initiatief gegund. Dat heeft hij met deze twee mislukkingen echter verspeeld. Daarom dient een volgende formatiepoging elders op het politieke spectrum te beginnen.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Zo Rutte, nu nog eens nadenken over PaarsPlus
Hoera, de kabinetsformatie PVV-CDA-VVD is mislukt. Nee, ik ben in eerste instantie niet verbolgen over de meerderheid van een VVD in een coalitie. Het meest progressieve geluid is in mijn ogen ook altijd een liberaal geluid, in maatschappelijk-cultureel en in mindere mate in financieel-economisch opzicht. Zo is in onze hoofdstad een samenwerking tussen VVD en GroenLinks helemaal niet vreemd. Het is uiteraard niet de Law and Order-kant van de school van Teeven die op mijn sympathie kan rekenen. Een liberaal is een vrijzinnige kosmopoliet die vindt dat je kansen moet creëren in plaats van afwachten tot de gebraden duiven je bek in vliegen.
Het sierde Rutte. Een dag na de verkiezingen troffen we hem al aan bij de campagne van uw Vlaamse zusterpartij, de Open VLD (die overig ernstig verloor), een partij die in haar standpunten heeft staan dat je steeds je ‘dromen moet kunnen waarmaken en in alle vrijheid je eigen keuzes kunnen maken’. Dit type liberalisme heeft Nederland ook nodig. Het staat mijlenver verwijderd van enig navelstaarderig of kleinburgerlijk en kleingeestig gedachtegoed.
Iedere echte liberaal, van de lokale architect, de schrijver, de winkelier, tot het bestuurslid van de multinationals, zal het beamen: het is tijd voor meer eigen verantwoordelijkheid in ons land. Niet meer teruggrijpen en naar boven schreeuwen en afwachten tot een ander onze problemen oplost. In onze samenleving moet een burger over kansen beschikken. En in een coalitie waarin conservatisme zegeviert, zal het tot afname van kansen en uiteindelijk zelfs tot kansenarmoede leiden.
Formatie mislukt
De coalitie VVD/CDA met gedoogsteun van de PVV is van de baan. Het lijkt erop dat de PVV de stekker uit deze optie heeft getrokken. De partij vond de stemming binnen het CDA toch te gevaarlijk.
Wat nu?
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.
De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.