Leave Johan Houwers (ex-VVD) alone!

Zonder voorkeurstemmen geen recht op een zetel in de Tweede Kamer? Slechts 20 kamerleden zijn ‘op eigen kracht’ verkozen. De discussie over de terugkeer van VVD’er Jos Houwers inspireert Tom van der Meer tot een bespiegeling op de hoe het parlement ook anders kan worden samengesteld. Het is u vast niet ontgaan. Johan Houwers is teruggekeerd als Tweede Kamerlid. Niet langer van de VVD, waar hij wegens eerdere fraude niet meer welkom is, maar in zijn eigen eenmansfractie. Hiermee vormt Houwers de zoveelste afscheiding in de huidige Tweede Kamer (zie hier een historisch overzichtje), en hebben PvdA en VVD nog slechts de minimale meerderheid van 76 zetels over. Niet iedereen staat te juichen over de terugkeer van Houwers. Zo ook Jos Heymans, parlementair verslaggever van de RTL en voorzitter van de parlementaire persvereniging. Volgens Heymans heeft Houwers ‘geen recht’ op zijn Kamerzetel, omdat hij te weinig voorkeursstemmen haalde. Hij zou niets te zoeken hebben in het parlement. Hij zou het ambt misbruiken. Dat vind ik nogal verregaande conclusies. Heymans leeft wel heel sterk mee met de VVD.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Scott* (cc)

Ard van der Steur: de klassieke liberaal

COLUMN - Onze nieuwe minister van Justitie Ard van der Steur (45) is naar eigen zeggen een klassieke liberaal. Hij ziet er niet alleen uit als een overjarige corpsbal, inclusief oranje stropdas, kasteel, sigaar, opgezette hermelijnen en snedige opmerkingen over de linksmensch. Maar ook zijn politieke opvattingen schijnen op de klassiek liberale leest gestoeld te zijn. Of dit nu ook betekent dat we binnenkort overal 130 kilometer per uur mogen rijden, de provincie eindelijk eens gaan afschaffen en de gehele wiethandel aan de markt overlaten is nog even afwachten. De man is per slot van rekening net begonnen. Wel is duidelijk dat Ard geen man is van daden, maar van woorden. Heel veel woorden.

Een gave waarmee hij Nederlands kampioen debatteren werd in 1991 en die hij menigmaal gebruikte om zich onder een bekeuring uit te lullen. “Zoals blinden extra goed kunnen horen, zo kan ik extra goed spreken” stelt hij dan ook met enige zelfkennis vast. Van alle VVD-Kamerleden sprak alleen fractievoorzitter Halbe Zijlstra meer dan Ard. De man is een ware spraakwaterval, die ook nog eens geen tegenspraak duldt. Ard is vooral aangesteld om orde op zaken te stellen op het departement. Zijn voorganger Opstelten leek niet opgewassen tegen de vierde macht, die hem niet wist te behoeden voor het incident met een bankafschrift. De VVD ziet in Ard een harde leermeester die geen stinkende wonden maakt.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Complot

COLUMN - Concurrentie, marktwerking, efficiëntie, schaalvergroting, protocollen, transparantie, prestaties, bedrijfsmatig denken – om zulke termen draait tegenwoordig zowat alles. Studenten hebben daar de buik van vol, net als hun docenten en wetenschappelijk onderzoekers. Het hoger onderwijs is vastgelopen in een bureaucratisch moeras waar kwantificering het allang van kwaliteit heeft gewonnen.

Ook het lager en middelbaar onderwijs draaien dol. Scholen zijn te groot, de cohesie valt weg, scholieren presteren matig, en de overhead is niet meer te overzien. Godlof zijn de vrije scholen aardig in opmars: daar wordt minder met vooropgezette leergangen gewerkt, en tot zowat ieders verrassing zijn de prestaties van de leerlingen uitstekend. De voornaamste winst: leerlingen die lol krijgen in leren en lezen, docenten die kunnen onderwijzen en minder hoeven te vergaderen.

Afgelopen week kwamen de huisartsen in opstand tegen exact diezelfde rits termen. Het ‘Manifest van de bezorgde huisarts’, dat inmiddels door bijna tweederde van alle huisartsen is getekend, maakt de balans op van de veranderingen in de zorg die minister Schippers erdoor heeft geduwd, waarbij alle macht bij de verzekeraars is komen te liggen. Zij bepalen welke medicijnen de huisarts mag voorschrijven, zij leggen de huisartsen eenzijdig contracten op, waarover de huisartsen niet eens onderling mogen overleggen, zij wijzen de laboratoria aan waar huisartsen hun testjes moeten laten uitvoeren. En zij willen bepalen naar welk ziekenhuis en welke specialist uw huisarts mag doorverwijzen.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

“Populisme op zijn slechtst”

Dat het plan op zoveel fronten niet klopt en niet kan, weet de VVD best. Wat overblijft is populisme op zijn slechtst. Je roept wat een aantal kiezers wil horen, terwijl je weet dat je het nooit kunt waarmaken.

aldus Leo Lucassen, directeur van het Instituut voor Sociale Geschiedenis en hoogleraar migratie, in de Volkskrant, over het nieuwe plan van de VVD om vluchtelingen die niet uit Europa zelf komen voortaan per definitie terug te sturen.
En ook, even verderop:

Foto: Maarten (cc)

VVD: de firma leugen en bedrog

COLUMN - Minister Schippers weet het zeker. Duistere krachten zweren samen tegen de VVD. ”Als een bonnetje van vijftien jaar geleden een week voor de verkiezingen opdoemt, dan is mijn conclusie dat het niet voor niets nu gebeurt” aldus de bewindsvrouw. Zelfs na enige bedenktijd blijft Schippers bij haar standpunt dat toeval niet bestaat.

Een regelrechte complottheorie. De daders zoekt Schippers in de richting van de advocatuur, justitie, de media en wellicht de onderwereld. Dat vergemakkelijkt het politieonderzoek aanzienlijk. Nu alleen nog even het bewijs overleggen en het blazoen van de Volkspartij voor Vrijheid en Democratie is weer helemaal opgepoetst.

Vergeten zijn de talloze affaires van zoekgeraakte bonnetjes, verkeerd ingevulde declaratieformulieren, dubbele declaraties, illegale hennepteelt en nodeloze taxiritten. Niet de VVD is het probleem, maar een onzichtbare vijand die er alles aan doet om de VVD in een kwaad daglicht te stellen.

Onbestaanbaar noemt Alexander Pechtold het, maar Schippers heeft gelijk. Het is wel degelijk een complot. Alleen ligt het net even wat anders dan zij vermoedt. Is het toeval dat het altijd VVD’ers zijn die zoveel moeite hebben met het correct invullen van een declaratieformulier en het bewaren van hun bonnetjes? Nee, toeval bestaat niet.

Foto: copyright ok. Gecheckt 11-02-2022

Geen barsten bij de VVD

ANALYSE - De schandalen bij de VVD volgen elkaar in rap tempo op, maar op de peilingen heeft het nauwelijks invloed. Waardoor komt dit?

Een mooie show de afgelopen weken bij de VVD. De schandalen van corruptie, valse declaraties en verwikkelingen in het criminele circuit volgden elkaar in hoog tempo op. Enfin, Verheijen, van Rey, Teeven, de Kruif, u kent het rijtje recente incidenten inmiddels wel en nieuw is dit verschijnsel absoluut niet.

Grote verontwaardiging in blogland, niet alleen over de incidenten zelf, ook over de reactie van andere VVD’ers op deze schandalen: tot op het moment dat de grond te heet onder de voeten wordt blijven de VVD’ers elkaar dekken – kritiek is opgeblazen, het zijn harde werkers, goede bewindslieden etc – en als het echt niet meer gaat trekken de verantwoordelijken zich overhaast terug, om geen publieke verantwoording te hoeven afleggen. Dat gebeurde tenminste met Verheijen, Teeven en Opstelten.

Schippers ging daar dit weekend nog eens dunnetjes overheen met een fraai stukje ‘killing the messenger’: niet de politici die tijdens dure diner’tjes op kosten van de belastingbetaler hun vuile dealtjes met louche ondernemers en zware criminelen bespreken zijn fout, de ambtenaren en de pers die dit aan het licht brengen zijn dat.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: marie-ll (cc)

Voor volk en vaderland

COLUMN - Het heeft iets wrang poëtisch: de twee bewindsmannen die al jarenlang eisen dat burgers volledig transparant zijn en alles wat een mens doet, volgbaar en inzichtelijk moet zijn voor de overheid, struikelden over hun eigen gelieg, gedraai en gekonkel.

Staatssecretaris Teeven blijkt indertijd het College van procureurs-generaal te hebben belazerd: van hen had hij weliswaar toestemming voor een deal met Cees H, maar het bedrag daarvan mocht maximaal twee miljoen zijn, een limiet die Teeven stiekem ruim verdubbelde. Tegenover het parlement loog Opstelten dat hij helaas geen bonnetjes tot zijn beschikking had, maar dat de feiten niettemin ‘glashelder’ waren en dat het parlement hem niet zo aan de kop moest zeuren.

De pers bleek gelukkig volhardend te zijn – lang leve Nieuwsuur! – en diepte andere feiten op dan wat Opstelten het parlement zo omstandig voorhield. En jawel, daar gingen beide heren: afgedropen, met de staart tussen de benen. Nogal laf overigens, want hun aftreden voorkwam dat ze later deze week, zoals eerder via een Kamerdebat gepland was, rekenschap aan het parlement hoeven af te leggen. De transparantie die beide heren elk ander willen opleggen, verdragen ze zelf bitter slecht.

Intussen voegt de kwestie Opstelten/Teeven twee VVD’ers toe aan de lijst leugen & bedrog. Die lijst neemt de laatste maanden explosief toe. In oktober trad VVD-burgemeester Jan Broertjes (Midden-Drente) af na een litanie van liegen en willekeur. In december trad VVD-wethouder Huub Eitjes (Maassluis) af: hij had zijn broer een dik betaalde baan bezorgd. De strafzaak tegen de corrupte VVD’er Jos van Rey werd in januari hervat. Eind februari bleek VVD interim-burgemeester Rob Bats een klokkenluider die een gat in zijn Terschellingse begroting had blootgelegd, met een afkoopsom het zwijgen te hebben opgelegd. In diezelfde periode moest VVD-Kamerlid Mark Verheijen wegens foute declaraties en geritsel aftreden. Vorige week eiste het Openbaar Ministerie een jarenlange gevangenisstraf tegen VVD-lid Ton Hooijmaaijers, voormalig gedeputeerde van Noord-Holland, wegens onder meer omkoping.

Nóg meer corrupte VVD’ers

Houdt het dan nooit op? (SPOILER: nee.)

Het Openbaar Ministerie in Oost-Nederland verdenkt een voormalige burgemeester en een oud-wethouder van de VVD van corruptie. Het gaat om Piet Ploeg, oud-wethouder in Stichtse Vecht, en Rob Bats, oud-burgemeester in Haren. Ze worden ervan verdacht te hebben geprobeerd de burgemeestersbenoeming in de gemeente Stichtse Vecht in het voordeel van VVD’er Bats te beïnvloeden.

h/t Olav

Doneer voor ¡eXisto!, een boek over trans mannen in Colombia

Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.

De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.

Vorige Volgende