Twee weken geleden publiceerde ik op Sargasso een kritisch artikel over de piraterij voor de Somalische kust. Daarin betoog ik dat de illegale visserij en afvaldumping voor de kust van het arme Oost-Afrikaanse land, onder andere door Europese bedrijven, belangrijke oorzaken zijn voor het ontstaan van de piraterij, maar dat de anti-piraterijmissie van de Europese Unie hier helemaal niet tegen optreedt. Die houdt zich enkel bezig met de jacht op de Somalische piraten. Ik pleit er in het stuk voor dat de patrouillerende oorlogsschepen alle illegale activiteiten in de regio moeten aanpakken. Dit leek mij geen radicale stellingname, maar tot mijn verbazing kwamen er behoorlijk wat kritische (alhoewel, helaas, soms nogal lege) reacties op het stuk. Sommige reaguurders toonden zich daarin enkel voorstander van een snoeiharde aanpak van de Somaliërs. Eén iemand stelde bijvoorbeeld voor ‘de piratenbootjes met kalashnikovs en raketten uit het water te schieten’ en mariniers het land in te sturen om de boel ‘meedogenloos op te ruimen.’ Over de Europese stroperij en afvaldumpers schreven zij niks. Een ander ging zelfs zo ver in twijfel te trekken of deze illegale praktijken überhaupt wel plaatsvinden.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Op deze (plastic) flessen die in de Grote Oceaan dreven hebben zich zeepokken vastgezet. Afgelopen maand deed de Seaplex expeditie voor het eerst wetenschappelijk onderzoek naar The Great Garbage Patch: een ‘eiland’ van plastic en ander afval in oppervlakte variërend van 0,7 tot 15 miljoen vierkante kilometer dat ergens drijft tussen Japan, Hawaii en Noord-Amerika.
Een roterende zeestroming pikt al het drijvende afval langs de kusten van Azië en Amerika op en concentreert het middenop de oceaan. Seaplex heeft getracht met het bemonsteren van water en plankton meer te weten te komen over dit nog vrij onbekende proces. Een van de onderzoeksresultaten: het afval-eiland is geen eiland, het is eerder een plastic soep met zo nu en dan een paar grote brokken. De vervuiling is van bovenaf nauwelijks te zien omdat veel plastic een paar meter onder het wateroppervlak drijft en is geframenteerd tot kleine vlokken (IPS). Ondanks dat bovenstaande zeepokken profijt hebben van het afval is het slecht voor ander zeeleven. Vogels, zeeschildpadden en vissen stikken in het plastic dat ze inslikken. Het plastic is voorlopig nog niet weg, maar misschien dwarrelen er ook vlokjes naar de oceaanbodem om een antropocene afzetting van The Great Garbage Patch achter te laten?
Ik blog nog niet zo lang en nog minder lang redelijk fanatiek, maar als blogger loop ik er dagelijks tegenaan hoezeer het publieke debat vervuild is. Als blogger op Sargasso heb ik in korte tijd de ‘beroeps’-deformatie opgedaan op veel plekken op het internet met bovengemiddelde interesse het publieke debat te volgen. Er wordt nogal eens geklaagd over het niveau van de reacties van de gemiddelde (online) reaguurder en toegegeven, in veel gevallen is dat terecht. Hier stopt echter de vervuiling niet.
Ook in de traditionele media, zoals de Volkskrant, is het niveau van de bijdragen bedroevend. Ik had natuurlijk ook Elsevier, het NOS-journaal of nog een scala aan andere oude media kunnen noemen, maar ik heb de Volkskrant uitgekozen vanwege de mooie voorbeelden in de afgelopen week. De oorzaak voor een groot deel van de vervuiling, ligt volgens mij in een maatschappelijke dichotomie die te pas en te onpas wordt uitgevent. Sommigen noemen het links versus rechts, anderen oude versus nieuwe politiek en weer anderen realistisch versus idealistisch (wat tegenwoordig een vies woord schijnt te zijn). Vrijwel zonder uitzondering scharen mensen zich kritiekloos ten opzichte van zichzelf of de groepsmening ter ene of ter andere zijde. De volgende stap is om alle anderen die deelnemen aan hetzelfde debat in diezelfde twee groepen in te delen: “You are either with us, or against us” als motto in het discours.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Indrukwekkende en fraaie fotorapportage vanuit Bangladesh alwaar op een strand schepen gesloopt worden, bijna geheel en al met de hand.
Reverse graffiti is het selectief schoonmaken van vervuilde oppervlakken. Uiteraard heeft iemand er een lijstje van geblogd: 35 Greatest Works of Reverse Graffiti. Zitten erg fraaie tussen.
Het is ook grappig om te zien hoeveel de agenten uit Sao Paolo er nodig zijn om te besluiten dat een serie schedels in een tunnel dan maar… …schoongeveegd moet worden.
Sinds 1957 zijn er ongeveer 6000 satellieten in een baan om de aarde gebracht, waarvan er nog zo’n 800 operationeel zijn. De rest? Rommel! De ESA heeft er een aardige slideshow van gemaakt. Het is wel gesteld dat als de vervuiling in het huidige tempo doorgaat, er in 2300 geen lanceringen meer kunnen plaatsvinden. Misschien wel daarom dat de Chinezen zich actief met space debris gaan bezighouden.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.