NSA-affaire niet eenduidig, en mening Amerikanen erover ook niet

Wat vindt u van de NSA-afluisterpraktijken? Lastige vraag? Dat is niet zo gek – ‘de’ NSA-affaire is niet zo eenduidig, maar eerder een bord spaghetti. Het Pew Center for People and the Press bedacht daarom in juli dit jaar een experiment. Daarin onderscheidden de onderzoekers vier dimensies van ‘de’ affaire en stelden daar vervolgens bij 2.002 volwassen Amerikanen vragen over. Die vier dimensies waren: 1) bent u voor of tegen het verzamelen van metadata/inhoud (van mails, gesprekken, etc) door de overheid; 2) bent u voor of tegen het monitoren van e-mails of van telefoongesprekken, 3) bent u voor of tegen als de NSA een gerechtelijke goedkeuring voor het vergaren van informatie heeft en, ten slotte 4) bent u voor of tegen als het programma van de NSA als het onderdeel uitmaakt van anti-terrorismebeleid? Wat bleek?

Het zwarte, geheime budget voor spionage in de VS blijkt $52,6 miljard groot te zijn

UPDATE: Van dat budget krijgt de NSA een aardig deel, meldde The Washington Post. En de NSA besteedt miljoenen van het hun toebedeelde geld aan het zogenaamde Corporate Partner Access Project, waarbij Amerikaanse telecomaanbieders betaald worden om klantgegevens aan de NSA te leveren. In 2012 werd er 278 miljoen dollar aan uitgegeven, in 2011 nog veel meer: 394 miljoen.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Angela Radulescu (cc)

Syrië, Hillary Clinton en LGBT-issues in Amerikaanse nieuws

ELDERS - Het meest prominente wereldnieuws van afgelopen week, de gifgasaanvallen in Syrië, zijn uiteraard in de Verenigde Staten niet onbesproken gebleven. NPR sprak twee artsen uit Syrische ziekenhuizen die slachtoffers behandelden. De artsen vertellen over de vele zieken die ze behandeld hebben, inclusief diegenen (waaronder een meisje van drie maanden oud) die ze niet meer konden redden. Deels door een gebrek aan middelen. Dat het om een chemische aanval gaat, is niet officieel vastgesteld, maar de artsen zeiden tegen NPR dat op basis van wat zij gezien hebben, een sarin gas de meest waarschijnlijke oorzaak van de symptomen is.

President Obama sprak zich uit over de aanval in Syrië in een interview met CNN, waarin hij onder andere zei dat VS-afgevaardigden bezig zijn de Verenigde Naties tot meer actie te dwingen en de Syrische regering oproept onderzoek naar de aanval toe te laten. Maar, ‘we don’t expect cooperation (from the Syrian government), given their past history,’ gaf Obama toe.

Clinton for president

Ondertussen is de blik van politieke redacteuren ook al weer op de horizon gericht. Hoewel Hillary Clinton nog altijd niets heeft gezegd over een eventuele gooi naar het presidentschap in 2016, wordt er al sinds haar aftreden als minister van Buitenlandse Zaken flink over gediscussieerd. The Times heeft journaliste Amy Chozick vrijgemaakt om zich volledig te focussen op het volgen van de Clintons. The New York Times schetst de voor- en nadelen aan de beslissing. Aan de ene kant kan Chozick op deze manier veel tijd steken in het opbouwen van een netwerk rondom haar onderwerp, wat bij de Clintons geen overbodige luxe is. Aan de andere kant: is er wel genoeg nieuws over het onderwerp (zeker aangezien Clinton nog altijd niet heeft gezegd mee te doen aan de verkiezingen), en moeten de media wel bijdragen aan het in stand houden van de permanente politieke campagne?

Foto: Michael Chavarria (cc)

Amerika’s geheimste dienst uitbesteed

ANALYSE - Is Edward Snowden de enige die ontslagen werd na zijn historische lekkage van duizenden documenten? Booz Allen Hamilton, het bedrijf waar hij werkte (en niet de NSA, waarover meer) stuurde hem op 11 juli al de laan uit. Je zou verwachten dat na hem ambtelijk en politiek verantwoordelijken zouden volgen. En masse, gezien de band tussen de NSA en Booz Allen Hamilton. Want welke fatsoenlijke rechtsstaat besteedt haar geheimste dienst uit aan een bedrijf met winstoogmerk? Juist. Reden genoeg, zou je denken.

Je zou veiligheid een staatsaangelegenheid kunnen noemen; geen onderwerp voor bedrijven die winst moeten maken. Niet in Amerika. Booz Allen Hamilton heeft niet alleen toegang tot explosief materiaal, gezien Snowdens harddrives. Ook andere commerciële partijen zijn schaamteloos betrokken bij Amerika’s geheimste dienst. Zo ontwikkelden telecombedrijven software in opdracht van de dienst om hun klanten mee te kunnen bespioneren (schrijft de WSJ). Nog maar net gewend aan PRISM en xKeynote, blijken ook geheime projecten te bestaan als ‘Blarney, Fairview, Oakstar, Lithium and Stormbrew, among others, filter and gather information at major telecommunications companies. Blarney, for instance, was established with AT&T Inc. former officials say. AT&T declined to comment.’

Blijkbaar besteden Amerikanen niet alleen diensten en de ontwikkeling van software uit aan marktpartijen met een beursnotering. Daarmee hebben ze ook de ambtelijke en politieke verantwoordelijkheid weggemoffeld. En als dan iemand er met een laptop vol geheimen vandoor gaat, zijn er ook geen personele of organisationele consequenties. Ik ben eigenlijk wel benieuwd welke Nederlandse bedrijven betrokken zijn bij de AIVD – hoe hun vertakking er met de commercie precies uitziet.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Radio Nederland Wereldomroep (cc)

Terreurdreiging is campagne van veiligheidsdiensten

OPINIE - Dinsdag opende RTL Nieuws met een ruim twee minuten durende reportage over de terrorismedreiging uit Jemen. Verbaasd bleef ik kijken. Ambassades worden gesloten, buitenlanders moeten het land verlaten en Schiphol is in verhoogde staat van paraatheid. Het is merkwaardig nieuws en ik begrijp niets van de urgentie. Waarom is dit zo belangrijk?

Ons wordt verteld dat er heel veel terroristen zijn in Jemen, en dat deze nu een grote dreiging vormen. Maar waarom nu plotseling? Waren die terroristen er vorige week niet dan, en waarom was er toen geen dreiging? Het is frustrerend om naar te kijken omdat geen enkele poging wordt gedaan om dit uit te leggen. Wel worden spannende verhalen verteld over een slimme bommenmaker die exploderende onderbroeken maakt. We zien een drone opstijgen. Maar de vraag naar het waarom wordt zelfs niet eens gesteld. De officiële reden van de waarschuwing is een conference call van topterroristen.

Wie verspreidt dit nieuws dan? Het kan haast niet anders dan dat dit van Amerikaanse geheime diensten komt. Maar vragen waarom die iets doen of zeggen, is net zo zinvol als vragen naar de zin van het leven.

De echte reden

Ook de NOS had dinsdag een reportage over dit onderwerp, maar de nieuwslezer van het NOS-journaal gaf ongemerkt een verklaring voor het nieuws. Want het hij eindigde de reportage aldus:

Foto: World Economic Forum (cc)

Putin’s Russia: stability and stagnation

ANALYSE - After a week in Russia I concluded that Russia is very stable – perhaps too stable. President Vladimir Putin appears to want little political or economic reform, lest it lead to instability. Nevertheless, divisions are appearing in his entourage: some favour clamping down hard on the opposition, while others counsel softer tactics. Sometimes Putin backs one group, sometimes the other. On foreign policy, too, Putin seems to have two faces. The pragmatic Putin wants to work with the US in dealing with common problems. But another Putin views the US as a hostile power that is trying to destabilise Russia, and is happy to do things – like sheltering the fugitive Edward Snowden – that infuriate it.

In Moscow, both opposition leaders and the more liberal government officials agree that the need for political and economic change is greater than ever, but that the chances of serious reform are close to zero. After mass demonstrations in the winter of 2011/12, optimists thought the regime would attempt to win back the support of the middle classes by modernising the country’s governance. But these days nobody expects much to change. 
Russia’s leaders worry that big economic or political reforms could upset vested interests, create losers and perhaps strengthen the opposition. The government has in fact attempted some reforms of the university, school and healthcare systems, in order to save money, but these have been unpopular. Reform of the pension system – which would mean curbing pension rights – has been mooted for over a decade but frequently put off. There always seems to be an excuse for postponing major reform.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: NervousEnergy (cc)

Amerika en het Midden-Oosten

OPINIE - Is er een oplossing voor ‘eeuwige’ problemen? Minister van Buitenlandse Zaken van de VS, John Kerry, doet zijn best in het Midden-Oosten. Het is de zoveelste poging van Amerika, na onder andere Clinton en Camp David en de roadmap van Bush, om te bemiddelen. Dezer dagen wordt er in Washington over gedelibereerd. Maar zal het iets opleveren?

Het Joodse volk en het Joodse geloof zijn er de levende getuigen van dat er geen verlossing bestaat. Dit, zou je kunnen zeggen, is de betekenis van het uitverkoren volk: de Joden zijn uitverkoren om te bewijzen dat er geen verlossing bestaat.

Het is een mismoedig citaat van Leo Strauss uit ‘Why we remain Jews’, dat ik vond in de memoires van Christopher Hitchens.  Hans Teeuwen liet een indrukwekkend fragment van Hitchens zien in Zomergasten, daarom zocht ik hem even op. Is er geen verlossing mogelijk? Als dat waar is, dan zal ook een oplossing van het nu al meer dan vijftig jaar durende  Israelisch-Palestijnse conflict er niet in zitten.

Vredes-activist

Op zoek naar informatie vind ik een column van Uri Avnery, hoogbejaard Israëlisch vredes-activist. Mogelijk is het een zeldzaam verschijnsel, maar ze zijn er nog. Want het cynisme is breed in Israël. Het woord ‘vrede’wordt bijna niet gebruikt. Tzipi Livni heeft het over een final status agreement dat een eind maakt aan het conflict, maar dat is niet hetzelfde als een einde aan de bezetting. Als er geen raketten meer worden afgevuurd en de vernederingen aan de muur en grenzen worden getemperd, gebeurt er al veel, zo lijkt men te denken.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Vorige Volgende