Vanavond gaan ze weer proberen te stemmen over het bailout plan in de VS. Het is een beetje aangepast, waardoor men hoopt dat met name de republikeinen nu over de streep getrokken kunnen worden. Veel van de media aandacht gaat naar de politici zelf in dit spel. Maar in dit geval is dat toch een ernstige misrekening van de dynamiek van de democratische betrokkenheid van de Amerikanen. Als een Amerikaans burger iets echt belangrijk vindt, zal hij heus gaan roepen. En roepen doen ze. Zo hard zelfs dat de website van het huis van afgevaardigden erdoor onderuit gaat, zoals ik gisteren zelf ook ondervond. En zijn die burgers dan voor? Nee, in grote getale zijn ze tegen. Hoewel veel van hen begrijpen welk belang er gediend is bij het "redden" van de economie, vinden veel van hen het een verkeerde aanpak. In plaats van het steunen van de burgers (bv de mensen met een slechte hypotheek een handje helpen) gaat de steun naar bedrijven die het eigenlijk gewoon verkeerd hebben aangepakt. En dat ziet men niet als een gezonde aanpak. Dit wordt overigens ook door veel economen publiekelijk verkondigd. Breed verzet van burgers tegen de bailout is dan ook op gang gekomen, los van de politieke kleur. Het is dus ook maar de vraag of meer politici durven voor te stemmen, nu ze zo overspoeld worden door tegengeluiden uit hun eigen achterban. We zullen vanavond merken hoe sterk de democratie nog is aldaar.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Okee, een dagje te laat, maar dan heb je wel een huisgemaakte analyse met gerijpte feiten. Kortom, wat viel er op in de tekst van het eerste grote tv-debat tussen Grand Ol’ McCain en Dem’ Obama? Allereerst het verbluffend lage Jip-en-Janneke-cijfer van beide kandidaten, het was simpelheid troef op woordniveau. De verschillen tussen de twee zaten met name in de Egotax en tekstuele empathie. Conclusie: McCain heeft het vaak over zichzelf.
De grootste verschillen tussen McCain en Obama waren te zien in de Egotax. McCain heeft het in 1 op de 34 woorden over zichzelf, Obama slechts in 1 op de 54 woorden. De Egotax van 2,93 keer ‘ik’ per honderd woorden duidt er op dat McCain de aandacht wil verleggen van zijn programma naar zijn reputatie als beroepsheld.
Obama daarentegen scoorde aanzienlijk hoger op Weigevoel. Per 29 woorden had Obama het een keer over ‘wij’. McCain sprak slechts om de 43 woorden over ‘wij’. De WIQ (wij/ik-verhouding) – een maat voor tekstuele empathie – lag bij McCain met 0,79 keer ‘wij’ per ‘ik’ stukken lager dan bij Obama. De laatste gebruikt voor iedere ‘ik’ zo’n 1,85 keer ‘wij’.
Karakterverlies
Met extreem korte woorden – gemiddeld 4,41 karakters bij McCain en 4,36 karakters bij Obama – lijken de kandidaten hun campagnes te richten op het sterk gegroeide analfabete electoraat. Daarbij moet aangetekend worden dat dit lage cijfer bij McCain sterk beïnvloed wordt door het overmatige gebruik van de term ‘I’.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
“Of course, it’s a fungible commodity and they don’t flag, you know, the molecules, where it’s going and where it’s not. But in the sense of the Congress today, they know that there are very, very hungry domestic markets that need that oil first. So, I believe that what Congress is going to do, also, is not to allow the export bans to such a degree that it’s Americans who get stuck holding the bag without the energy source that is produced here, pumped here. It’s got to flow into our domestic markets first.” (Obsidian Wings / CNN)
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Strakke site in een strak design met strakke gifts – hoe überstrak kan Amerika soms zijn?
Klik & verlustig uzelve!
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.