Quote van de Dag: gebrek aan zelfkennis

[qvdd] Ze krijgen ingewikkelde financiële constructies voorgelegd [maar d]e specialistische expertise om die te beoordelen, ontbreekt in het parlement. Ik heb wel eens voorgesteld om mensen in te vliegen die daarbij ondersteuning kunnen bieden, maar daar is het in de praktijk nooit van gekomen. Dat toont toch een gebrek aan zelfkennis bij het parlement. Aldus Paul Tang in de Vrij Nederland van deze week (Papieren versie, geen link), over zijn oud collega's. Op dit weblog is afgelopen week gediscussieerd over het voorstel om het aantal Kamerleden te verminderen van 150 naar 100. Maar wat maakt het uit hoeveel Kamerleden er zijn als deze zich niet eens in de materie willen verdiepen of zelfs maar willen laten voorlichten? Stap één op weg naar verbetering moet zijn het inzicht dat je niet alles kan weten en besef van je eigen tekortkomingen.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Fractieleider in de media en jonge Kamerleden in de Kamer?

De NRC heeft in samenwerking met Maarten Marx een mooie data set online gezet. Van alle kamerleden, van het laatste jaar de deelname aan plenaire parlementaire debatten, inclusief woordgebruik, en deelname aan radio en televisie programma’s en mentions in de NRC. Leuke data om naar te kijken. Op advies van Liesbeth van Tongeren ga ik eens kijken naar de positie van GroenLinks.
Aantal debatten per Kamerlid/fractiegrootteDe activiteit van Kamerleden hangt sterk af van hun lidmaatschap van een fractie: leden van kleine fracties zijn aanzienlijker actiever. Een SGP’er doet 60 debatten, een PvdD’er doet er 40. PvdA’er of een VVD’er doet er gemiddeld maar een stuk of 10. De andere partijen liggen tussen die twee extreme. Wat opvalt is dat een aantal partijen het minder doen dan andere ongeveer even grote partijen. Een PvdD’er zit ver onder een SGP’er. Een CDA’er doet meer dan een PVV’er, een PvdA meer dan een VVD’er en een D66 doet meer dan een GL’er. De SGP loopt alle debatten af, de PvdD is selectiever. De PvdA zal als oppositiepartij aan meer debatten mee doen dan de VVD. GroenLinks is (net iets) minder actief dan D66. Dat lijkt zo omdat Niels van den Berge niet in de data set zit omdat hij maar voor een aantal maanden Kamerlid was als plaatsvervanger van Mariko Peters.Multidimensionale schalingsanalyseDeze figuur is gebaseerd op een multidimensionale schalingsanalyse van de data over debat en mediadeelname. De zwarte lijnen geven weer hoe bepaalde onderwerpen samenhangen met het model.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Trias errorum

De trias politica is een drietal machten in de staat dat elkaar in evenwicht houdt: de wetgevende macht (in Nederland de Eerste en Tweede Kamer), de uitvoerende macht (de regering) en de rechterlijke macht. Van minister Hillen werd een uitspraak gepubliceerd waarmee hij onduidelijkheid veroorzaakt over zijn plaats in de trias politica. Volgens nu.nl zegt hij vandaag in een interview met De Telegraaf:

“Er zijn (met de bezuinigingen op het leger, BB) geen grote problemen en we gaan nu de tweede ronde in, van ingrepen in kazernes en materieel. Dat gaat om vertrouwen van de krijgsmacht en dat is veel belangrijker dan het vertrouwen van Den Haag.”

Hillens behoefte aan vertrouwen is blijkbaar zo urgent, dat hij niet goed nadenkt en in dit korte citaat een drietal fouten maakt

Ten eerste: hij vindt het belangrijk dat het leger hem vertrouwt, maar omdat hij de baas is, is het juist belangrijk dat hij het leger vertrouwt. De regering is de uitvoerende macht en het leger is een van zijn instrumenten.

Op zijn beurt heeft de minister aan de Kamer verantwoording af te leggen. Die is de wetgevende macht en controleert de uitvoerende macht, de regering, waarvan de minister deel uitmaakt. De Kamer kan hem naar huis sturen. Het leger niet, althans niet in ons staatsbestel. Dus als de minister het vertrouwen van de Kamer niet heeft, kan hij dat maar beter zo gauw mogelijk zien te verdienen. Want dat is juist bij uitstek belangrijk voor hem. Dat is de tweede fout.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

KSTn | Structuurvisie infrastructuur en ruimte

Logo kamerstukken van de dagPlannen maken voor de verre toekomst is zowel wenselijk als schier onmogelijk. Probeer je verder vooruit te kijken dan 10 jaar, weet je zeker dat er ontwikkelingen zullen zijn die je nu niet kan voorzien. Maar toch is het nodig om voor lange termijn richting te geven, zeker daar waar het ruimtelijk ordening en infrastructuur betreft. En zoals iedere minister voor haar, maakt ook minister Schultz van Infrastructuur en Milieu ook een plan voor de toekomst. Ze mikt op 2040 dit keer.
Recent was ze daarmee al in het nieuws. Maar toen waren de onderliggende stukken voor ons nog niet toegankelijk. Nu wel.
Mijn samenvatting: Alles op verkeer en laat de rest maar over aan provincies en gemeenten.

Eerst maar even een mooi en interessant plaatje. Komt uit deel 1 en gaat over hoeveel oppervlak er nodig is om met 1 specifieke energiebron alle energie voor NL op te wekken.


De gegevens voor bovenstaand plaatje komen overigens uit de Kleine Energieatlas.

Voor noord Nederland staat er weinig moois in de stukken. Geen snelle trein verbinding, geen grootste plannen, niets. Beetje wegverbreding bestaande snelwegen.
Dat valt overigens sowieso op. Heel veel wegverbredingen tot 2040. Ongeveer tweederde van de snelwegen zouden verbreed moeten worden. En als je dan kijkt naar de andere mogelijkheden tot vervoer (bv spoor) staat er alleen maar “optimalisatie gebruik” of “zoeken de gemeenten en provincies maar uit”. Het moge duidelijk zijn dat de autobezitters de gedroomde minister hebben.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Onbegrijpelijke wetgeving?

Soms komt er nieuwe wetgeving langs waarbij je je afvraagt hoe die in in godsnaam tot stand is gekomen. De Tweede Kamer wil het bezit van alcohol onder de zestien verbieden. Tot zover kan ik het volgen. Maar wat er dan volgt is – althans volgens nu.nl – een staaltje onbegrijpelijke wetgeving.

Jongeren onder de zestien zullen straks geen alcohol meer in bezit mogen hebben, behalve als zij dat kopen in supermarkten en slijterijen en zich binnen bevinden. Zodra ze dan naar buiten lopen met de gekochte waar zijn ze weer wél strafbaar.

Waarom… Hoe? Schiet mij maar lek…

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Minder informatie naar de Kamer

Een gastbijdrage van GB, ook te lezen op Publiekrecht & Politiek.

Handige jongen, die Rutte. NOS.nl en Nu.nl koppen: ‘Rutte: ‘Minder informatie via de commissie stiekem.” Aanleiding waren berichten uit De Volkskrant dat Ter Horst en later Hirsch Ballin in de besloten commissie over de veiligheidsdiensten aan de fractievoorzitters uit de Tweede Kamer hadden verteld dat Willem-Alexander een bedrag had overgemaakt naar een makelaar ergens in een belastingparadijs. De politici voelden zich gepiepeld en lieten de boel lekken naar de krant die al een beruchte journalistieke voet tussen de deur van de Eikenhorst had. Via deze route kunnen de Kamerleden vervolgens weer vragen stellen. Op die vragen zijn dan nu antwoorden gekomen.

De koppen van Nos.nl en nu.nl zullen openbaarheidsminnend Nederland op het eerste gezicht gerust stellen. Minder informatie via de Commissie Stiekem leest immers als: ‘meer informatie rechtstreeks naar de Kamer, in de volle openbaarheid.’ Dat staat echter niet in de antwoorden.

Rutte schrijft eigenlijk dat hij spijt heeft dat het überhaupt aan een parlementariër verteld is. De betalingen waren immers zo privé dat ze niemand aangaan. Hier had de Tjeenk-Willink-doctrine, ook bekend als de ‘dat gaat je geen zak aan-leer’, toepassing moeten vinden. In die doctrine moeten Kamerleden rekening gaan houden met de privé-sfeer van de Oranjes en volgt uit de Eed bij de inhuldiging van de Koning dat parlementariërs ook geen vragen meer mogen stellen over dit soort dingen, omdat het niet is wat een goed en getrouw parlementariër schuldig is te doen.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Leuke politieke debatten zijn vaak het minst zinvol

Op 22 juni hoop ik te promoveren tot doctor in de politicologie. Bij het onderliggende proefschrift ‘Political Parties and the Democratic Mandate’ behoren twaalf stellingen. In deze serie een korte toelichting op enkele van de meest prikkelende. De eerste aflevering: ‘Leuke politieke debatten zijn vaak het minst zinvol’

Het Nederlandse vragenuurtje is vaak behoorlijk saai. Kamerleden buitelen over elkaar heen om de mogelijkheid tot gratis publiciteit te benutten, maar het debat leidt meestal tot niks. De Tweede Kamer weet zelf ook niet precies meer wat ze met het vragenuur moet en experimenteert daarom met de opzet. Meer vragenstellers, maar minder interrupties. Geen aanvullende vragen, of toch weer wel. Varianten genoeg, maar onverdeeld succesvol is het niet. Nu vraagt de Tweede Kamer maar aan het publiek hoe ze zou moeten discussiëren.

Get Microsoft Silverlight
Bekijk de video in andere formaten.

Vaak wordt in Nederland bewonderend gekeken naar de Britse parlementaire politiek. In Westminster, daar wordt tenminste politiek debat op het scherpst van de snede gevoerd. De Britse Prime Minister’s Questions geven vrijwel elke week politiek vuurwerk. Premier tegen oppositieleider. Dat is pas leuk.

Leuk is het zeker. Maar de vraag is of het ergens toe leidt. Je kunt zeggen dat een debat zinvol is als het vermakelijk is of als het tenminste enig inzicht geeft in de politieke tegenstellingen. In dat opzicht gooit het Britse parlement hoge ogen. Maar de belangrijkste functie van het parlement is niet het verzorgen van een wekelijks cabaret of het vrijblijvend roeptoeteren van wat er in je opkomt na het lezen van de Telegraaf. Kamerleden moeten de regering op een zorgvuldige wijze controleren en goede wetten maken. Juist op deze punten bestaan nogal wat zorgen.

Vorige Volgende