Toen hij de Iraanse president Ahmadinejad hoorde verklaren dat de Holocaust een verzinsel was, dacht de Amerikaanse journalist Thomas Friedman: zou Ahmadinejad dat ook durven zeggen als de olieprijs 20 dollar per vat was, in plaats van 60 dollar? En dat zelfde dacht hij toen hij president Chavez van Venezuela tegen George Bush en Tony Blair hoorde zeggen dat ze naar de hel konden lopen. Vanavond zendt VPRO's Tegenlicht deel I uit van Energy War. Hierin ziet Thomas Friedman (auteur van o.a. The World is Flat) een negatief verband tussen een stijgende olieprijs en de ontwikkeling van vrije democratieën. In de z.g. petrolistische landen trekken de machthebbers zich steeds minder aan van wat de buitenwereld van hen vindt. Naarmate de olieprijs stijgt, zullen zij steeds minder geneigd zijn om zich open te stellen voor democratische ontwikkelingen. Het Westen zal omwille van zijn verslaving aan gas en olie en aan zijn energieverslindende levensstijl, in de nieuwe Energie Oorlog zijn democratische principes verloochenen en vrienden willen worden met de nieuwe machthebbers. Friedman: "Wij zijn de verslaafden en zij zijn onze pushers. En wij zullen onze dealers geen lastige vragen stellen over democratische principes. Wij zullen niet meer roepen, alleen nog heel zacht fluisteren. Dat is de prijs die wij betalen voor onze verslaving". VPRO's Tegenlicht - maandag 30 oktober 2006 21:00 Ned 2
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
De kerk en TV zijn al een hele tijd vriendjes, zeker in de Verenigde Staten. Billy Graham is een van de grondleggers van de TV-religie en hij is al vanaf de jaren 50 van de vorige eeuw bezig.
Dus als ik heel af en toe op zondagochtend de TV aanzet en iemand zie spreken en om de twee zinnen het woord “god” of “jezus” hoor zeggen, laat ik dat aan me voorbij gaan. Maar nieuwsgierig als ik kan zijn, ben ik er toch eens rustig voor gaan zitten.
(Directe link naar YouTube. 8 minuten. Sorry voor het stukje asynchrone stem)
Dat zijn geen preken meer! Dat zijn therapeutische sessies met een hoog “feel-good” gehalte. En de manier van spreken doet me heel sterk denken aan NLP.
Maar belangrijker nog, volgens mij wordt de verhouding tussen God en mens anders. Als ik deze preken zie, schiet de volgende vervormde beroemde uitspraak te binnen:
“Vraag niet wat jij kan doen voor God, vraag wat God kan doen voor jou.”
Dat past dan wel helemaal in het plaatje van de consumptiemaatschappij. Klant is koning en God is de winkelmanager.
Wat is het toch heerlijk als iemand de gevestigde denkbeelden eens op zijn kop zet, en opnieuw begint na te denken. Zoals de Amerikaanse ontwerper William McDonough, die maandagavond in de Tegenlicht-uitzending Afval = voedsel (kijk dan! ) uitlegde hoe hij bij grote bedrijven binnenstapt om ze te vertellen dat het produceren van afval economisch dom is. “Want waarom zou je iets produceren wat je vervolgens weggooit? Dat is toch niet logisch?”
McDonough heeft niet alleen gelijk, hij heeft ook een alternatief. Samen met de Duitse chemicus Michael Braungart kijkt hij opnieuw naar de bedrijfsprocessen van grote fabrikanten, en ontwikkelt vervolgens een nieuw productieproces, waarbij afval tot het verleden behoort. Zo zette hij het hele bedrijfsterrein van Ford op zijn kop, maakte het milieuvriendelijk, en bespaarde het bedrijf miljoenen per jaar. Zelfs de directeur van Ford, toch niet iemand met milieu hoog op zijn prioriteitenlijst, was enthousiast. Want, zo zei hij nadat hij opnieuw had nagedacht: ” Het is natuurlijk een beetje raar dat we 10.000 kilo grondstoffen nodig hebben om een auto te bouwen die 2000 kilo weegt. Het zou logischer zijn om 2000 kilo grondstoffen te gebruiken voor diezelfde auto.”
Braungart en McDonough werken volgens het mechanisme dat afval voedsel moet zijn. Zoals in de natuur een kersenboom de op de grond gevallen bloesemblaadjes weer als voedsel gebruikt, zo kan al het afval weer gebruikt worden. En nee, dat is geen recyclen volgens de heren, omdat recyclen over het algemeen betekent dat de grondstof alleen nog maar gebruikt kan worden voor een product van mindere kwaliteit. Braungart en McDonough zorgen ervoor dat een product volledig hergebruikt wordt, en dat de stoffen die erin gebruikt worden, niet aan kwaliteit inboeten bij hergebruik. En daarom ook niet voor minder geld verkocht hoeven te worden. Andere stoffen moeten volledig kunnen terugkeren in de natuur. Zo ontwikkelden de twee voor Unilever een verpakking voor ijsjes, die in bevroren toestand vast was, maar na ontdooiing vloeibaar werd, en de natuur niet aantastte. De twee plantten er zelfs een zaadje in, waardoor de verpakking als voedsel kon dienen voor de plant die eruit groeide.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.
De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.
“Lekker op jullie kosten omroepgelden stukslaan en allemaal een nog grotere Audi.”
Geen Stijl breekt als eerste weblog echt los van internet en gaat een tv programma maken bij BNN. De Publieke Omroep zuigt kennelijk iets minder dan we altijd dachten. Televisie kijken vanaf de bank is vele malen prettiger naar een monitor staren. Enige nadeel is dat je dat soort uitzendingen ‘live’ moet bekijken en even GSTV kijken onder werktijd zal lastig worden.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
