Radicale moslims verstoren debatbijeenkomst
, door
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Foto:
copyright ok. Gecheckt 10-03-2022
Tofik Dibi moet opstappen
, door
Negen kinderen waren het in 1954 die na een uitspraak van het Hooggerechtshof (Brown vs, The Board of Education) in Little Rock toch naar een blanke school gingen. Bespuugd, uitgescholden, bedreigd. Ze liepen door de een menigte rednecks die elk moment tot lynchen zou kunnen overgaan.
De foto’s van de kinderen die stuitten op bewapende reservisten, geflankeerd door gouverneur Faubus van Arkansas gingen de hele wereld over. Met het juridische gelijk in hun rugzak waren ze daar zo verschrikkelijk ongewenst. Heel verstandige mensen spraken er schande van. Hannah Arendt, politiek theoretoca, vroeg zich af waar de ouders van de Little Rock Nine precies waren. Als er een politieke strijd moest worden gestreden, waarom, wilde Hannah Arendt weten, moet dat dan door deze kinderen worden gedaan? Wat is hartelozer: de blanke haat die uit de ogen van de racisten spoot of kinderen daar, uit principe, in alle eenzaamheid aan blootstellen?
De parallellen gaan natuurlijk mank, maar de scene van de Little Rock Nine schoot mij te binnen toen ik Tofik Dibi’s samenvatting van het dossier-Mauro las: ‘Het was onze strategie om te komen tot een verblijfsvergunning voor Mauro. Dat is niet gelukt. We hebben gegokt maar helaas verloren.’ En in gedachten zag ik de kinderen lopen, met hun grote gelijk en het principiële standpunt van hun ouders op hun smalle schouders, door een haag van minachtende blanken die hen graag een lesje hadden geleerd. Liefst een definitieve les.
Foto:
copyright ok. Gecheckt 10-03-2022
Zijn allochtone rolmodellen echt nodig?
, door
Allochtonen in de politiek: voor velen een teken van goede integratie van deze nieuwe Nederlanders. Zij houden zich ook niet meer alleen bezig met migrantenkwesties. Niet iedereen juicht deze ontwikkeling toe: wie moet anders opkomen voor de belangen van allochtonen, vraagt Enis Odaci van humanislam zich af.
Naar aanleiding van een artikel van emeritus hoogleraar Wasif Shadid in de Volkskrant is er enige beroering ontstaan over de rol van allochtone politici: moeten zij nu een actieve rol innemen in het islamdebat of staat het hun vrij zich niet (meer) te bemoeien met dit soort kwesties en moeten zij vooral op hun politieke daden worden beoordeeld?
Latif Hasnaoui (PvdA) schrijft in de Volkskrant dat islamitische politici niet voor hun eigen achterban opkomen en Zeki Baran (PvdA) stelt op Republiek Allochtonië dat politici zich juist gewoon moeten gedragen als elke andere (autochtone) politicus.
Wat opvalt is dat zowel Hasnaoui als Baran beide van de PvdA zijn. Was het niet de PvdA die tijdens de grote arbeidersmigratie uit Turkije en Marokko van eind jaren 60 en jaren 70 bekend stond als veilige politieke thuishaven voor de (overwegend islamitische) gastarbeiders in het nieuwe vreemde land? Dat er nu binnen deze partij twee stromingen bestaan zegt veel over het veranderde politieke landschap.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Tofik Dibi noemt PVV ‘stelletje racisten’
, door
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Detailpolitiek (5): detentieboten
, door
Tegenstanders van een hard immigratiebeleid zien het als een van de ergste voorbeelden van de kilte waarmee illegalen worden ontvangen en de manier waarop hun rechten worden geschonden: illegalen die in gevangenissen wachten op hun uitzetting. Nederland bouwde er speciale detentieboten voor, waar illegalen afgescheiden van criminelen konden verblijven. Enige honderden illegale vreemdelingen konden op een dergelijke boot worden gehuisvest.
Deze boten blijken nu afgeschreven te zijn en dan komt de vraag: wat doe je ermee? Volgens een website over migranten op zee zullen de drijvende gevangenissen worden verscheept naar Griekenland, waar ze voor hetzelfde doel kunnen worden gebruikt.
Afgeschreven boten
Griekenland heeft een enorm migrantenprobleem en kan de boten dus wellicht gebruiken. Nergens wordt het bericht bevestigd, en dus stelde Tofik Dibi van GroenLinks er deze week Kamervragen over. Hij wil weten waarom deze boten in Nederland gesloten worden, en als we deze boten in Nederland ongeschikt vinden om vreemdelingen op te vangen, waarom dat wel in Griekenland kan. Waarom zou Nederland geen alternatieven aanbieden?
De antwoorden laten zich raden. Het kabinet wordt gedoogd door de PVV en dus is de kans klein dat het beleid ten aanzien van illegalen soepeler wordt. De kans is dus groot dat er minder illegalen vastgezet hoeven te worden, of dat er betere en goedkopere opties zijn dan de detentieboten. Deze zijn dus overbodig geworden. Het kabinet stuurt wel oude spullen naar Griekenland, maar komt niet met andere opties, omdat men zelf al fors moet bezuinigen. Dus overbodige boten naar Griekenland sturen, of niets.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Bestrijd hypocrisie niet met hypocrisie
, door
De politiek loopt in de val van de PVV. Ze verlaagt zich tot dezelfde retorische trucs die de PVV hanteert.
Tofik Dibi geeft in het programma Uitgesproken Dion Graus een veeg uit de pan. De PVV doet volgens Tofik Dibi liever iets voor aaibare dieren dan voor kinderporno-slachtoffers. Het is discutabel dat kinderporno wordt gebruikt in een partijpolitiek mediaoptreden tegen de PVV. Bestrijd de PVV inhoudelijk en niet retorisch.
De valse tegenstelling animal-cops of kinderporno-agenten brengt Dion Graus tijdens het programma aan het wankelen. Dion Graus moet het als een non-argument kwalificeren en hartstochtelijk pleiten voor meer kinderporno-agenten. De verbaal begaafde Tofik Dibi komt met deze suggestie tijdens de uitzending weg. Het is jammer dat Dion Graus zijn valse tegenstelling niet doorziet.
Iedereen zou zeggen dat bestrijding van kinderporno prioriteit krijgt als men moest kiezen uit twee kwaden. Inhoudelijk is het een valse tegenstelling. Als beide zaken evenveel prioriteit krijgen, kunnen de animal cops er komen én kan de kinderporno-sectie worden uitgebreid met rechercheurs. Dit gebeurt ook naar aanleiding van een debat in de Tweede Kamer. Buiten Dibi zal niemand betogen dat ‘men geen prioriteit legt bij kinderporno‘ als er capaciteit wordt ingezet om illegaal buiten gezet vuilnis door te spitten op adresgegevens.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
‘Christenasielzoekers bedreigd door moslims’
, door
Aldus kopte De Telegraaf afgelopen dinsdagavond naar aanleiding van een uitzending van Uitgesproken EO, waarin werd bericht dat in veel asielzoekerscentra in Nederland christenen bedreigd of mishandeld zouden worden door vaak islamitische medebewoners. De EO baseerde zich op onderzoek van Stichting Gave. Verontwaardiging alom, men sprak er schande van, Joël Voordewind van de ChristenUnie nam het initiatief tot het stellen van Kamervragen en zie: een rel was geboren.
Onze kersverse minister van Immigratie en Asiel Gerd Leers zei het signaal uit de reportage serieus te nemen en het volledige onderzoek te willen lezen om te bekijken of en welke maatregelen nodig zijn. Daar zal hij dan snel mee klaar zijn, want het onderzoeksverslag is niet langer dan anderhalf kantje en er zijn flink wat kritische kanttekeningen bij te plaatsen.
Laat ik om misverstanden te voorkomen eerst melden dat het een indringende uitzending was, die mij raakte in mijn hart. Twee christelijke asielzoekers vertelden voor de camera hoe ze lastig werden gevallen, bedreigd met geweld en uiteindelijk moesten onderduiken om zich veilig te voelen. Dat is een lot dat ik niemand toewens, en al helemaal niet mensen die naar Nederland zijn gevlucht vanwege het geweld in hun eigen land. Terwijl ze zich hier veilig waanden, leven ze nu opnieuw in angst en moeten ze vluchten voor de daders vanwege hun geloof. Dat is dieptriest en het grijpt ongetwijfeld diep in hun leven in. Ik hoop dat de daders worden opgespoord en vervolgd.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.